شام موکب در طربیل کبه بود و اندکی سیبزمینی. برای ما که یک هفته در بغداد بادمجان و گوجه فرنگی میپختیم، تنوع لازمی بود...
عادت اعتصام آن است که افراد میآیند و اعلان موضع میکنند و میروند و جمعی متمرکز در خیمههای اعتصام میمانند. این جا پشت مرز اردن در طربیل عراق آن جریان منسجم کتائب حزبالله است و حرکت نجباء، و نه از خود آن سید که پریشب بیانیه خواند خبری شد و نه از نیروهایش در سرایاالسلام...
از صبح دیروز صف انبوهی از نیروهای ضدشورش عراق ورودی پایانهی مرزی طربیل را مسدود کرده است. جریان رفت و آمد خودروها که عموم آنها باری است ادامه دارد اما به ما اجازهی نزدیک شدن به دهانهی مرز را نمیدهند؛ حتا در این حد که به مسجد داخل پایانه برویم و نماز بخوانیم...
جمعیت پشت مرز بسی بیش از ظرفیت خیمهها است و هوای بیآبان در شب سرد میشود. پنجاه نفر ایرانی بیجا را داریم خردخرد به این خیمه و آن خیمه اضافه میکنیم، هر چند برخی از خود عراقیها هم در محیط باز کنار آتش شب را به صبح میرسانند...
خبرنگار المیادین و الغدیر و الاتجاه در طربیل دیده میشوند. خلاف دیگران که میگویند حضور ایرانیها پشت مرز اردن نباید دیده شود، خبرنگار المیادین ابراز علاقه میکند که جلوی دوربین برویم. خبرنگار الاتجاه ایاقتر است و میخواهد با او قلیان بکشم. میگوید: اصالت پدرم کرمانشانی است...
سرعت عمل کتائب حزبالله در پشتبانی کار برایم جالب است. پریشب ما و آنها با هم از بغداد حرکت کردیم و صبح با هم به طربیل رسیدیم. به سرعت اما تمام زیرساختها در برهوت طربیل آماده شد، از برق و آبریز تا جایگاه و خیمه تا صوت و رسانه...
ورود کتائب حزبالله در اعتصام پشت مرز عراق با اردن در طربیل بیشتر به چشمم یک رزمایش با پوشش است. بدنهی رزمی کتائب وارد زدن امریکا در عراق شده است و جوانهایش را با لباس شهر به این جا آورده است تا هم دم دست باشند و هم پشت گوشی در بسنده به کار رایان، در محیط عیان سرخورده نشوند...
موج دوم ایرانیها که صبح جمعه حرکت کردند را روی جادهی بغداد به طربیل در نزدیکای فلوجه متوقف کردهاند. امن عراق با کتائب حزبالله تماس گرفته که یعنی چه که ایرانیها دارند وارد استان الانبار میشوند و به طرف اردن میروند؟ آنها گفتهاند عراقی و ایرانی ندارد و امر ایمانی است...
غروب زیر ردیف پرچمهای بزرگ فلسطین در صفر مرز عراق و اردن نشسته بودم و دفعهی نخستی که تلاش کردیم به طرف طربیل بیاییم و به دیوار خوردیم، به یادم میآمد. نیمدههی پیش بود و رایزن فرهنگی سفارت ایران به ما میگفت: عراقیها با مسألهی فلسطین همراه نیستند و دردسر درست نکنید...
سید امیر مسئول جوان رسانهی کتائب حزبالله عراق است. با او و محمد رفیق دانشگاهی و رسانهییش در مرز ایستادهییم به صحبت. میگوید: شما ایرانیها کتائب حزبالله را [آن قدر که باید] دوست ندارید. نمیدانم این را از که جا میگوید. شاید از بحثهای تند طلبهگی این روزها در نشستها...