#رفتارهای_تشکیلاتی_حضرت_عباس 🚩 عباس به مثابه نقش نه شخص! ابوالفضل ایفاگر نقشی است که در «داستان عباس» نمودار می شود. نقشی که در هر سازمان و نظام و نهاد و تشکیلاتی حیاتی و لازم است. شخصیت حضرت عباس در کربلا تنها یک «شخص» نیست بلکه یک «نقش» است حتى اگر حسین هم باشی - به عنوان رهبر در آن جایگاه- نیازمند حضور عباس هستی. ❓عباس کیست و نقشش چیست که نظام بی او فرو خواهد ریخت؟ (ترجمه جمله امام به او که اگر بروی سپاهم از هم خواهد پاشید: «إِذَا مَضَيتَ تَفَرَّقَ عَسگری») عباس نقشی دارد که حتی حسین ع هم نمیتواند انجام دهد. پس در نبود او کربلا دچار اختلال میشود و نه تنها سپاه حسین بلکه حتی خود حسین هم بی او فرو خواهد ریخت. نقش حسین با عباس تمام میشود و الا قامتش خواهد شکست. 📿 برای فهم نقش عباس باید وظایف او مورد بررسی قرار گیرد. عباس دارای نقشی است که امام از آن به عنوان «عامل انسجام گروه» نام می برد و محصول خود را در نظام سپاه نشان میدهد چنان که در نبودش سپاه از هم می پاشد: «تَفَرَّقَ عَسگری»؛ عباس به منزله «نخ تسبیح» برای دانه های افراد سپاه است. سؤال بعد آن است که این انسجام چگونه انجام می پذیرد؟ برای فهم این نقش کلیدی بررسی یک نقش کلیدی دیگر در کنار این نقش مهم می نماید که امام در فقدان او نیز می شکند و آن شخصیت حبیب بن مظاهر است. 💬 شاید با توجه به این دو شخصیت پاسخ به سؤال قدری راحت تر شود، چه خصوصیت مشترکی در این دو شخصیت است که که قوامِ قامت نقش رهبرند و نبودشان عامل فروریختن نظام و سازماندهی خواهد شد؟ ↔️ تعبیر (انکسار) در مورد امام حسین در مقاتل بعد از شهادت این دو شخصیت آمده است: «لَمّا وَقَعَ حَبيب عَلَى الأَرضِ بَانَ الإِنكِسار... الآنَ إِنكَسَرَ ظَهرى ...» بررسی نقش این دو شخصیت در کربلا این پاسخ را خواهم داد: «تشکیلات سازی» و مهم ترین رفتار این دو بزرگوار برای تحقق این مهم «گفتمان سازی» بین اصحاب و حتی غیر اصحاب است، به خصوص در شب و روز عاشورا تا آن جا که دو خیمه در شب عاشورا شلوغ ترین خیمه ها و محل تجمع اصحاب بود خیمه حضرت عباس و حبيب. 🔀خیمه این دو بزرگوار محل اجتماع و تمرکز نیروها و مرجع دلگرمی - و به تعبیر قرآنی: تواصی بوده است. این همان نقشی است که عباس را عباس کرده است و حبیب را حبيب. نقشی که به پشتوانه دین شناسی و فهم عمیق این دو از دین تقویت می شود. 📖 برشی از کتاب جای خالی عباس نوشته ی سیدعلی اصغر علوی