#نقد_دوره_های_شکر_گزاری یکی از مهمترین نقد ها به دوره های شکرگزاری این است که انسان را در وضعیت خیال قرار می دهد. خیال و خیال پردازی یکی از جنبه های آسیب پذیر شدن انسان است و نزدیکترین حالت انسان به شیطان است. یعنی اگر در خیالات خود قرار گیریم ( به غیر از آنکه از واقعیت خارج می شویم ) به تصرفات و وسوسه های شیطان، نزدیکتر می گردیم. به خاطر همین مباحث است که باید روی خواب خیلی دقت شود، چون در اکثر موارد نوعی خیال پردازی انسان است و نه تنها تعبیری ندارد بلکه باید از آن عبور نمود و به دیوار کوبید. اینکه در این دوره ها برنامه‌ای بدهند و هر روز چند مدل از شکرگزاری ها نوشته شود و یا این مدلی شکرگزاری کنیم؛ به نحوی ما را در حالت خیال پردازی قرار می دهد و هم لذت بخش و اثرات کوچک و ناچیزی دارد. یعنی به جای اینکه ما واقعیت آن نعمت و شکر واقعی را به جا بیاوریم در خیالات خود نعمت ها گوناگونی را بررسی می‌کنیم ( مخصوصاً نعمتهایی که به هر نحوی خدای متعال صلاح ندانسته که به ما بدهند) و نوع خاصی شکر و تشکر از خدای متعال انجام می دهیم؛ درست مثل کودکی که با اسباب بازی های خودش شروع می کند به بازی کردن و برای خود خانه و کار و شرایط ویژه می چیند و در خیالات خود غرق می شود.