_ مرتفع سازی، وضعیت اجتماعی و سلامت جسمی و روحی را از بین می‌برد. _ ضرورت ویلاسازی _ دروغ است که گفته شود ما زمین نداریم. . استاد محسن اراکی، یک ماه پس از توقف ویلایی سازی در نهضت ملی مسکن قم @setad_memari

▫️ در سال گذشته، تسهیلات مسکن برای کل کشور حدودا برابر بود با تسهیلاتی که به کارکنان بانک‌ها داده شده بود. پ‌ن: ۱. قبلا هم گفته شد که بسیاری از تسهیلات و وام‌ها را هم خود کارکنان بانکی می‌برند ... ۲. ببندید حفره‌‌ها و حلقوم‌های غول آشام را ... @setad_memari

آیت الله #جوادی_آملی: بیان نورانی امام عسکری(سلام الله علیه) این است که: «إنّ الوصول الی الله سفرٌ لا یُدرک الاّ بالامتطاء اللیل»؛ وصول به خدا و نِیل به مقام قُرب الهی یک راه طولانی است و پیمودن این راه طولانی مرکب می‌خواهد و بهترین و راهوارترین مرکب این سفر، نماز شب است. سفر با مرکب قابل طی است و بدون وسیله نقلیه آدم سفر طولانی را چطور طی کند؟ فرمود این راه، راه طولانی است این سفر، سفر طولانی است «إنّ الوصول الی الله سفرٌ» که این بدون مرکب نمی‌شود مرکبش هم نماز شب است. نماز شب یک مرکب خوبی است خب سوار این مرکب بشوید و بروید. اگر می‌خواهید عزیز و گرامی بشوید باید از خیلی از چیزها صرف ‌نظر کنید. «الوصول الی الله عزّوجل سفرٌ لا یُدرَک الاّ بامتطاء اللیل»؛ مَطیّه یعنی مرکب راهوار. انسان وقتی سحر برمی‌خیزد و با خدایش گفتگو می‌کند و خودش را به او می‌سپارد به برکت او از لغزشها مصون می‌ماند. کسانی که این راه را طی می‌کنند به قدری از زندگی لذّت می‌برند که هیچ کسی به اندازه آنها لذّت نمی‌برد.

🔸 آیا هدف وسیله را توجیه می کند / دیدگاه عملی رهبر انقلاب پژوهشگران عرصه سیاست و فلسفه سیاسی مستحضرند که یکی از مباحث مهم دانش فلسفه سیاست مساله "آیا هدف وسیله را توجیه می کند یا خیر؟" است. نمونه فوق العاده جذاب، جالب و ستودنی پاسخ به این مساله آنهم پاسخ عملی (نه صرفا تئوری) در سیره رهبر انقلاب را اینجا بخوانید. روز ۲۲ بهمن را گرامی می داریم 🇮🇷 #فلسفه_سیاست ✍ حوزه علمیه تمدن ساز

فلسفه الهی، بهترین و رساترین مبلغ علمی در جهان است. _ علامه #جوادی_آملی ✅ @feghheakbar

نبود عدالت در جوامع، از مرحله خطرهای سياسی و اجتماعی گذشته و به مرحله "انحرافات ايدئولوژیک" رسيده و موجب نا اميدی بزرگی از دين و مؤسسه‌های دينی و علمای دين، به ويژه آن دسته از علما شده است كه در برابر بيدادگری‌ها سكوت می‌كنند و برای احقاق حقوق مردمِ زير ستم، مبارزه نمی‌كنند. 📙 امام موسی صدر، 👈 عدالت در اسلام ⭕️ چهار مطلب مهم و مرتبط: 👇 https://eitaa.com/m_ghanbarian/2356 https://eitaa.com/m_ghanbarian/2357 https://eitaa.com/m_ghanbarian/2353 https://eitaa.com/m_ghanbarian/2370 ♦️ حوزه علمیه تمدن ساز: ✅ @feghheakbar

#معرفی_کتاب ▫️ «الگوهای علم سیاست در #حکمت_متعالیه» ▫️ اثر شایستۀ تقدیر چهلمین جایزۀ کتاب سال جمهوری اسلامی ایران در رشته علوم سیاسی ▫️ نوشته دکتر محمد پزشگی #سیاست #فلسفه_سیاست #فلسفه_های_مضاف @anjomanesiasi @cpt_isca ♦️ حوزه علمیه تمدن ساز: ✅ @feghheakbar

🚨تنها بحرانی که تن رهبری را می‌لرزاند! -----۱/۶ درصد❗️یعنی زیر خط بقا😞----- 🎞 #حجت_الاسلام_راجی 😊دوستاتون رو هم به ایران جوان بمان دعوت کنید. [ ایتا | روبیکا ] ╭━━⊰ ❀ 🇮🇷 ❀ ⊱━━╮ @iranjavanbeman_ir ╰━━⊰ ❀ 🌱 ❀ ⊱━━╯

جان رالز، پر رفرنس‌ترین فیلسوف فلسفه سیاسی جهان ... شخصیتی که در تمام فضاهای آکادمیکی علوم سیاسی جهان و ایران اندیشه هایش یافت می‌شود و اثرگذاری وی تردیدناپذیر است ... بررسی تحلیلی_انتقادی این صاحب نظران صرفا توسط محققین عمیق‌النظر و مسلط بر اندیشه اسلامی و مسلط بر اندیشه غربی امکان پذیر است. استاد احمد #واعظی محققی که در کتاب فوق بعد از تبیین دیدگاه جان رالز به ویژه دیدگاه معروفش به نام "عدالت به مثابه انصاف"، به نگرش انتقادی به آن می‌پردازد. #معرفی_کتاب #فلسفه_سیاست #فلسفه_های_مضاف

💢 ذهن نقاله‌ای و نفس بی‌قرار ذهن نقاله‌ای به ذهنی می‌گویند که وقتی آیه‌ای، روایتی، نکته‌ی تهذیبی و اخلاقی را می‌شنود، سریعا از آن به یک مصداق بیرونی و یک شخص دیگر منتقل می شود ... صاحب چنین ذهنی به جای آن که سریعا آن دستور سازنده و تهذیبی را بر خود عرضه کند که آیا من به آن متصف هستم یا خیر و آیا من تا چه حدی از آن برخوردارم و چه‌کار کنم تا جان خود را در آن راستا ارتقا دهم؟ سریعا به اشخاص بیرونی منتقل می شود و می گوید: آری، زید متاسفانه دارای این فضیلت نیست ... عمرو متاسفانه همین رذیلت و کاستی را دارد ... متاسفانه بکر چرا به این روایات عمل نمی کند و ... در واقع شخص دارای ذهن نقاله‌ای شخصی است که از داشتن نفس مضطربه (در مقابل نفس مطمئنه) رنج می‌برد و نفسی بی قرار و "اجتثت من فوق الارض ما لها من قرار" دارد. و روشن است که چنین شخصی در تربیت و ترقی و تکامل نفس خود ناکام می‌ماند و به طریق اولی قابلیتی برای تعالی بخشیدن به دیگران نخواهد داشت؛ چرا که اساسا، فاقد شیء معطی شیء نمی‌تواند باشد. طنز تلخ آنجا عمیق‌تر می‌شود که چنین اشخاصی در راستای تربیت و تعالی دیگران به وادی دهن‌کجی و نق‌زدن و کارهای خلاف ادب، بیافتند ... در این صورت، الگویی منکوس و معکوس و مبتذل را به عموم مردم عرضه خواهند کرد. ✍ امین دهقانی

باور کن که حامل ایمان نیست ... _ آیت الله #حایری_شیرازی

سیر مقام "اَو اَدنی" اختصاص به وجود مبارک خاتم الانبیا صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم دارد.  منتها سیر انسانی که فوق آن تصور شدنی نیست، سیر حضرت خاتم الانبیا صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم است، این سیر، صمد است، پُر است، جای خالی برای دیگری ندارد، مثل این که نبوت آن حضرت هم صمد است، قرآن آن حضرت هم صمد است، جای خالی برای کتاب دیگری نیست. 📔تجلی اعظم، ص۱۴ _ اثر استاد سید علی طباطبایی

🌏 وظیفه علمای اسلام _علامه #جوادی_آملی ✅ @feghheakbar

#تازه_های_نشر #معرفی_کتاب کتاب «تحول علوم انسانی از مبادی تا روش‌شناسی» اثر دکتر سید محمدرضا تقوی استاد روانشناسی بالینی دانشگاه شیراز در ۴۴۷ صفحه توسط انتشارات مرکز پژوهش‌های علوم انسانی اسلامی صدرا منتشر شد. آشنایی با محتوای کتاب و دانلود PDF بخشی از کتاب خرید کتاب از فروشگاه صدرا مجمع عالی علوم انسانی اسلامی 🔸 دیدگاه استاد #خسروپناه در این باره و این کتاب ✅ @feghheakbar

استاد #خسروپناه: 👇

علوم انسانی مدرن از سدۀ نوزدهم پدید آمده است و نباید آن را ادامۀ علوم انسانی سنتی دانست. دانشمندان علوم انسانی، از زمان ارسطو تا قرن نوزدهم، معمولاً به توصیف انسان مطلوب و تغییر انسان محقق به انسان مطلوب می‌پرداختند. اما مسئلۀ شناخت انسان محقق از سدۀ نوزدهم آغاز شد و دانشمندان گاه به‌دنبال کشف علت‌های پدیده‌های مربوط به انسان محقق بوده‌اند و گاهی کشف دلایل انسان محقق را دنبال کرده‌اند. اگوست کنت و دیلتای رهبران دو جریان فکری تبیینی و تفسیری در حوزۀ علوم انسانی هستند.

اتفاق دیگری که در رنسانس رخ داد این بود که دانشمندان علوم انسانی با مبانی اومانیستی، سوبژکتیویستی و سکولاریستی به تبیین انسان در هر سه ساحتِ توصیف انسان مطلوب، توصیف انسان محقق و تغییر انسان محقق به انسان مطلوب پرداختند و این مثلث (اومانیسم، سوبژکتیویسم و سکولاریسم) همواره مانند سایه‌ای همراه نظریه‌ها و در واقع آبشخور نظریه‌ها شد؛ هرچند نظریه‌پردازان به آن مبانی توجه یا تصریح نکرده باشند. البته مبانی مدرنیته از قرن شانزدهم آغاز و مستقر شد، اما علوم انسانی مدرن در قرن نوزدهم شکل گرفت.

از سوی دیگر، حدود هشتاد سال است که افرادی، مانند اسماعیل فاروقی در واشنگتن و محمد نقیب العطاس در کوالالامپور، بحث اسلامی‌سازی علوم و علم دینی را آغاز کرده‌اند و افراد دیگری، مانند دکتر سید حسین نصر و آیت‌الله مصباح یزدی، و مراکزی مانند ستاد انقلاب فرهنگی، شورای تحول علوم انسانی و پژوهشگاه علوم انسانی این هدف را ادامه داده‌اند. چنین دغدغه‌ای در تأسیس دانشگاه‌هایی همچون دانشگاه علامه طباطبایی و دانشگاه تربیت مدرس از جانب افرادی مانند دکتر احمد احمدی نیز قابل مشاهده و پیگیری است.

آنچه در این هشتاد سال مشهود است، رشد و تکاملی است که در بحث علم دینی حاصل شده که زمینه را برای تولید علوم انسانی اسلامی، بیش از پیش، فراهم کرده است. المعهد العالمی للفکر الإسلامی در آمریکا، حدود سیصد کتاب دربارۀ علوم انسانی اسلامی منتشر کرده است و مراکز دیگری، مانند مؤسسۀ بین‌المللی اندیشه و تمدن اسلامی (ایستاک) در مالزی و دانشگاه شریف هدایت‌الله در اندونزی، نیز در این زمینه آثار و فعالیت‌های متعددی دارند.

استادان علوم انسانی در کشور ما، به‌ویژه در سی سال اخیر، کارهای متعددی انجام داده و نتایج قابل‌توجهی به دست آورده‌اند؛ مثلاً از سال ۱۳۸۶ تاکنون فقط در مؤسسۀ امام خمینی(ره)، پژوهشگاه حوزه و دانشگاه و پژوهشگاه فرهنگ و اندیشۀ اسلامی در مجموع بیش از پانصد جلد کتاب در زمینۀ علوم انسانی اسلامی منتشر شده و همچنین بیش از هزاروپانصد مقاله در زمینه‌های علوم اجتماعی، اقتصاد، علوم سیاسی، علوم تربیتی، روان‌شناسی، مدیریت، حقوق و دیگر علوم انسانی نوشته شده است.

یکی از دستاوردها و آگاهی‌های مهمی که در این مدت به دست آمده این است که ما به‌جای اسلامی‌سازی علوم انسانی ـ که پالایش، تهذیب و اصلاحی متناسب با معارف اسلامی نسبت به همین علوم انسانی موجود است ـ باید علوم انسانی اسلامی را دنبال کنیم و این مهم نیز پس از تولید نظریه‌هایی مبتنی بر مبانی و روش اسلامی و جمع آن نظریه‌ها حاصل می‌شود، آنگاه که به دیسیپلین تبدیل شوند؛ یعنی علوم انسانی اسلامی هیچ‌گاه بدون نظریه‌های اسلامی تولید نخواهد شد. البته اسلامی‌سازی علوم انسانی تصمیمی مدیریتی و از باب حکم ثانوی است که باید صورت می‌گرفت؛ زیرا تولید علوم انسانی اسلامی زمان‌بر است. اما تولید و تکوین علوم انسانی اسلامی حرکتی علمی‌معرفتی است که باید صورت پذیرد و نظریه‌پردازان علوم مختلف انسانی ناچارند علوم انسانی مدرن و انسان و جامعۀ مدرن را بشناسند، از آخرین دستاوردهای نظریه‌های دیگر آگاه باشند و با تکیه بر بلوغ معرفتی و اجتماعی‌ای که در دانشگاه‌ها و حوزه‌های ما حاصل شده است، به تولید نظریه بپردازند تا زمینه‌های تولید علوم انسانی اسلامی فراهم آید.

چنان‌که می‌دانید، علم در عقلانیت جمعی تولید می‌شود و نظریه بدون قرار گرفتن در معرض داوری عالمان دیگر شکل نمی‌گیرد. مقصود از تولید علم جمعی این نیست که علم و نظریه‌های علمی روش ندارند؛ بلکه علم در چهارچوب روش‌شناسی شکل می‌گیرد، اما در ادامۀ استنتاج روش‌شناختی، نوعی عقلانیت جمعی پدید می‌آید و مشارکت دیگران را در پذیرش و توسعۀ آن فراهم می‌سازد. تأکید می‌کنم که مهم‌ترین ساحت تولید علم، تولید و رشد در روش‌شناسی علم است. روش‌شناسی مبتنی بر معرفت‌شناسی و منطق و حکمت اسلامی می‌تواند رویکرد جدیدی را در علوم انسانی به ارمغان آورد.

💢 مطالعات فرعونی به گمان برخی، آشنایی با اندیشه‌های دیگران اعم از دگراندیشان و مکاتب و نحله‌ها و ادیان دیگر، فقط از این جهت خوب است که بهتر و دقیق‌تر بتوانند به آنها پاسخ دهند. چنین افرادی پیشاپیش و بدون مواجهه با اندیشه‌های دیگر، خود را مصداق اتم و اکمل حق می‌دانند و هیچ حق و صوابی در سخنان و ایده‌ها و اندیشه‌های دیگران نمی‌بینند و نمی‌جویند. به اعتقاد این بنده، این نوع نگاه به ایده‌ها و اندیشه‌های مخالف، «نگاهی فرعونی» است و نه «اسلامی» و «اخلاقی» و «علمی». فرعون نیز وقتی با ادعای موسی و هارون رو برو شد، ساحران را گرد آورد و دستور داد مردم را جمع کنند تا از «ساحران» پیروی کنند! نه از «حق»: «لَعَلَّنا نَتَّبِعُ السَّحَرَةَ إِنْ كانُوا هُمُ الْغالِبين‏» (شعراء، ۴۰) در حالی که منطق پیامبران و اولیاء دین این است که سخنان مختلف و مخالف را بشنوید و حق را انتخاب کنید: «الَّذينَ يَسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَيَتَّبِعُونَ أَحْسَنَهُ أُولئِكَ الَّذينَ هَداهُمُ اللَّهُ وَ أُولئِكَ هُمْ أُولُوا الْأَلْباب‏» (زمر، ۱۸) به تعبیر زیبای امام علی علیه السلام: «مَنِ اسْتَقْبَلَ وُجُوهَ الْآرَاءِ عَرَفَ مَوَاقِعَ الْخَطَإ؛ کسی که به استقبال دیدگاه‌های مختلف (و مخالف) برود موارد خطا را خواهد شناخت» یعنی مطالعه دیدگاه‌های دیگر برای حق‌شناسی و خطا‌شناسی است و نه لزوماً به منظور ابطال و پاسخ دادن. همان حضرت در حکمتی دیگر خطاب به فرزندشان محمد بن حنفیه می‌فرماید: «اضْمُمْ آرَاءَ الرِّجَالِ بَعْضَهَا إِلَى بَعْضٍ ثُمَّ اخْتَرْ أَقْرَبَهَا مِنَ الصَّوَابِ وَ أَبْعَدَهَا مِنَ الِارْتِيَابِ؛ اندیشه‌ها و دیدگاه‌های مردان علم و اندیشه را در کنار یکدیگر قرار بده و سپس رأی و اندیشه‌ای که به حقیقت‌ نزدیکتر از و از خطا دورتر، انتخاب کن.» ✍ احمدحسین شریفی ♦️حوزه علمیه تمدن ساز: ✅ @feghheakbar