#تکرار_مکررات 💢 نگاشتن شرح‌کفایه آری یا خیر؟! چند روز پیش یک شرح کفایه جدید چاپ شد و در همین اثنا جایی هم نوشته شده بود که شرح کفایه دیگری نیز توسط مولفی دیگر، در دست چاپ و انتشار است. اما آیا نیازی به این شرح نویسی ها هست؟ آیا فی‌زمانناهذا، نگاشتن امثال شرح کفایه، واجب است یا مستحب یا مباح یا مکروه و یا حرام؟ برای روشن شدن مساله، چند نکته بیان می‌گردد: ۱. تا کنون بیش از ۱۰۰ شرح و تعلیقه بر کتاب کفایةالاصول نگاشته شده است؛ از شرح ۱۰جلدی و عربی علامه غروی اصفهانی (کمپانی) تا شروح فارسی نموداری. ۲. هم‌اکنون مسائل نو پیدای سرسام‌آوری وجود دارد که نه تنها مورد توجه نیست، بلکه از باب "مجهول مطلق لا یخبر عنه" و حتی "مجهول مطلق لا یُسئل عنه"، محققین متدیّن هیچ ادراکی از آن‌ها ندارند که اساسا بخواهند تحقیقی حول آن انجام و به جامعه علمی-فرهنگی کشور و جهان عرضه دارند. (صرفا یک نمونه را اینجا بخوانید) ۳. مرحوم استاد میانجی می‌گویند: روزی به اتفاق برخی از دوستان از محضر مرحوم علامه طباطبایی خواهش کردیم مبحث انسداد کفایه را برای ما تدریس کنند. ایشان فرمودند: تدریس آن و صرف عمر در راه آن را، تضییع عمر و حرام می دانم، چون ثمره ای بر آن مترتّب نیست. / بنابراین بر اساس دیدگاه علامه #طباطبایی، وقت گذاشتن برای اموری که ثمره ندارد، حرام است. لذا اگر نوشتن شرح کفایه حرکت پیشبرنده جدی ایجاد نکند و صرفا تکرار مکررات باشد، می‌تواند از مصادیق این بیان علامه بوده و حرمت داشته باشد. (البته روشن است که بحث ما در اینجا نوشتن شرح است نه مطالعه اصول که در حدّ ضرورتش قطعا لازم است) ۴. راهکار چیست؟ با حفظ اصالت و داشتن مبانی قدرتمند در حیطه علوم انسانی اسلامی، باید با فضاهای آکادمیک متصل شد؛ آکادمیک کشوری و بین‌المللی. و این باعث جوشش سوالات فراوان و فهم نیازهای اساسی زمان و شکل گیری مسائل راهبردی و جهت‌دهی تحقیقات به سوی کاربردی شدن، در حیطه های وسیع فلسفه‌های مضاف و تطبیقی، فقه‌های مضاف و تطبیقی و سایر علوم انسانی، خواهد شد. لذا فهم برخی که می‌گویند "طلابی که علاوه بر تحقیقات حوزوی تحقیقات دانشگاهی هم دارند، به جایی نمی‌رسند و کذا"، یک فهم به غایت غلط و علیل و منبعث از جهالت متراکم و ترکیبی است. ✍ کانال حوزه علمیه تمدن ساز ✅ @feghheakbar