💥 کسی که به زندگی اشرافی خو گرفته است، نمی‌تواند در مدیریت کشور، فتحی را رقم بزند. کسی که ثروتش از حد خاصی بالاتر است به درد مناصب حکومتی جمهوری اسلامی نمی‌خورد و نمی‌تواند حال و روز مستضعفین را دریابد. 💥 به نظر می‌رسد در کنار شرط سِنی و شرط علمی و شرط مدیریتی و شرایط دیگر، برای ثروت مسئولین هم باید سقف کمّی خاصی را در نظر گرفت تا کسی که ثروتش از حد خاصی بالاتر است، نتواند رئیس‌جمهور و وزیر و وکیل شود. 💠 آیت‌الله میرباقری: «#عدالت اسلامی با دست کسی که تعلقات دنیایی داشته باشد، محقق نمی‌شود. منظور من افراد خاصی نیست، ولی این را می‌فهمم که فتوحات اسلامی حساب و کتابی دارند. کسی که به زندگی اشرافی خو گرفته، نمی‌تواند فتحی را رقم بزند. به نظر من، [در کنار شرط سنی و شرط علمی و شرط مدیریتی و شرایط دیگر،] برای #ثروت مسئولین هم باید سقف کمّی خاصی را در نظر گرفت تا کسی که ثروتش از حد خاصی بالاتر است، نتواند رئیس‌جمهور و وزیر و وکیل شود. معنا ندارد که چندین وزیر دولتی بالای هزار میلیارد سرمایه داشته باشند. اینها نباید پست بگیرند و رئیس‌جمهور مردمی بشوند که کثیری از آنها در اولیات و بدیهیات زندگی‌شان در مانده‌اند. مشهور است که مرحوم علامه حلّی، فقیه و متکلم شیعه قرن هشتم در منزلش چاهی داشت که از آن استفاده می‌کرد، اما زمانی که ‏خواست مسائل مربوط به آب چاه ـ از جمله اینکه آیا آب چاه قبول نجاست می‏‌کند یا مانند آب جاری است و با ملاقات با نجاست، نجس نمی‏‌شود ـ را بررسی کند، اول دستور داد چاهی را که در منزل خودش بود پر کردند، سپس، مشغول بررسی این مسئله شد؛ چرا؟ چون بیم از آن داشت که مبادا این موضوع در رأی و فتوای او که کاشف از حکم شارع است، تأثیر بگذارد. چطور می‌شود وزیری بالای هزار میلیارد ثروت داشته باشد و در بررسی مناسبات و مسائل وزارتخانه‌اش، ثروت خود را در نظر نگیرد؟ بدیهی است که چنین فردی نمی‌تواند به زیردستانش توجه کند. امام می‌فرمایند: «آن روزی که دولت ما توجه به کاخ پیدا کرد، باید فاتحۀ دولت و ملت را بخوانیم. آن روزی که رئیس‌جمهور ما خدای ناخواسته، از خوی کوخ‌‏نشینی بیرون برود و به کاخ‌‏نشینی توجه کند، انحطاط برای خودش و برای کسانی که با او تماس دارند پیدا می‌‏شود.» کسی که ثروتش از حد خاصی بالاتر است به درد مناصب حکومتی جمهوری اسلامی نمی‌خورد و به فرمایش امام(ره) نمی‌تواند حال و روز دیگران را دریابد. خاصیت اعیانیت و #اشرافیت این است که خوفِ از دست دادن مقام، و لطمه‌‏ خوردن به اشرافیت، باعث می‏‌شود که فرد نسبت به زیردست‏‌ها ظالم و در مقابل بالادستی‌‏ها توسَری‌خور باشد.» ۱۴‌۰‌۰/۲/۳۰

💥 اگر در مدیران و مسئولان، روحیۀ اَشرافیت پیدا شود، دیگر نمی‌توانند در مقابلِ بندگان خدا تواضع کنند. 💥 «تکبّر در برابر مردم» نتیجۀ «استکبار در برابر خدا»ست. و «تواضع در مقابل بندگان خدا»، ثمرۀ «تذلُّل در مقابل خدا»ست. آیت‌الله میرباقری: «اگر در آدمِ مدیر و مسئول، روحیه #اشرافیت پیدا شود، دیگر نمی‌تواند در مقابل بندگان خدا تواضع بکند. این روحیه، مربوط به #مدیریت_مادی است. «استکبار در برابر خدا»، «تکبر در برابر مردم» می‌آورد. وقتی تکبر پیدا شد، می‌خواهد این تکبر را در ماشین سوار شدن هم به رخ مردم بکشد. مدیریت‌های مادی آن طرف عالم را دیده‌اید. اصلاً طبقاتی تعریف می‌کند و می‌گوید مدیر کارخانه باید این‌طوری مصرف کند و این اشرافیت را به رخ طبقات دیگر بکشد. اما در #مدیریت_الهی این‌گونه نیست. مؤمن در مقابل خدا متواضع و خاشع است و در مقابل بندگان خدا متواضع است. کفششان را رفو می‌کند، خاکِ روی کفششان را پاک می‌کند. همه هم گوش به حرفش می‌دهند. در جبهه جنگ، فرمانده یواشکی شب‌ها می‌رفت پوتین بچه‌ها را واکس می‌زد؛ صبح هم که می‌شد همه عاشقانه به حرف‌هایش گوش می‌دادند و حتی روی مین می‌رفتند. تذلل در مقابل خدا نتیجه‌اش می شود #تواضع در مقابل بندگان خدا. عزت در مقابل دشمنان و تذلل در مقابل عبادالله. بعضی‌ها به‌عکس‌ هستند و در مقابل قدرت مافوق خودش تواضع می‌کند و در مقابل عبادالله احساس هویت و تکبر می‌کند؛ یعنی نمی‌تواند تکبر نکند.»