🎙#مصاحبه 🔻روایت واقعی از جنگ 🔸مهم‌ترین وجه‌تمایز فتح خون از آثار مشابهی که به ماجرا‌ی کربلا می‌پردازند، این است که در این کتاب واقعه‌ عاشورا از محدوده‌ یک مقطع تاریخی متعلق به گذشته رها شده و به کل تاریخ ماقبل و مابعد خود بسط پیدا کرده است. 🔸نویسنده براساس یک متن زبانی (تاریخی)، متنی ادبی برساخته و این‌گونه، هم از قید زمان و مکان رها شده و هم رفت‌وآمد بین ژانرها را ممکن کرده است. 🎤گفت وگو با: خانم مریم امینی، همسر شهید سیدمرتضی آوینی •┈┈┈┈┈••✾••┈┈┈┈┈• #جنگ #روایت #رایت_فتح #آوینی 🔻ادامه مطلب در لینک زیر: 🌐http://fekrat.net/2890 📌آدرس کانال؛ 🆔@fekrat_net

🎙#مصاحبه 🔻روایت واقعی از جنگ 🔸اصولا با این دوقطبی پوپری-هیدگری موافق نیستم و نمی‌دانم چرا متفکران -خصوصا در بحث‌هایی که در سال‌های اخیر در ایران رواج یافته- باید لزوما در یکی از این دسته‌بندی‌ها قرار بگیرند. 🔸از این گذشته، به‌نظرم نگاه او، بیش از آنکه تحت‌تاثیر هیدگر یا هر فیلسوف دیگری باشد، متاثر از عرفان ابن‌عربی است. روایت مرتضی آوینی از جنگ و واقعه کربلا «تأویلی» است. او معتقد است به یک تاریخ ظاهری و یک تاریخ باطنی، یک عالم ظاهر و یک عالم باطن. 🔸او معتقد است این دو با هم در تناقض نیستند بلکه عالم ظاهر –چنان‌که هست- بر عالم باطن شهادت می‌دهد، اما ما قادر به ادراک آن نیستیم. در اواخر کتاب فتح خون چندین‌بار این جمله را به صورت‌های مختلف تکرار می‌کند. اگر او واقعیت را بی‌اعتبار می‌دانست، این کتاب باید کلا از دیدگاه راوی نوشته می‌شد و نوشتن آن بسیار هم راحت‌تر می‌بود. اما کاری که او در این کتاب می‌کند، استناد به واقعیت و تأویل آن برای ظاهر کردن حقیقت است. 🔸او فرازهایی از مستندات تاریخی را که بیانگر درد و زشتی و دشواری است و احساسات زودگذر مخاطب را برمی‌انگیزد و به‌اصطلاح اشک او را درمی‌آورد حذف می‌کند، چون این احساسات را مانع درک عمق این واقعه می‌داند. او به‌جای اینکه مخاطبش را به گریه بیندازد، او را با بغضی فروخورده و اندوهی عمیق بر جای می‌گذارد که در عین حال زیباست چون به حقیقت عاشورا و حقیقت عالم پیوند خورده که عین زیبایی است. 🎤گفت وگو با: خانم مریم امینی، همسر شهید سیدمرتضی آوینی •┈┈┈┈┈••✾••┈┈┈┈┈• #جنگ #روایت #رایت_فتح #آوینی 🔻ادامه مطلب در لینک زیر: 🌐http://fekrat.net/2890 📌آدرس کانال؛ 🆔@fekrat_net