اولین جلسه ی حضوری درس «رسائل ٢» بعد از نزدیک به ۲ سال و ۲ ماه... ۲۷ فروردین ۱۴۰۱ دانشگاه علوم اسلامی رضوی مشهد

🔳 توضیح متن شیخ در پاسخ به پرسش یکی از دوستان گرامی 🔳 متن رسائل (ج۱، ص۲۶۵): «و قد أجاب بعض من لا تحصيل له بأن الإجماع المنقول مظنون الاعتبار و ظاهر الكتاب مقطوع الاعتبار». اين جواب، پاسخ به اصل اشکال دوم است که مرحوم شیخ نیز در صدد رفع آن است؛ مرحوم شیخ این را جواب دقیقی نمی داند، زیرا این جواب گویی در صدد رفع تعارض بین «اجماع منقول» و «مفهوم آیه» است، حال آن که اشکال دوم این است که با فرض اعتبار مفهوم آیه، اجماع منقول سید نیز در ذیل آیه قرار گرفته و با مفهوم تناقض پیدا می کند. همان طور که از توضیح بالا روشن است این اشکال، تعارضی را بین مفهوم و خبر سید مرتضی تصویر نمی کند تا برای رفع تعارض مجبور باشیم به مظنون الاعتباربودن اجماع منقول تمسک کنیم و جانب مفهوم را بگیریم، بلکه اشکال تناقض این جاست که اجماع منقول نمی تواند یکی از مصادیق خبر عادل در آیه باشد. از این رو، شیخ جواب اشکال دوم را همان پنج مورد نقد مطرح شده می داند و این جواب را خارج از فرض تلقی می کند. 📝 @fegh_osoul_rafiee

✍️ جدول "تحقیقات شاگردان" به صفحه اصلی سایت آیة الله مروی حفظه الله اضافه شد. www.ostadmarvi.ir

📚 نمونه ای از تقریرات بنده از مباحث «اجتهاد و تقلید» استاد بزرگوارم آیت الله حاج شیخ جواد مروی (دام ظله).

🔳پاسخ به سوال برادر عزیزم، آقای پولادین 🔳 ❓سوال: رابطه ی بین فسق و عدالت چیست؟ 📚 پاسخ: عدالت، از مقوله ی ملکات است یعنی کسی که دارای قوه ای از درون است که گناه کبیره انجام نمی دهد، اما فسق، فعل است، یعنی انجام گناه کبیره که تنها به عمل بر می گردد و ملکه محسوب نمی شود. اگر چه انجام گناه کبیره نیز در صورت تکرار می تواند به مثابه ی یک ملکه ی رذیله در درون انسان شکل بگیرد. بنا بر این، آنچه در مقابل «عادل» قرار دارد «غیر عادل» است، اما غیر عادل کسی است که ملکه ی عدالت ندارد و چون دارای این ملکه نیست، پس انجام گناه کبیره از او انتظار می رود، چه گناه کبیره ای انجام داده باشد و چه نداده باشد. پس، نسبت بین غیر عادل و فاسق، عموم و خصوص مطلق است؛ یعنی هر فاسقی قطعا عادل نیست، اما هر غیر عادلی لزوماً فاسق نخواهد بود. 📝 @fegh_osoul_rafiee

توضیح: «... مع إمكان كون وجوب الإظهار لأجل رجاء وضوح الحق من تعدّد المُظهِرين» (ج١، ص۲۸۸). 📚 در توضیحات بنده این عبارت به عنوان ایراد سوم شیخ به آیه ی کتمان مطرح شد. به این توضیح که وجوبِ اظهار مستلزم حجیتِ تعبّدی نیست، یعنی وجوبِ قبولِ خبر ممکن است به معنای حجیتِ تعبدیِ خبر نباشد، زیرا امکان دارد خداوند وجوب اظهار را واجب کرده است به خاطر این که اظهارکنندگان (علمای یهود) آنقدر زیادند که با اظهار آن ها حق، واضح و قطعی روشن می شود. با توضیح فوق، این عبارت می تواند به عنوان ایراد سوم تلقی شود، ولو تنها به صورت یک احتمال و امکان مطرح شده است، زیرا این احتمال و امکان می تواند استدلال به آیه ی کتمان را مخدوش کند. اما آنچه با ظاهر متن شیخ سازگارتر است این است که عبارت «مع إمكان كون... » در ادامه ی عبارت «نعم، لو وجب الإظهار على... » است؛ به اين توضيح كه وجوب اظهار بر کسی که قولش مفید ظن است ممکن است به خاطر حجیت تعبدی خبر او نباشد، بلکه از این باب باشد که آنقدر اظهارکنندگان تعدادشان زیاد است که با بیان ظنی هر کدام در مجموع برای ما حق واضح و معلوم می شود. البته هر دو توضیح با هم قابل جمع بوده، فلذا عبارت مورد نظر می تواند به عنوان ایراد سوم مطرح شود. 📝 @fegh_osoul_rafiee

💠 شعر زیبای آقای فاضل نظری... تقدیم به ساحت قدسی و نورانی امام رئوف حضرت مولانا ابوالحسن علی بن موسی الرضا (علیه آلاف التحیة و الثناء)