عیسی (ع) و کربلا؛ مرحوم شیخ الطائفه (ره) در کتاب گرانسنگ تهذیب الاحکام از وجود مبارک امام زین العابدین (ع) نقل می کند که مقصود از مکان دوری که در آیه شریفه آمده است، سرزمین کربلاء می باشد که مریم هنگام تولد عیسی (ع) بواسطه قدرت الهی از دمشق به آنجا آمده و پس از تولد فرزندش همان شب به محل خود بازگشت. همچنین امام باقر (ع) می فرمایند : تولد عیسی (ع) در روز عاشوراء واقع شده است. در روایت است که روزی عیسی (ع) به همراه حواریون در صحرا عبور می کردند تا آنکه به سرزمین کربلا رسیدند. در آنجا با شیری غضبناک روبرو شدند که راه را بسته بود. عیسی (ع) جلو رفته و فرمود: چرا راه را بسته ای و به ما اجازه عبور نمی دهی؟ شیر با زبان فصیح پاسخ داد: «إِنِّي لَمْ أَدَعْ لَكُمُ الطَّرِيقَ حَتَّى تَلْعَنُوا يَزِيدَ قَاتِلَ الْحُسَيْنِ (ع)» من راه را برای شما باز نخواهم کرد مگر آنکه یزید قاتل حسین (ع) را لعنت نمایید! عیسی (ع) فرمود: حسین کیست؟ شیر گفت: «هُوَ سِبْطُ مُحَمَّدٍ النَّبِيِّ الْأُمِّيِّ وَ ابْنُ عَلِيٍّ الْوَلِيِّ» او نوه محمد (ص) پیامبر امیّ، و فرزند علی ولی [خدا است]. عیسی (ع) پرسید: قاتل او کیست؟ شیر گفت: «قَاتِلُهُ لَعِينُ الْوُحُوشِ وَ الذُّبَابِ وَ السِّبَاعِ أَجْمَعَ خُصُوصاً أَيَّامَ عَاشُورَاءَ» قاتل او مورد لعنت تمام حیوانات و مگسها و درندگان است. به خصوص در روز عاشوراء! پس عیسی (ع) دستهای خود را بلند نموده و بر یزید (لع) لعن و نفرین نمود و حواریون آمین گفتند. در این هنگام شیر از سر راه کنار رفت. طوسی، محمد بن حسن، تهذیب الاحکام، 6، ص 73. بحار الانوار، ج 44، ص 2

رسول اعظم (ص) و کربلا؛ عالم شهید، ابن فتال نیشابوری (ره) از ام السلمه (س) همسر گرامی رسول خدا (ص) نقل می کند که شبی رسول خدا (ص) از خانه خارج شدند و پس از مدتی طولانی پریشان و غبار آلود در حالی که دستشان مشت شده بود، به خانه بازگشتند. عرض کردم: یا رسول الله! چه شده که شما را پریشان و غبار آلود می بینم؟ حضرت فرمودند: «أُسْرِيَ بِي فِي هَذَا الْوَقْتِ إِلَى مَوْضِعٍ مِنَ الْعِرَاقِ يُقَالُ لَهُ كَرْبَلَاءُ فَأُرِيتُ فِيهِ مَصْرَعَ الْحُسَيْنِ ابْنِي وَ جَمَاعَةٍ مِنْ وُلْدِي وَ أَهْلِ بَيْتِي فَلَمْ أَزَلْ أَلْقِطُ دِمَاءَهُمْ فَهَا هِيَ فِي يَدِي» امشب مرا به منطقه ای در عراق بردند که نام آنجا کربلاست. در آنجا قتلگاه حسین (ع) و عده ای از فرزندان و اهل بیت خود را دیدم. پس در این مدت همواره خونهای آنها را بر می داشتم و اکنون آن در دست من است. در این هنگام رسول خدا (ص) دست مبارک را گشوده و آن شیء مقدس را که شبیه به خاک سرخ بود به من دادند و فرمودند: این را بگیر و از آن محافظت نما!. ام سلمه (س) می گوید : آن تربت مقدس همواره با من بود تا آنکه حسین (ع) به قصد کوفه از مکه خارج شد. در آن ایام همواره هر صبح و در هر شامگاه آنرا گرفته و می بوییدم و بر مصیبت پاره تن پیامبر مویه می کردم. تا آنکه روز دهم محرم فرا رسید، وقتی اول روز به سراغ آن رفتم اوضاع عادی بود اما وقتی آخر روز فرا رسید، هنگامی که محفظه را گشودم آنرا چون خون تازه یافتم. فتال نیشابوری، محمد بن حسن، روضه الواعظین، ج 1، ص 193. #پیامبر #امام_حسین #کربلا https://www.instagram.com/p/CEmz5bkBkhi/?igshid=c40au6r3

امیرالمومنین (ع) و کربلا؛ هرثمه بن ابی مسلم می گوید: وقتی که از جنگ صفین باز می گشتیم به سرزمینی به نام کربلاء رسیدیم. امیر المومنین (ع) نماز صبح را در آنجا اقامه نمودند. پس از نماز، مقداری از خاک آنجا را برداشته و بوییدند سپس فرمودند: « وَاهاً لَكِ يَا تُرْبَةُ لَيُحْشَرَنَّ مَعَكِ قَوْمٌ يَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ بِغَيْرِ حِسَاب»‏ چه نیکو تربتی هستی تو! در قیامت قومی با تو محشور خواهند شد که بدون محاسبه وارد بهشت می شوند. نکته جالب آنست که خود این فرد یعنی هرثمه بن ابی مسلم در روز عاشوراء در صف کوفیان قرار داشت اما هنگامی که به سرزمین کربلاء وارد شدند، به یاد ماجرای گذشته افتاده و متوجه خطای بزرگ خود شد. لذا نزد امام آمده و قضیه امیرالمونین (ع) را برای حضرت نقل نمود. در این هنگام امام (ع) به او فرمودند حال که چنین است آیا تو با ما خواهی بود یا در صف دشمنان؟ گفت: یا بن رسول الله! از آن می ترسم که ابن زیاد متعرض دخترم شود لذا نه با شمایم نه علیه شما. حضرت فرمودند: « فَامْضِ حَيْثُ لَا تَرَى لَنَا مَقْتَلًا وَ لَا تَسْمَعُ لَنَا صَوْتاً فَوَ الَّذِي نَفْسُ حُسَيْنٍ بِيَدِهِ لَا يَسْمَعُ الْيَوْمَ وَاعِيَتَنَا أَحَدٌ فَلَا يُعِينُنَا إِلَّا كَبَّهُ اللَّهُ لِوَجْهِهِ فِي نَارِ جَهَنَّمَ» حال که چنین است از اینجا دور شو تا آنجا که نه کشته شدن ما را شاهد باشی و نه فریاد مظلومیت ما را بشنوی که قسم به آنکه جان حسین در دست اوست، هر کس امروز فریاد ما را بشنود و اجابت نکند، خداوند او را با صورت به جهنم خواهد انداخت. صدوق، محمد بن علی، امالی، ص 136.

امام مجتبی (ع) و کربلا؛ در روایت است که روزی امام حسین (ع) برحضرت مجتبی (ع) وارد شدند. اما وقتی نگاهشان به چهره مبارک ایشان افتاد شروع کردند به گریه کردن. امام حسن (ع) فرمودند: یا ابا عبدالله! چه چیز تو را به گریه درآورده است؟ فرمود: بر آنچه بر شما خواهد رفت می گریم. امام حسن (ع) فرمودند: «إِنَّ الَّذِي يُؤْتَى إِلَيَّ سَمٌّ يُدَسُّ إِلَيَّ فَأُقْتَلُ بِهِ وَ لَكِنْ لَا يَوْمَ كَيَوْمِكَ يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ! يَزْدَلِفُ إِلَيْكَ ثَلَاثُونَ أَلْفَ رَجُلٍ يَدَّعُونَ أَنَّهُمْ مِنْ أُمَّةِ جَدِّنَا مُحَمَّدٍ (ص) وَ يَنْتَحِلُونَ دِينَ الْإِسْلَامِ فَيَجْتَمِعُونَ عَلَى قَتْلِكَ وَ سَفْكِ دَمِكَ وَ انْتِهَاكِ حُرْمَتِكَ وَ سَبْيِ ذَرَارِيكَ وَ نِسَائِكَ وَ انْتِهَابِ ثِقْلِكَ فَعِنْدَهَا تَحِلُّ بِبَنِي أُمَيَّةَ اللَّعْنَةُ وَ تُمْطِرُ السَّمَاءُ رَمَاداً وَ دَماً وَ يَبْكِي عَلَيْكَ كُلُّ شَيْ‏ءٍ حَتَّى الْوُحُوشِ فِي الْفَلَوَاتِ وَ الْحِيتَانِ فِي الْبِحَارِ» آنچه بر من خواهد رفت سمی است که بواسطه آن به شهادت خواهم رسید. اما هیچ روزی چون روز تو نخواهد بود، سی هزار مرد که ادعا دارند از امت جدّ ما هستند، به سوی تو خواهند آمد و همگی مصمم خواهند شد برکشتن تو و ریختن خونت و تعرض به حریم خیمه هایت و اسیر نمودن زن و فرزندانت و غارت نمودن اموالت. پس در این هنگام لعنت بر بنی امیه روا خواهد گردید. در آن روز آسمان خون می گرید. و همه چیز بر تو خواهد گریست حتی حیوانات بیابان و ماهیان دریاها. (حلی، ابن نما، مثیر الاحزان، ص 23)

📚درس خارج فقه و اصول 🎙استاد صبوری فیروزآبادی 📌موضوع فقه: فقه سیاسی ( ادله فقهی استکبارستیزی ) 📌موضوع اصول: اصول عملیه ⏰زمان: یکشنبه ها، دوشنبه ها و سه شنبه ها ؛ دو ساعت به غروب 🕌مکان: پردیسان، هزاره هشتم، مسجد امام حسن عسکری (ع) 📍شروع: سه شنبه اول مهرماه @shahrepardisan #قم #پردیسان

حجت الاسلام صبوری فیروزآبادی در گفت‌وگوی تفصیلی با رسا: صدور انقلاب به معنای دخالت در کشورهای دیگر نیست. استاد فقه سیاسی حوزه با بیان اینکه صدور انقلاب اسلامی را باید از مهم ترین اهداف فراملی جمهوری اسلامی دانست، گفت: حکومت اسلامی باید ارزش های انقلاب را به جهت صادر نماید... ادامه مصاحبه را در خبرگزاری رسا مشاهده نمایید: https://rasanews.ir/002lpK

🔴 مقتل حضرت رقیه (س) مرحوم فخر الدین طریحی (م ۱۰۸۷ ه ق) از عالمان برجسته شیعه در کتاب المنتخب می فرمایند: « و انه کان لمولانا الحسین علیه السلام بنتا عمرها ثلاث سنوات و من یوم استشهد الحسین ما بقیت تراه فعظم ذلک علیها و استوحشت لابیها و کانت کلما طلبت یقولون لها غدا یاتی و معه ماتطلبین. الی ان کانت لیلة من اللیالی رات اباها بنومها فلما انتبهت صاحت و بکت و انزعجت فهجعوها و قالوا لم هذا البکاء و العویل؟ فقالت: آتونی بوالدی و قرة عینی! و کلما هجعوها ازدادت حزنا و بکاءً. فعظم ذلک علی اهل البیت فضجوا البکاء و جددوا الاحزان و لطما الخدود و حثوا علی رئوسهم التراب و نشروا الشعور فقام الصیاح فسمع یزید صیحتهم و بکاءهم و قال ما الخبر؟ قالوا ان بنت الحسین الصغیرة رأت اباها بنومها فانتبهت و هی تطلبه و تبکی و تسیح فلما سمع یزید ذلک قال: ارفعوا رأس ابیها و حطوه بین یدیها لتنظر لتنظر الیه و تتسلی به. فجاءوا بالراس الشریف الیها مغطی بمندیل دیبقی فوضع بین یدیها و کشف الغطاء عنه فقالت: ما هذا الرّأس ؟ قالوا لها: رأسُ أبیک. فرفعته من الطّشت حاضنة له وهی تقول: یا أبتاه ! مَن ذا الذی خضّبک بدمائک؟ یا أبتاه! مَن ذا الذی قطع وریدک؟ یا أبتاه ! مَن ذا الذی أیتمنی على صغر سنّی ؟ یا أبتاه ! مَن بقی بعدک نرجوه ؟ یا أبتاه ! مَن للیتیمه حتّى تکبر ؟ یا أبتاه ! مَن للنساء الحاسرات ؟ یا أبتاه ! مَن للأرامل المسبیّات ؟ یا أبتاه ! مَن للعیون الباکیات ؟ یا أبتاه ! مَن للضائعات الغریبات ؟ یا أبتاه ! مَن للشعور المنشرات ؟ یا أبتاه ! مَن بعدک ؟ واخیبتنا ! یا أبتاه ! مَن بعدک ؟ واغربتنا ! یا أبتاه ! لیتنی کنت الفدى، یا أبتاه ! لیتنی کنت قبل هذا الیوم عمیا یا أبتاه ! لیتنی وسدت الثّرى ولا أرى شیبک مخضّباً بالدّماء .ثمّ إنّها وضعت فمها على فمه الشّریف , وبکت بُکاءاً شدیداً حتّى غشی علیها ، فلمّا حرّکوها , فإذا بها قد فارقت روحها الدُنیا » (طریحی، فخرالدین، المنتخب فی جمع المراثی والخطب، ص۱۳۶)

✳️ قدیمی ترین منبع تاریخی که از حضرت رقیه (س) نام برده است؛ برخی از محققان در بدو تحقیق، تصور نموده اند که نام رقیه (س) در کتابهای قدیم تاریخی ذکر نشده است. لکن تحقیقات گسترده تر نشان می دهد که نام رقیه (س) در تالیفات قرون گذشته نیز ذکر شده است؛ به عنوان نمونه أبو الحسن ظهير الدين علي بن زيد البيهقي، معروف به بابن فندمه و متوفای سنه 565 در کتاب " لباب الأنساب و الألقاب والأعقاب" که یک کتاب تخصصی در علم انساب به شمار می رود، در رابطه با طبقات انساب چنین می نگارد: « الطبقة السابعة؛ الحسینیة و الحسنیة و العباسیة و العلویة و العمریة العلویة و ممن بقی من الجعفریة و العقیلیة و العباسیة: اما الحسینیة فهم من اولاد الحسین بن علی علیهما السلام و لم یبق من اولاده الا زین العابدین (ع) و فاطمه و سکینه و رقیه. فاولاد الحسین (ع) من قبل الاب هم من صلب زین العابدین علیه السلام. » طبقه هفتم؛ حسینی ها و حسنی ها و عباسی ها و علوی ها و فرزندان عمر بن علی و آن کسانی که باقی مانده اند از جعفری ها و عقیلی ها و عباسی ها: اما حسینی ها؛ آنها از اولاد حسین بن علی علیهما السلام هستند و از فرزندان حسین (ع) باقی نماند جز زین العابدین (ع) و فاطمه و سکینه و رقیه. پس اولاد حسین (ع) از طرف پدر، از نسل زین العابدین (ع) هستند... (صبوری فیروزآبادی، محسن، شرح زیارت ناحیه مقدسه، ص ۶۶ ) https://www.instagram.com/p/CFZ8VGBh86U/?igshid=1sl890t4yimr2

وصیت امام مجتبی (ع): محمد بن مسلم می گوید: « سَمِعْتُ أَبَا جَعْفَرٍ (ع) يَقُولُ: لَمَّا احْتُضِرَ الْحَسَنُ بْنُ عَلِيٍّ (ع) قَالَ لِلْحُسَيْنِ: يَا أَخِي! إِنِّي أُوصِيكَ بِوَصِيَّةٍ فَاحْفَظْهَا فَإِذَا أَنَا مِتُّ فَهَيِّئْنِي ثُمَّ وَجِّهْنِي إِلَى رَسُولِ اللَّهِ (ص) لِأُحْدِثَ بِهِ عَهْداً ثُمَّ اصْرِفْنِي إِلَى أُمِّي فَاطِمَةَ (ع) ثُمَّ رُدَّنِي فَادْفِنِّي بِالْبَقِيعِ وَ اعْلَمْ أَنَّهُ سَيُصِيبُنِي مِنَ الْحُمَيْرَاءِ مَا يَعْلَمُ النَّاسُ مِنْ صَنِيعِهَا وَ عَدَاوَتِهَا لِلَّهِ وَ لِرَسُولِهِ ص وَ عَدَاوَتِهَا لَنَا أَهْلَ الْبَيْتِ » از وجود مقدس امام باقر (ع) شنیدم که فرمودند: هنگامی که وفات امام حسن (ع) فرا رسید، خطاب به امام حسین (ع) فرمودند: ای برادر! من به تو وصیتی می نمایم پس به آن عمل نما! آنگاه که من جان سپردم، مرا تجهیز نموده و به سوی مرقد رسول خدا (ص) ببر تا با او دیداری تازه کنم. سپس مرا سوی مرقد مادرم فاطمه (س) ببر و بعد از آن مرا به بقیع برده و در آنجا دفن نما! و بدان که از جانب عایشه حادثه ای برای من ایجاد می شود از آنچه مردم می دانند از رفتار او و دشمنی او با خدا و رسولش و عداوت او با ما اهل بیت. (کافی، ج 1، ص 302، باب الاشارظ و النص علی الحسین بن علی (ع)، ح 3) #امام_حسن #شهادت #وصیت https://www.instagram.com/p/CFjVb3xhghX/?igshid=ovgg2akvylbc

🔹حجت الاسلام والمسلمین صبوری فیروزآبادی امام جمعه کهک شد. 🔸در جلسه شورای اداری بخش کهک از خدمات هشت ساله حجت الاسلام والمسلمین مومنی قدردانی و حجت الاسلام والمسلمین محسن صبوری فیروزآبادی با حکم شورای سیاستگذاری ائمه جمعه کشور به عنوان امام جمعه کهک معرفی شد. 🔹حجت الاسلام والمسلمین صبوری فیروزآبادی پیش از این مسئول دبیرخانه فقه معاصر حوزه های علمیه بوده است. ✅خبرگزاری صدا و سیما 🆔 @QomIRIBNews

🔶 سخنرانی مجازی حجت الاسلام و‌المسلمین صبوری فیروزآبادی امام جمعه کهک موضوع: ولادت امام حسن عسکری علیه السلام .................................................... 💠 اجنا رسانه رسمی شورای سیاستگذاری ائمه جمعه استان قم 🆔sapp.ir/njqom_ir 🆔eitaa.com/njqom_ir 🌐adinehqom.ir 🌐setadjomeh.com/qom 🌐ejna.com/qom

🔶سخنرانی مجازی حجت الاسلام و المسلمین صبوری فیروزآبادی امام جمعه کهک موضوع: وفات حضرت معصومه سلام الله علیها .................................................... 💠 اجنا رسانه رسمی شورای سیاستگذاری ائمه جمعه استان قم 🆔sapp.ir/njqom_ir 🆔eitaa.com/njqom_ir 🌐adinehqom.ir 🌐setadjomeh.com/qom 🌐ejna.com/qom