از داغ خوبان در دل لاله داریم اما مانند زینب استواریم به پیشواز تشییع 🌷 @FihMaFih

🔻خطابهٔ صبح تشییع امروز، آری همین روز عزیز و نو رسیده، روز ایران است این روز آزادی و پیروزی این روز بهروزی روز دیار استقامت، روز تهران است یک‌روز می‌گفتند «شهر دود و ماشین» یا «شهر سیمان»، «شهر ترافیک»، «شهر فساد سیستماتیک»، «شهر تلنبار پلاستیک»... امروز تهران بیشهٔ خون‌رنگِ شیران است نه روز ترسوها و تنبل‌ها روز نشست پهلوانان و دلیران است امروز تهران پایتخت فرّه و فرهنگ ایران است /// دیروز، روز جنگ و آتش بود، روز نبرد نور با ظلمت؛ امروز روز فتح، روز حقیقت، امروز -ای ناباوران!- روز شهیدان است. /// افسردگی و ترس: در حبس، اندوه و رنج و یأس: در زندان، تردید: در تبعید؛ اما شادی و آزادی: میان کوچه‌ها آزاد، امّید: در میدان، و عشق، آری عشق: در ازدحام هر خیابان است. امروز نه روز تشییع است تنها، امروز روز قدر... آری قدر... امروز روز قدردانستن، روز تشکر از شهیدان است. امروز -ای همسنگران!- روز شهیدان است. /// ای رفته زیر برف‌های مردگی در خواب! امروز را دریاب امروز را دریاب امروز را دریاب #حسن_صنوبری [ #روایت_جنگ | #شعر ] @FihMaFih

«همهٔ خوبان» شهید سلامی، شهید حاجی‌زاده، شهید محمد کاظمی 🌷🌷🌷 @FihMaFih

🎧 قافلۀ عشاق ▪️شب دوم محرم | ۱۴۰۴/۰۴/۰۶ ▪️نوحه‌خوان: #میثم_مطیعی ▪️ نغمه: سنتی و قدیمی ▪️شعر: #حسن_صنوبری ▪️موضوع: برای شب ورود کاروان امام حسین به کربلا و با یاد کاروان شهیدان امروز ایران #محرم #نوحه_خوانی_و_مداحی #روایت_جنگ @FihMaFih

🔻حالِ سرخِ امسالِ هیئت‌های تهران [ #روایت_جنگ | قسمت هفدهم ] این روزها و شب‌ها، هیئت‌های تهران حال دیگری دارند. هنوز نمی‌دانم شهر به شلوغی قبل جنگ برگشته یا نه، آمار و محاسبه دقیقی ندارم، حس می‌کنم هنوز هفت‌هشت‌درصد جمعیت به تهران برنگشته‌اند؛ اما هیئت‌ها امسال به نظرم شلوغ‌ترند و اگر نه شلوغ‌تر: پرشورتر، پرمعناتر، پررمزورازتر. در این جنگ دوازده‌روزه، تهران برخلاف تصوری که رسانه‌های زرد و دروغگو برای مردم بیرون از تهران درست کردند ویران نشد و آتش نگرفت، سروصدا در بعضی مناطق زیاد بود، آسیب هم بود، اما آسیب‌ها دست‌کم یک‌هزارم روایت رسانه بود؛ اما بالاخره در روزهایی که گذشت -در کنار مزهٔ اضطراب و نگرانی- عطر شهادت هم در شهر پیچید. امسال پیش از محرم، عطر محرم و کربلا در شهر پیچید. عطر ایستادگی، عطر شهامت، عطر هیهات منا الذله،‌ عطر تنهایی و غربت و عطر تکیه و توکل به خدا و رضا به قضایش. بعضی از مردم در نزدیکان و خانواده، بعضی در همسایگان، بعضی در آشنایان خبرهای شهادت یا جراحت را شنیده بودند. بعضی از هیئت‌ها شهیدی عزیز یا جانبازی را در خود پیدا کردند. چه معروف چه گمنام. من تا الآن فقط در دو هیئت فرصت کردم بروم شب‌ها که هردو داغ از یاد شهیدانِ هم‌هیئتی‌شان بودند. یکی هیئت آیین حسینی (میثم مطیعی - محله ونک) که در مراسم‌های پیش از جنگ میزبان و همراه با شهیدانی چون سردار حاجی‌زاده و دکتر طهرانچی بوده و دیگری هیئت محبان العباس (حاج‌آقاماشاالله عابدی - محله ایران) که سال‌ها میزبان حضور سردار شهید محمدحسین باقری و شهید حاج‌حسن محقق بود. چه اینگونه هیئت‌ها چه هیئت‌های دیگر تهران (و شاید غیر از تهران؟) که ولو شهیدی را در خود نیافته‌اند، امسال حال دیگری دارند. امسال خیلی از نوحه‌خوانان و سوگوارانِ باصداقتِ تهران وقتی می‌خواهند نوحهٔ «ای کاش بودم کربلا...» را در دم پایانی بخوانند، یا نمی‌توانند بخوانند، و صادقانه منصرف می‌شوند، یا نه، با نهایت بغض و شرم می‌خوانندش؛ می‌توانیم بگوییم پس از سال‌ها خیلی‌هایشان شاید برای اولین‌بار حق این نوحه را ادا می‌کنند. امسال نمی‌گویم همه، ولی خیلی از هیئت‌های تهران (لااقل تهران) واقعا هیئت امام حسین‌اند. واقعا ادابازی‌ها کم شده و می‌شود. واقعا خودفریبی و فرم‌زدگی و چشم‌وهم‌چشمی و حسادت و رقابت کم شده و می‌شود. امسال جنگ با هیئت‌های تهران همان کاری را کرد که بلوای ۱۴۰۱ با حجاب و چادر کرد، که آبان ۹۸ با لباس طلبگی و ورودی حوزه کرد: خالص‌سازی و خلوص‌بخشی معنایی؛ و به مدد این اخلاص: نوعی بازگشت معنا به این آیین. بازگشت باطن به ظاهر. دست‌کم باید بگوییم این استعداد در این ایام وجود دارد، و اگر حواس‌ها از احیای یاد شهیدان در هیئت‌های امسال غافل نباشد، این امر قطعا محقق می‌شود. اگر گوشمان باز باشد، انگار ابدیت دوباره لب به سخن بازکرده: امسال خون‌های مقدس آمده‌اند، تا غبارها را از چهرهٔ مراسم عزای سیدالشهدا علیه السلام بشویند. دوستان! #محرم امسال بیش از هر زمان دیگری این نوحه در هیئت‌های #تهران شنیدن و خواندن و فهمیدن دارد: ای کاش بودم کربلا همراهت ای خون خدا می‌شد سرم از تن جدا می‌رفت روی نیزه‌ها یالیتنا کنا معک @FihMaFih

🔻یک‌دم غریق بحر خدا شو! [ #روایت_جنگ | قسمت هجدهم ] ▫️یک ریشهٔ اضطراب و ترس، در ضعف توحید است. روانشناس عالی‌ست، سفر بد نیست، صحبت با دوستِ خوب و عاقل خوب است، تنظیم بهداشت خواب شبانه مناسب است و... ، ولی ریشهٔ اضطراب و ترس در ضعف باورکردن وجود خداست. باز حرفی را می‌خواهم بنویسم که خودم بیش از همه لایق شنیدنش هستم و دور از حقیقتش، ولی در عین‌حال حرف درستی هم هست و کمتر هم گفته می‌شود: اگر مذهبی و مسلمانید و روزانه هفده رکعت نماز می‌خوانید ولی هنوز از آمریکای حقیر و اسرائیل بزدل می‌ترسید یعنی به وقتش روی توحید وقت نگذاشتید و الآن -همین الآن وسط محرم و وسط وضعیت مبهم کشور- باید روی توحید وقت بگذارید. الآن خیلی راحت‌تر از شب اول قبر است. وحشت از جنگ و آمریکا در برابر وحشت از دوزخ و مواخذه در گور هیچ نیست. ▫️دو توحید در دکان خطابه‌های سیاسی اینفلوئنسرهای ظاهرا انقلابی تشنهٔ قدرت پیدا نمی‌شود. در دکان کارشناس‌های سیاسی تلویزیون که تا دیروز منتقد شهیدان بودند و امروز مروجشان، پیدا نمی‌شود. در هیئت‌های دیسکویی و کلاس‌های توسعه فردی و کتاب‌های موفقیت هم پیدا نمی‌شود. توحید را باید در طبیعت، در قرآن، در آموزه‌های اهل بیت و در خودشناسی پیدا کرد و چه بهتر که با همراهی یک مربی الهی و معنوی سالخورده (البته اگر مربی مطمئن پیدا نکنیم، بی‌مربی بهتر است تا با مربی اشتباه). ▫️سه وقتی توحید درست شد، یعنی آدم باور می‌کند خدا هست، وقتی آدم باور کند خدا هست، سعی می‌کند خدا را بشناسد، وقتی آدم خدا را شناخت، ناخواسته عاشقش می‌شود و دوستش می‌شود. و وقتی دوست خدا شدی: «أَلَا إِنَّ أَوْلِيَاءَ اللَّهِ لَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لَا هُمْ يَحْزَنُونَ ﴿۶۲﴾» (یونس) «هشیار باشید: همانا دوستان خدا را نه بیمی است و نه ایشان هرگز افسرده می‌شوند». صدق الله العلی العظیم. ▫️چهار به دوستی که ظاهراً معتقد به خدا نیست و در این جنگ دچار اضطراب شدید شد و خودش اعتراف کرد روانشناسی کاری از پیش نمی‌برد پیشنهادی دادم، گفتم: تو که کافری، راهی هم برای فرار از اضطراب نداری، پس حالا بیا محض چشیدن و آزمون، در این ماجراها یک‌بار هم ایمان به خدا را امتحان کن، چه اینکه خداباوران بر این باورند که اگر قلبا متصل شوی به خدا (به قول امام خمینی به «مبدأ قدرت») همهٔ اضطراب‌ها کنار می‌روند. «یک دم غریق بحر خدا شو، گمان مبر کز آب هفت بحر به یک موی تر شوی» (حافظ) به ما ظاهراً مذهبی‌ها هم یک نفر باید بیاید بگوید: بیا و یک‌بار «واقعا» خدا را باور کن! یک‌دم غریق بحر خدا شو! ▫️پنج بهترین کتاب خداشناسی قرآن و بزرگ‌ترین مربی توحید در این صدسال امام خمینی بود. اینکه رهبر شجاع ایران و سردارانش و نسلی از بزرگ‌ترهای انقلابی ما هیچگاه نمی‌ترسند و این پیروزی بزرگ را رقم زدند برای این است که تربیت‌شده‌های مکتب توحیدی و عرفانی امام خمینی بودند. برای اینکه آیات قرآن را می‌خواندند و باور می‌کردند: «أَلَيْسَ اللَّهُ بِكَافٍ عَبْدَهُ؟ وَ يُخَوِّفُونَكَ بِالَّذِينَ مِنْ دُونِهِ وَ مَنْ يُضْلِلِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِنْ هَادٍ ﴿۳۶﴾ وَ مَنْ يَهْدِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِنْ مُضِلٍّ أَلَيْسَ اللَّهُ بِعَزِيزٍ ذِي انْتِقَامٍ؟» ﴿۳۷﴾ (زمر) «آیا خدا برای بنده‌اش کافی نیست؟! و تو را از کسانی به‌جز خدا می‌ترسانند. و هرکه را خدا گمراه کرد هیچ رهبری نخواهد داشت و هر که را خدا راه نشان داد، هیچکس نمی‌تواند گمراه کند. آیا خداوند شکست‌ناپذیر و انتقام‌گیرنده نیست؟!» اگر در میان نزدیکانتان کسانی هستند که همچنان در ترس و اضطراب‌اند -و‌البته معتقد به خدا- این دو نسخه را برایشان تجویز کنید: خواندن آیات قرآن همراه با ترجمه + شنیدن سخنرانی‌های توحیدی و عرفانی امام خمینی. قلب -اگرچه سرگشته و ویران- با توجه به معانی توحیدی، خود را بازمی‌شناسد و بازمی‌سازد. @FihMaFih

🎧 ممد نبودی ببینی، ایران شد پیروز ▪️شب پنجم محرم | ۱۴۰۴/۰۴/۰۹ ▪️نوحه‌خوان: #میثم_مطیعی ▪️ نغمه: سنتی بوشهری و خرمشهری ▪️شعر: #حسن_صنوبری ▪️موضوع: پیروزی ایران و یاد همه شهیدانش، به‌ویژه سرداران فاتح: محمد باقری، حسین سلامی، غلامعلی رشید و امیرعلی حاجی‌زاده #محرم #نوحه_خوانی_و_مداحی #روایت_جنگ @FihMaFih

🎥 ممد نبودی ببینی، ایران شد پیروز ▪️شب پنجم محرم | ۱۴۰۴/۰۴/۰۹ ▪️نوحه‌خوان: #میثم_مطیعی ▪️ نغمه: سنتی بوشهری و خرمشهری ▪️شعر: #حسن_صنوبری ▪️نسخه باکیفیت بالای ویدئو ▪️موضوع: پیروزی ایران و یاد همه شهیدان، به‌ویژه سرداران فاتح: محمد باقری، حسین سلامی، غلامعلی رشید و امیرعلی حاجی‌زاده #محرم #نوحه_خوانی_و_مداحی #روایت_جنگ @FihMaFih

🔻نوحه سرداران شهید ایران [ #روایت_جنگ | قسمت نوزدهم ] ممد نبودی ببینی ایران شد پیروز، دشمن شد سرکوب، در زیر آتش با رزم سربازان تو ویران شد حیفا، بندر عکّا، هم تلاویوش آه و واویلا آه از باقری ممد فرماندهٔ ایران و اسلام آه و واویلا از این شهیدان فریاد از غم فرزندان ایران // ای پیر شیران سلامی! رزم اسلامی با تو شد نامی، مرد باغیرت خطبه‌های شورافکنت یاران را قوّت، دشمن را ذلّت، ما را شد عزّت آه و واویلا آه از سلامی سردار! ای حبیب مظاهر ما آه و واویلا از این شهیدان فریاد از غم فرزندان ایران // ای یادگار خرمشهر! قدرت «والفجر»، اقتدار «فتح»، افتخار تو پیروزی‌های پی‌در‌پی، نصرت اسلام، قدرت ایران، یادگار تو آه و واویلا سردارِ رشید سردار قهرمان دیروز و امروز آه و واویلا از این شهیدان فریاد از غم فرزندان ایران // حاجی‌زادهٔ قهرمان! بر بام ایران، نامت جاویدان، مثل یارانت کمر دشمن را شکست تیغ برّانت، رزم میدانت، نور ایمانت آه و واویلا کو حاجی‌زاده سردار! سردار مظلوم ایرانی آه و واویلا از این شهیدان فریاد از غم فرزندان ایران 🎧 نسخه صوتی نوحه 🎥 نسخه تصویری نوحه 🎧 نسخه صوتی اجرای دوم نوحه (همراه با سینه‌زنی) #حسن_صنوبری #شعر #نوحه_خوانی_و_مداحی @FihMaFih

🌷 سلام بر #تهران عزیز و شهیدانش 📊 آمار شهیدان تهاجم اسرائیل به میهنمان به تفکیک استان‌ها @FihMaFih

🔻دیروز و امروزِ نوحهٔ «ممّد نبودی» [ #روایت_جنگ | صفحه بیستم ] روزی که گذشت روز هشتم و روز حضرت علی اکبر علیه السلام بود می‌خواستم یاد کنم از پیشینه و ماجرای نوحه تاریخی «ممد نبودی». اکنون به جای دیروز: ▪️یک بوشهر یکی از مهم‌ترین پایگاه‌های نوحه‌خوانی و نغمه‌های عاشورایی است. یکی از نوحه‌های قدیمی در سنت نوحه‌خوانی بوشهر، «لیلا بگفتا» برای حضرت علی اکبر است: لیلا بگفتا: ای شهِ لب تشنه‌کامان دستم به دامان، آقا الامان رودم به میدان می‌رود در چنگ گرگان از هجر اکبر مشکل برم جان آه و واویلا، کو اکبر من نور دو چشمان تر من این نوحه را از زمان‌های قدیم نوحه‌خوانان جنوبی و به‌خصوص بوشهری بسیاری اجرا کرده‌اند، اما معروف‌ترین اجرایش مربوط به زنده‌یاد #بخشو (جهان‌بخش کردی‌زاده) است، که من هم نسخه‌ای از آن را دارم و اینجا منتشر می‌کنم. ▪️دو سردار شهید محمد جهان‌آرا، اهل خرمشهر و فرمانده سپاه خرمشهر بود. وقتی عراق حمله کرد جزو کسانی بود که ۳۴روز جانانه با دست خالی در خرمشهر جنگید. با سقوط خرمشهر در آبان ۱۳۵۹ آرزوی جهان‌آرا و همه مردم ایران آزادی خرمشهر بود. در طی حصر خرمشهر جهان‌آرا حصر آبادان را شکست اما سرانجام در مهر ۱۳۶۰ شهید شد. شهادت جهان‌آرا داغ بزرگی به دل خرمشهری‌ها و مردم ایران گذاشت و مصیبت را دوتا کرد: هم حصر و تهاجم به خرمشهر هم شهادت فرمانده. ولی طبیعتا آن زمان فرصت زیادی برای عزاداری نبود، چون هنوز خرمشهر اشغال بود و وقت جنگ بود نه گریه. ۹ماه بعد از شهادت جهان‌آرا، در خرداد ۱۳۶۱ خرمشهر آزاد شد. آن روز روزی بود که مردم هم می‌خواستند پیروزی را جشن بگیرند هم تازه می‌خواستند برای جهان‌آرا سیر گریه کنند. این است که نوحه معروف ممد نبودی در سالگرد جهان‌آرا خلق شده نه وقت شهادتش. نوحه ممد نبودی را آقای «جواد عزیزی» شاعر خرشمهری بر روی همان نوحه قدیمی و امام حسینی «لیلا بگفتا» سرود. شاید چون جدا از عواطف عاشورایی، نغمهٔ نوحه، نیمی‌اش حماسی بود و متناسب پیروزی و نیمی‌اش محزون و متناسب سوگ شهید. ظاهراً در ذهن جواد عزیزی این بوده که نوحه را دوست مداحش شهید «جمشید برون» بخواند اما برون خودش در روز سوم خرداد در عملیات آزادسازی خرمشهر به شهادت می‌رسد. پس قرعه به نام استاد حاج حسین فخری دیگر همشهری جهان‌آرا می‌افتد و #حسین_فخری مداح و رزمندهٔ خرمشهری برای نخستین‌بار نوحه ممد نبودی را در سالگرد جهان‌آرا و بر سر مزار شهید می‌خواند. نوحه آنقدر محبوب می‌شود که دیگران هم می‌خوانندش. اما سرانجام تلویزیون ایران از نوحه‌خوانی جناب غلامعلی کویتی‌پور تصویر بر می‌دارد و آن را پخش می‌کند و نوحه بیرون از خرمشهر با صدای کویتی‌پور مشهور می‌شود. ▪️سه همان روزهای اول جنگ یادداشتی نوشتم درباب شباهت‌های زیاد این جنگ با جنگ خرمشهر، و اینکه تحلیل و احساس من این بود که این جنگ از جنس همان جنگ خرمشهر بود اما در مقیاس ملی‌تر. با همان شرایط و نتایج. هرچه گذشت این همانندی‌ها بیشتر شد. و یک همانندی دیگر همین توامان شدن زمان جشن پیروزی و زمان سوگ شهیدان بود. در این جنگ هم‌ ما تا روز پیروزی فرصت سوگ بر قهرمانان و عزیزانمان را نداشتیم. به همین دلیل باز ناخواسته وقتی پیروز شدیم یاد نوحه ممد نبودی افتادم و به ذهنم جسارت اقتباس تازه‌ای از ممد نبودی افتاد، مخصوصاً که (جدا از اینکه سردار رشید جزو فرماندهان فاتح خرمشهر بود) نام فرمانده اصلی شهید این نبرد (سردار باقری) باز این نام کامل و مقدس و صاحب مقام جمع بود: «محمّد». @FihMaFih

🎧 لیلا بگفتا ▪️شب هشتم محرم ▪️نوحه‌خوان: #بخشو (جهانبخش کردی‌زاده) ▪️ نغمه: سنتی بوشهری ▪️موضوع: نبرد و شهادت حضرت علی اکبر (علیه السلام) #محرم #نوحه_خوانی_و_مداحی @FihMaFih