~┄┅┅✿❀💚❀✿┅┅┄~ 🌷🍃🌷🍃🌷🍃🌷🍃🌷🍃🌷 #شرح_مناجات_شعبانیه 🔰اگر خدا خواسته‌ها و حرف دلم را می‌داند، چرا باید دعا و تضرّع کنم؟ 🔰وقتی اشتیاق انسان اوج گرفت، دیگر نمی‌تواند سکوت کند و دعا نکند 🔰دعاها و ناله‌های ما در نظر خدا واقعاً اثر دارد 👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇 🔻 آشنایی با برخی مضامین دلنشین مناجات شعبانیه 🔸 شاید خیلی‌ها سراغ مناجات نمی‌روند به این دلیل که می‌گویند: «خدا همۀ حرف‌های دلم را می‌داند و از خواسته‌هایم باخبر است» خدا قبل از اینکه بخواهی حرفی بزنی، حرف تو را می‌داند و همۀ خواسته‌هایت را می‌داند، پس دیگر چه حرفی باقی می‌ماند که بخواهی به خدا بگویی؟ 🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃 🔸خضرت علی(ع) در آغاز مناجات شعبانیه بعد از آن اشتیاقی که به سخن گفتن با خدا نشان می‌دهند (وَاسْمَعْ دُعائی...) بلافاصله حرف‌هایی می‌زنند که انگار «دلائل دعا نکردن» است: «وَ تَعْلَمُ ما فی‏ نَفْسی...‏» یعنی خدایا تو می‌دانی در جان من چه می‌گذرد، از حاجت من خبر داری و از ضمیر من آگاه هستی و آن چیزهایی که می‌خواهم بگویم، همه را خبر داری... همۀ اینها می‌تواند دلائل دعا نکردن باشد. 🔸اگر خدا همۀ اینها را می‌داند، پس چرا علی(ع) در این مناجات، این‌قدر اصرار دارد که «خدایا دعای مرا بشنو»؟ ایشان در واقع می‌خواهد شدت اصرار خودش را اعلام کند و بگوید: «خدایا با اینکه می‌دانم از همۀ احوال و خواسته‌هایم خبر داری، ولی باز هم متضرعانه درِ خانۀ تو می‌آیم و از تو تقاضا می‌کنم و اصرار دارم که با تو حرف بزنم...» 🍃🌷🍃🌷🍃🌷🍃🌷🍃 🔸این نشان‌دهندۀ یک سطحی از تقاضا و تمناست که برخی حرف‌های عقلانی را کنار می‌گذارد. گفت: «طریق عشق می‌ورزی خرد را الوداعی گو» اگر انسان بخواهد دو دوتا چهارتا بکند، آن‌وقت می‌گوید: «خدایا شما که خودت همۀ حاجات من را می‌دانی» اما وقتی التهاب روحی و اشتیاق و تمنای انسان به حد اعلی رسید دیگر نمی‌تواند صبر کند و سکوت کند و دعا و مناجات نکند. 👇👇👇👇👇👇👇👇 🔸این فراز ابتدایی مناجات، یک پیام دیگر هم دارد و آن اینکه أمیرالمؤمنین (ع) ناله‌های خودشان را واقعاً مؤثر می‌داند و به درگاه خدا عرضه می‌دارد: «بِیدِک لا بِیدِ غَیرِک زِیادَتی‏ وَ نَقْصی‏ وَ نَفْعی‏ وَ ضَرّی‏» خدایا من می‌دانم کارم دست تو است لذا درِ خانۀ تو ناله می‌زنم. 👤علیرضا پناهیان 🚩شرح مناجات شعبانیه - ۹۹.۱.۹ 👈🏼 متن کامل: 📎 Panahian.ir/post/6061 🌤اللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج🌤 @gadamgadamtabandegi

~┄┅┅✿❀💚❀✿┅┅┄~ 🍃🌷🍃🌷🍃🌷🍃🌷🍃 #شرح_مناجات_شعبانیه 🔰 دلیل تضرع علی(ع) در دعا چیست؟ 🔰 تضرع برای اهل معرفت، نتیجۀ شدت علاقه به مقامات عالی قرب است 🔻 آشنایی با برخی مضامین دلنشین مناجات شعبانیه 👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇 🔸 «تضرع» یکی از مفاهیم مهم در فرازهای اول مناجات شعبانیه است. این تضرع برای ما عوام، معمولاً در بلا رخ می‌دهد(کمااینکه قرآن می‌فرماید «فَأَخَذْنَاهُم بِالْبَأْسَاءِ وَ الضرََّّاءِ لَعَلَّهُمْ يَتَضرََّعُون‏») اما برای اهل معرفت و اولیاء خدا، تضرع نتیجۀ شدت معرفت، شدت علاقه و شدت حسرت نسبت به مقامات عالی قرب است. 🔸 ما این معما را باید در ذهن خودمان، یک‌بار برای همیشه حل کنیم که «آیا واقعاً درِ خانۀ خدا رفتن، این‌قدر زاری دارد که أمیرالمؤمنین(ع) این‌چنین درِ خانۀ خدا ناله می‌زدند؟ مگر ایشان چه می‌خواستند؟ مگر در معرض چه مجازاتی بودند؟» 🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃 🔸 یک «بلوغ معنوی» وجود دارد که خیلی‌ها ابداً به این بلوغ معنوی نمی‌رسند و آن اینکه انسان بیشتر از ترس از عذاب و رنجی که ممکن است در جهنم تحمل کند و بیشتر از عقوبتی که یک گنهکار از آن می‌ترسد، به یک «شدتِ نیاز به قرب الهی» برسد. برخی از خوبان به این «احساس نیاز شدید برای قرب» می‌رسند، لذا اگر ببینند یک‌ذره با آن فاصله دارند، متضرعانه درِ خانۀ خدا ناله می‌زنند. 🔸 چرا علی(ع) این‌قدر درِ خانۀ خدا ناله می‌زند؟ چون ایشان به یک بلوغ معنوی رسیده و نسبت به آن مقامات عالی قرب، احساس نیاز شدید می‌کند، به‌حدی که اگر نسبت به آن نقطۀ مطلوب-که هر لحظه برایش تازه‌تر و گشوده‌تر می‌شود- یک ذره فاصله را در وجود خودش احساس کند، متضرعانه ناله می‌زند. 🔸 البته ما نمی‌توانیم به این مقام برسیم؛ اما یک‌ذره در دعا و مناجات، از خدا بخواهیم که ضرورت تقربش را به ما بچشاند تا ما هم بتوانیم یک شب گریه کنیم برای دور بودن از خدا، یک شب التماس کنیم برای نزدیک‌تر شدن به خدا، یک شب از خودمان متنفر بشویم به‌خاطر دوری از خدا؛ هرکسی هرچقدر که قرب خدا را تمنا می‌‌کند؛ این همان بلوغ معنوی است. 👤علیرضا پناهیان 🚩شرح مناجات شعبانیه - ۹۹.۱.۱۰ 👈🏼 متن کامل: 📎 Panahian.ir/post/6152 🌤اللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج🌤 @gadamgadamtabandegi

🍃🌷🍃🌷🍃🌷🍃🌷🍃🌷🍃🌷 #شرح_مناجات_شعبانیه 🔰قبل از خواندن مناجات باید بپذیریم «کلمات ما در عالم تأثیر دارند» 🔰کلمات ما مؤثرند در اینکه ما را به خدا مقرب کنند 🔻 آشنایی با برخی مضامین دلنشین مناجات شعبانیه 👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇 🔸 ما وقتی می‌خواهیم مناجات بخوانیم باید یک مقدمه‌ای را هم پذیرفته باشیم و آن اینکه کلمات در عالم تأثیر دارند. گاهی از اوقات تأثیر کلمات از هر عملی بیشتر است، در روابط بین انسان‌ها هم همین‌طور است، گاهی از اوقات اثر کلمات از هر خدمت دیگری بیشتر است. 🔸 البته در ارتباط با انسان‌ها، گاهی می‌بینیم که یک کسی نیازمند است و ما شاید لازم باشد-به‌جای استفاده از کلمات- یک صدقه‌ای بدهیم، خدمتی کنیم یا به او کمک کنیم، اما خداوند که بی‌نیاز است، خدا به کلمات ما هم نیاز ندارد، اما کلمات مؤثر است در اینکه ما را به او مقرب کند. کسانی که این مقدمه را می‌فهمند اهل ذکر می‌شوند، اهل اوراد و دعاها و مناجات‌ها می‌شوند. 🔸 یکی از کلمات مؤثر-که جزو آداب دعا هم هست- این است که انسان در بین دعا و مناجات، معرفت خودش را به خدا اعلام کند؛ خصوصاً معرفت نسبت به توحید و اینکه «ما فقط خدا را در جهان در زندگی خودمان مؤثر می‌دانیم» 🔸 در روایت هست: کسی که می‌گوید «لاحول و لا قوّة إلّا بالله العلی العظیم» (هیچ‌کسی جز خدا قدرت ندارد) خداوند می‌فرماید؛ ملائکۀ من ببینید بندۀ من اعتراف کرد که هیچ کسی جز من قدرت ندارد، حالا هر مشکلی دارد برطرف کنید. (المحاسن/ج۱ / ص۴۲) 🔸 در مناجات شعبانیه ببینید علی(ع) این معارف توحیدی را با چه عباراتی را بیان می‌کند: «بیَدِکَ لا بِیَدِ غیرِکَ زیادَتی و نقصی و نَفعی و ضرِّی» خدایا کم و زیاد من در دست تو است نه در دست غیر تو، همۀ نفع و ضرر من در دست تو است. 👤علیرضا پناهیان 🚩شرح مناجات شعبانیه - ۹۹.۱.۱۲ 👈🏼 متن کامل: 📎 Panahian.ir/post/6158 🌤اللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج🌤 @gadamgadamtabandegi

🌷🍃🌷🍃🌷🍃🌷🌷🍃🌷🍃🌷🍃 #شرح_مناجات_شعبانیه 🔰چه‌کار کنیم که حس مناجات در ما تشدید شود؟ 🔰اضطرار می‌تواند باب محبت به خدا را باز کند 🔻 آشنایی با برخی مضامین دلنشین مناجات شعبانیه 👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇 🔸 یکی از جملات بسیار توحیدی و زیبای مناجات شعبانیه در فرازهای ابتدایی این مناجات، این عبارت است: «بِیَدِکَ لا بِیَدِ غَیْرِکَ زِیَادَتِی وَ نَقْصِی وَ نَفْعِی وَ ضَرِّی إِلَهِی» خدایا نقص من و هر منفعت و ضرری که بخواهد به من برسد، همه‌اش به‌دست تو است... 🌹🌹🌹🌹🌹🌹🍃🍃🍃🍃 🔸 وقتی از ما بپرسند «کارها دست کیست؟» معمولاً می‌گوییم «همه‌چیز دست خداست» اما چرا این معارف توحیدی در قلب ما-آن‌طور که باید و شاید- جاری نمی‌شود که موجب اشک و مناجات و محبت شدید نسبت به خدا شود؟ چون ما معمولاً به اسباب و علل، خیلی بها می‌دهیم و نقش خدا را فراتر از اسباب و علل و فراتر از نقش خودمان، نمی‌بینیم! 🔸 بلا معمولاً یک وضعیتی را برای انسان پیش می‌آورد که او را در یک بن‌بست قرار می‌دهد و انسان یک‌دفعه‌ای احساس می‌کند، کسی را غیر از خدا ندارد، درحالی‌که ما در اوج رخاء و گشایش هم کسی را غیرخدا نداریم، ما در اوجِ هموار بودن همۀ وسایل و اسباب در کنارمان و در آستانۀ رسیدن به خواسته‌های خودمان، باز هم کسی را غیرخدا نداریم. 🔸 یک‌مقدار باید به میزان دخالت خدا در زندگی‌مان، در هر لحظه نگاه کنیم و اینکه همۀ صحنه‌ها در اطراف ما طوری طراحی شده که متناسب با امتحان‌گرفتن خدا از ما باشد. البته ما باید وظیفه‌مان را نسبت به اسباب و علل انجام بدهیم و اگر ضرری آمد دفع کنیم، یا اگر منفعتی به‌سمت ما آمد-از طرق مشروع- آن را جلب کنیم. 🔸 ما نباید نسبت به اسباب و علل، مطلقاً بی‌توجه باشیم، اما پشت سرِ این اسباب و علل و قوی‌تر از آنها، باید خدا را ببینیم. اگر این حالت در کسی پدید بیاید که فراتر از همۀ اسباب و علل، نقش خدا را ببیند و اضطرار و نیاز دائمی‌اش را به خدا باور کند، حس مناجات در او تشدید می‌شود به‌طوری که بدون بلا هم مضطرِ کمک‌گرفتن از خدا می‌شود و خیلی ملتمسانه می‌تواند با خدا مناجات کند. 🔸 این اضطرار هم قطعاً منافاتی با ادب و منافاتی با عشق و محبت نسبت به پروردگار ندارد، بلکه این اضطرار می‌تواند باب محبت را باز کند و إن‌شاءالله این اضطرار برای ما با کمی تفکر به‌دست می‌آید؛ البته اگر خود خدا کمک کند. 👤علیرضا پناهیان 🚩شرح مناجات شعبانیه - ۹۹.۱.۱۳ 👈🏼 متن کامل: 📎 Panahian.ir/post/6179 🌤اللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج🌤 🍃🌷🍃🌷🌷🌷🍃🍃🌷🍃 @gadamgadamtabandegi