eitaa logo
فِي الحِکمَة
934 دنبال‌کننده
54 عکس
11 ویدیو
100 فایل
ملخّص و زبده نظريات و ملزومات مباني در ساحتهاي الهي و طاغوتي به انضمام مطالب گوناگونِ مستفاد از منابع مستند. وجود شريعت بي حقيقت و اقامت حقيقت بي شريعت محال ميباشد. نشر بدون درج منبع بقصد "تقرّب" در صورت "توانايي تبيين"،مجزي بل منجّز است. @Mohammadds
مشاهده در ایتا
دانلود
🔰إفادة: علامه طباطبايي رضوان اللّه تعالي عليه مرحله ي دوازدهم کتاب شريف نهاية الحکمة را به عنوان:"في ما يتعلق بالواجب الوجود عزّ اسمه" معنون فرمود.و اسم در اصطلاح عرفان به معناي ذات به اعتبار تعيّن است.و هر متعيّن غير از نامتعيّن است پس مقام غيب الغيوبي و هو غير از اسماء و متعينات هست که حضرتش فرمود:((اسم اللّه غيره...))،(امام صادق ع،هزار و يک نکته،نکته479)؛لذا واجب در لسان حکمت متعاليه و صدرالمتالهين،مرتبه اي از مراتب هستي و اسمي از اسماء حق و مظهري از مظاهر اوست،نه هويت غيبيه که مطلق وجود است.به اين ترتيب تشکيک بين واجب و ممکن، بلامانع و بلکه همان مختار عرفاست که تشکيک را در مظاهر ميدانند نه در وجود،و واجب مظهري از مظاهر حق است؛لذا حضرتش(ره) در کلمه ي عزّ اسمه به اين معنا اشاره فرمود،پس اشکالات مربوط به وجود ذومراتبي وارد نميباشد و همچنين طبق اين قرائت،وجود ذومراتبي و تشکيک خاصي،نافي وجود ذومظاهري و تشکيک خاص الخاصي نميباشد،فتدبر. 💢کانال فِي الحِکمَة 🆔 @felhekmat
💠مسئله و : 🔹 متاخر(ابوالبرکات/فخررازي): قائل به تباين به تمام ذات بين موجودات بودند که اين ديدگاه مستدعي و حقيقي بودن و اعتباري و انتزاعي بودن وحدت است؛ که منجر به ميگردد. اين ديدگاه که مشهور به است نافي توحيد است، چه رسد به تفريد و وحدت شخصي وجود. 🔹 و قول مياني صدرا: ملاصدرا در قول مياني وحدت و کثرت را حقيقي معرفي ميکند به اين بيان که رجوع کثرت به وحدت است و اساسا وجود واحد را و معرفي ميکند و قول مشاء متقدم هم به تصديق صدرا و به قرينه ي فهم عرفا از کلام ابن سينا همين بوده. اين قرائت معروف به ميباشد و اگرچه به قول عرفا نزديک و مرقات فهم وحدت شخصي است اما اختلافاتي هم با آن دارد. 🔹قول نهايي صدرا و مختار عرفا: عرفا قائل به وجود هستند و کثرت را مطلقا اعتباري ميدانند در اين قول تشکيک در متن وجود راه ندارد بلکه وجود مطرح است لذا وجود را ميدانند نه ذومراتب و اين قول مشهور به ميباشد. 📋نکته: در چون کثرت حقيقي و وحدت اعتباري ميباشد لذا قدر مشترکِ دو مصداق در مفهومي مشترک که خارج از دو مصداق است گرفته ميشود. اما در تشکيک خاصي چون وحدت و کثرت هر دو حقيقي "عنوان ميشوند" لذا قدر مشترکِ بين دو شي بايد عين همان دو شي باشد(که اين تناقض ميباشد)نه خارج از آن دو؛ وگرنه تشکيک، عامي خواهد بود. 📋نکته: نه در و نه در حتي يک دليل در اثبات اين امر (تشکيک خاصي يا وجود ذومراتبي) نمياورند. اين قول زيبا ولي بي دليل، مخالف واقع و خلاف عقل است. 💢کانال فِي الحِکمَة 🆔 @felhekmat