هانری #کربن به من گفت که نقطهی عطف فلسفی زندگی او آن روزی بود که در دانشگاه سوربن سر کلاس ماسینیون نشسته بود. ماسینیون از علاقهی کربن هم به فلسفه و هم به هایدگر و کسانی مانند او آگاه بود و علاقهی معنوی کربن را به فلسفه خوب می شناخت.
او در پایان کلاس ، کتاب کهنهای را از جیب بیرون آورد و در حالی که آن را به کربن می داد، گفت: این کتاب گمشدهی توست. این کتاب چاپ سنگی بود از حکمة الاشراق شیخ شهاب الدین #سهروردی . در آن زمان کربن زبان عربی را قبلا آموخته بود و آن را به خوبی می دانست.
او گفت: من شروع به خواندن این کتاب کردم و کل زندگی ام دگرگون شد و دریافتم که گمشدهی حقیقی من نه #هایدگر بلکه این کتاب بود.
او منتقد سرسخت اگزیستانسیالیسم بود زمانی کربن گفت: وجود برای اگزیستانسیالیست ها به #مرگ رهنمون می شود، در حالی که در فلسفهی #ملاصدرا و فلسفه ایرانی اسلامی راه به #تعالی می گشاید و همواره رو به سوی #مراتب_بالاتر دارد.
_ گفتگوی رامین جهانبگلو با سید حسین نصر، صفحه۱۵۴
✅ @Islamicphilosophy_ir
خون دلى که پدر پیرتان از این دسته متحجر خورده است هرگز از فشارها و سختیهاى دیگران نخورده است. ...
یاد گرفتن زبان خارجى، کفر و فلسفه و عرفان، گناه و شرک بشمار میرفت. در مدرسة فیضیه فرزند خردسالم، مرحوم مصطفى از کوزهاى آب نوشید، کوزه را آب کشیدند، چرا که من فلسفه میگفتم. تردیدى ندارم اگر همین روند ادامه مییافت، وضع روحانیت و حوزهها، وضع کلیساهاى قرون وسطى میشد که خداوند بر مسلمین و روحانیت منت نهاد و کیان و مجد واقعى حوزهها را حفظ نمود.
_ فرازی از منشور روحانیت، روح الله الموسوی الخمینی، ۳/ اسفند/ ۱۳۶۷
♦️ حوزه علمیه تمدن ساز:
✅ @feghheakbar
اگر سیر آفاقی که همان تعلیم و تعلم و در محدودهی علم حصولی است، به سیر انفسی که دیدن جمال غیبی خدا با بصیرت دل است منتهی نشود، هرگز سالک از سیر آفاقی خود طرفی نمیبندد.
_ آیت الله #جوادی_آملی، تفسیر موضوعی، ج۲(توحید در قرآن)، ص۵
@Islamicphilosophy_ir
حوزه علمیه تمدن ساز
💢 تصلّب و انعطاف ناپذيرى در اجرای عدالت شهید علامه #مطهری: از سخنان على(ع) و از عمل او، مخصوصاً
آن جامعهای که آگاهی و قدرت بر #احقاقحقناتوانان خود داشته و اعتنائی بآن ندارد، چنین جامعهای سعادت حیات معقول را حتی در خواب و رؤیاهم نخواهد دید!
آن زمامداران و گردانندگان اجتماعات که به #احقاقحقناتوانان با اهمیت حیاتی نمینگرند، هیچ کاری درباره جوامع خود انجام نمیدهند اگر چه هزاران مظاهر پیشرفت مادی در عرصه طبیعت بوجود بیاورند و مردم آن جوامع پای به ما فوق کهکشانها بگذارند.
📚 علامه #جعفری، تفسیر نهجالبلاغه، ج۹
⭕️👈 و نیز ببینید
دروس آیت الله تحریری (از اساتید سلوکی و مدرس خارج)
........................................................
آیت الله #تحریری را باید قدر دانست؛ صرفا مدرس خارج نیستند، آخرتگرا و اهل سلوک و مراقبهاند / #سهروردی: من لا ینفعك لحظه لا ينفعك لفظه. عالمی که دیدن او انسان را عوض نکند و به حال انسان نافع نباشد، لفظ و سخن او هم اثرگذار نیست.
✅ @feghheakbar
چالش اصلی روحانیت تبيين و تعلیم دين به معناى واسع کلمه بوده است؛ تعلیم فقه الله، فقه الدین.
فقه فقط فروع نيست؛
فقه اکبر، توحید و معارف است؛
چيزهايى است که با غور در مسائل عقلی بايد ان ها را به دست اورد و فهمید و با تهذیب نفس صيقل داد.
- در دیدار برخی حوزویان- ۱۵ تیر ۸۳
♦️ حوزه علمیه تمدن ساز:
✅ @feghheakbar
ما در عصر خودمان دیدیم که در نوسان های اجتماعی با قدرت تهییج احساسات و تبلیغاتی که بتواند مردمی را که بر ذوقیات و احساسات تکیه دارند به این طرف و آن طرف بکشانند، در فاصله ای کوتاه برای یک چیز، دو شعار ضد هم ( زنده باد یا مرده باد) می گفتند.
#فکر_رشد_نیافته همین است.
لذا بالاترین خدمت به جامعه انسان ها و محکم ترین و استوارترین پایه برای بهتر زندگی کردن انسان ها، این است که درست اندیشیدن را به آن ها بیاموزیم و نه فقط بیاموزیم و درس بگوییم بلکه تربیتشان کنیم که درست فکر کنند.
📔 حج از دیدگاه قرآن؛ اثر شهید آیت الله دکتر #بهشتی
حوزه علمیه تمدن ساز
💢 آنگاه که فعالیتهای فرهنگی پوچ میشود (گذار از ساحت علم حصولی به حیات علم حضوری)
✍ استاد اصغر #طاهرزاده:
«اگر میخواهیم فعالیت فرهنگی به معنی دینیِ آن، انجام دهیم و در اصلاح خود و دیگران تلاش كنیم، این كار باید چه سمت و سویی داشته باشد كه پس از مدتی با بیثمری كارمان روبهرو نشویم؟!
به خصوص كه تجربه بینتیجهبودن بعضی از فعالیتهای فرهنگی گروههای مذهبی، در قبل و بعد از انقلاب به شدّت ما را به این فكر فرو میبرد که صِرفاً به ظاهرِ دینی کارهایمان دلخوش نباشیم. زیرا بسیاری از فعالیتهای فرهنگی كه حتی با انگیزههای دینی انجام میگرفت، پس از مدتی یا كاملاً بیثمر بود و یا نسبت به انرژی مصرفشده بهره بسیار کمی در پی داشت، به طوری كه برنامهریزان آن، امكان ادامه كار را از دست میدادند و گرفتار حالت یأس و پوچی میشدند.
در صورتیكه اگر قبل از انجام هر گونه فعالیت فرهنگی، سمت و سوی كار مشخص باشد و معلوم شود تا كجا میخواهند بروند و چگونه میخواهند این مسیر را طی كنند، كار به جایی نمیكشد كه بعد از یك مدتی احساس كنند نه خودشان به كمال مطلوبی رسیدهاند و نه بقیه را توانستهاند به کمالی برسانند.
صد انداختی تیر و هر صد خطاست / اگر هوشمندی یك انداز و راست
آخر آیهای که در ابتدای بحث عرض شد (آیه ده سوره مبارکه فاطر) میخواهد بفرماید؛ اگر کار - چه فردی و چه اجتماعی- به نحو شایسته به خدا متصل نشود و دارای پشتوانه عقیدتی صحیحی نباشد، هرچه هم تلاش و چارهجویی شود نتیجه آن پوچ و بایرشدن و بیثمری است.
اگر خواهران و برادران به این دغدغه رسیده باشند كه ممکن است بعد از مدت مدیدی در کار فرهنگی خود با این مسئله روبهرو شویم که تقریباً هیچ كاری كه بتوان آن را كار فرهنگی واقعی نامید، نكردیم و این احتمال را بدهیم که در فعالیتهای خود، خطرِ درجازدن در روزمرگیها ما را تهدید میكند، إنشاءالله راه برونرفت از آن خطر را دنبال خواهند كرد.
ما چه بخواهیم بر روی خودمان كار فرهنگی انجام دهیم، چه روی دیگران، باید به این فكر باشیم كه بعد از مدتی کار ما نتیجه بدهد. عالم مشهوری به مرحوم آیتالله بهاری همدانی که از عرفای بزرگ است، نامه مینویسد كه آقا! یك دستورالعمل به ما بدهید. آقای بهاری میفرماید: آخر شما خودتان اهل علم هستید! آن عالم میگوید: آقا تعارف را كنار بگذارید، شما كه میدانید ما از راهی كه باید در كنار كسب علم طی میكردیم، غفلت كردیم و شما هم از اول میدانستید كه راه ما برای نتایج حقیقی كافی نیست، برای همین شما در كنار کسب علم، راه سلوک قلبی را رها نكردید، ولی ما مسیر خودمان را رفتیم و حالا بعد از چهل، پنجاه سال فهمیدیم آنچه میخواستیم حاصل نشد.
چنانچه ملاحظه میفرمایید حتی نباید به صرف اینكه یك فعالیت، فعالیت دینی است و با حدیث و آیه سر و كار دارد، به آن دلخوش بود، بلكه باید تلاش كرد علاوه بر موضوع مورد تحقیق، روش ما هم درست باشد و معلوم باشد که خود و جامعه را میخواهیم به كجا برسانیم.»
📔 آنگاه که فعالیت های فرهنگی پوچ میشود (گذار از ساحت علم حصولی به حیات علم حضوری)، ص ۲۷ و ۲۸
▫️ به ترتیب بخوانید
🔸 خیلی وقتها تقصیر را گردن دیگران میاندازیم، درحالی که این ما هستیم که نیاز به تغییر داریم ...