🔷لحظات آخر #ماه_شعبان و ورود به ماه مبارک #رمضان اولیاء خدا اول سالشان را ماه رمضان قرار میدادند. دعای وداع ماه رمضان را در شب و روز اول ميخواندند تا با توجه وارد شوند. لحظه های خروج از این ماه و ورود به میهمانی را با توسل به اهل بیت علیهم السلام و یاد شهدا می گذرانیم 🌷🌷🌷🌷 به برکت صلوات بر محمد و آل محمد 🔽 #محاسبۀ_نفس انجام دهیم سه اثر مهم دارد: 1️⃣ #محبوب_خدا_شدن: همین‌که می‌نشینی از خودت حساب‌رسی می‌کنی، خدا به تو علاقه پیدا می‌کند. چون خدا از انسان مراقب و حساب‌گر خوشش می‌آید. مراقبت یعنی تقوا؛ و محاسبۀ نفس، یکی از ارکان این مراقبت است. 🔷 وقتی شروع به محاسبه نفس می‌کنی، احساس می‌کنی خدا به تو نزدیک‌تر شده و فهم تو را افزایش داده است. 2️⃣ #اقدام_برای_رفع_عیوب: انسان به عیوب خودش آگاه می‌شود و به گناهان خودش احاطه پیدا می‌کند و خودبه‌خود به سمتی می‌رود که عیب‌های خودش را برطرف کند(مَنْ حَاسَبَ نَفْسَهُ وَقَف...؛ غررالحکم/ص648) 🔷اگر مدام محاسبۀ نفس کنیم و به عیوب خودمان نگاه کنیم، افسرده نمی‌شویم⁉️⬅️ نه؛ چون ما در این کار تنها نیستیم، بلکه در آغوش خدا به عیوب خودمان می‌پردازیم و از خدا می‌خواهیم عیوب‌مان را برطرف کند، مثل بچه‌ای که لباسش کثیف شده و به آغوش مادرش پناه می‌برد و گریه می‌کند. و خدا قطعاً بیشتر از یک مادر، بندگانش را دوست دارد. 3️⃣ #حساب_آسان_در_قیامت: 🔹 امام صادق(علیه‌السلام) می‌فرماید: روز قیامت پنجاه ایستگاه محاسبه هست که در هر کدام، آدم را هزار سال نگه می‌دارند(کافی/8/143) اما کسی که در دنیا اهل محاسبۀ نفس بوده، از این مواقف، آسان عبور می‌کند. 🔷 امیرالمؤمنین(علیه‌السلام) می‌فرماید: محاسبۀ نفس خودت را یادداشت کن (...فَیَجْمَعَ ذَلِکَ فِی صَدْرِهِ أَوْ فِی کِتَاب؛ غررالحکم/ص453) محاسبۀ نفس کن و بنویس؛ جمع‌بندی آن‌را هم به عهدۀ خدا بگذار! یعنی بعد از حساب و کتاب، صادقانه به خدا بگو: «خدایا! من از پسِ این نفس بر نمی‌آیم! نمی‌توانم درستش کنم، خودت درستش کن!» 💠 در محاسبۀ نفست بگو: «من چند سال از عمرم را گذرانده‌ام؟ چه خلقیات و رفتارهایی دارم؟ این کارها را برای چه انجام داده‌ام؟ در این ده-بیست سالی که از عمر تکلیف من گذشته، چه تغییری در خودم ایجاد کرده‌ام؟ چرا خطاهای من تکرار شده؟» چون آدم وقتی مرتکب خطایی می‌شود باید متوجه نقطه ضعف خودش بشود و آن خطا را تکرار نکند. 💠🌸💠🌸💠🌸 شب اول ماه دعای جوشن فراموش نشود. برگرفته از صحبت های استاد پناهیان و فیاض بخش