🥀🖤🥀🖤🥀🖤🥀🖤🥀🖤🥀🖤🥀 《ڪآش بودے》 #پارت‌_اول چشمهام بشدت تار میدیدن، اما با همون چشمهای تار فهمیدم کجام ! _رویآ..بهوش اومدی؟ به راحله نگاه کردم، با چشهمای قرمز نگاهم میکرد. _راحله! من‌چرا بیمارستانم؟! _هیسس،به خودت فشار نیار رویا... _معین کجاست؟ نگاه پر از حسرتش رو به چشهام داد،دستشو روی قلبم گذاشت: _اینجاست! تاثیر آمپولی که زدم خیلی زود عمل کرد، بعد از حرف راحله دیگه چیزی نفهمیدم و دوباره چشمهامو روی هم گذاشتم! _معین،میگم من خیلی واسه ی عروسی استرس دارم! دستم رو محکم فشرد: _چرا استرس عزیزم؟! _بین اونهمه آدم، اونهمه چشم...خب هول میشم. خندید و دستی به ریش هاش کشید. _طبیعیه! _تو از کجا میدونی؟ _نفیسه هم موقع عروسی همین حرفهارو میزد. با صداهای اطراف دوباره بیدار شدم. _رویا حالت خوبه؟ _راحله...خواب معین رو دیدم! البته خواب که...خواب نبود، خود واقعیت بود! قبل از عروسی،با معین... _تاثیر داروهاست رویا جان...بلند شو عزیزم، بلند شو بریم خونه! _راحله چه اتفاقی افتاده؟ چشمهای سبز رنگش پر از اشک شد. _تو راه عروسی...تصادف کردین! با همین یک جمله ی راحله کل صحنه هایی که برآم اتفاق افتاده بود؛از جلوی چشمم رد شد! با صدای بلندی گفتم: _راحله، معین کجاست؟ _نگران... _راحله تروخدا بگو معین کجاست؟ دستم رو گرفت و با خودش کشوند، پشت در آی سی یو ایستادیم. به معین که صورتش کبود شده بود نگاه کردم! لبخندی بهم زد، بلند شد و به طرفم اومد... از اینکه حالش خوبه منم لبخند زدم! با تکون های دست راحله لبخندم محو شد. معین هنوز روی تخت خوابیده بود؛ _رویا چت شده؟ به راحله نگاه کردم: _معین،هنوز از روی تخت بلند نشده؟ راحله نگاهی به تخت معین انداخت و با تردید گفت: _نه! _یعنی بهم لبخند نزد؟ _رویا بیا بریم حالت بده...دوباره میایم معینو میبینیم. با بغض گفتم: _چرا ما بریم؟ چرا اون نیاد؟ _رویا بیا بعدا بهت توضی... محکم و عصبانی گفتم: _الان بگو! نفسش رو سنگین بیرون داد: _معین رف.. با دیدن پرستار که به سمت معین میرفت دیگه صدایی نشنیدم! °•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°• {نویسندھ: اربابِ‌قلم } @film_nevis ڪپی؟ خیࢪ هموطن،رآضی نیستیم:)