🔴تحولات الجزایر 🔹🔸مهمترین مسئله مردم در جریان مخالفت با ادامه ریاست جمهوری بوتفلیقه ، بیماری و ناتوانی او در اداره حکومت بود به گونه ای که او در چهار سال اخیر عملا" غایب صحنه بود و اداره امور توسط باندهایی انجام می شد . ♦️حکومت بوتفلیقه مورد حمایت جناح نظامی - امنیتی حاکمیت بود و دو جریان دیگر حاکمیت یعنی جریان سیاسی و جریان اقتصادی حاکمیت عملا به حاشیه رانده شده بود . این در حالی بود که نخبگان با نگاهی به ده سال آشوب که به بقدرت رسیدن بوتفلیقه ختم شد و نیز با ترس از تکرار قضایای لیبی - پس از متلاشی شدن قدرت قذافی - در الجزایر ، با بوتفلیقه همراه شدند ولی تمایل او به تکرار دولتی که در غیاب رییس جمهور توسط باندهای نظامی امنیتی اداره می شد و دولت ملی را از بین برده بود ، آنان را وادار به اعتراض و همراهی با مردم کرد . ♦️تغییرات در الجزایر از سوی فرانسه ، آمریکا ، عربستان ، امارات ، قطر و ترکیه پشتیبانی می شد و هر کدام از آنان با گروهی الجزایری کار می کردند و در این بین نقش فرانسوی ها بیشتر بود . امریکایی ها با نظامی ها ، فرانسه با معترضین ، سعودی با تندروهای وهابی و اماراتی ها با صوفی ها کار می کردند . ♦️ارتش که دید فرانسه دارد کار را به نفع خودش پیش می برد ، به معترضین نزدیک شد و وانمود کرد که از خواسته آنان حمایت می کند لذا وزیر دفاع بر حقوق معترضین در برابر رئیس جمهور تاکید داشت اما واقع مطلب این بود که در جریان اعتراضات خیابانی ، خود آنان بیش از بوتفلیقه مورد اعتراض مردم بودند کما اینکه بخصوص در دوره چهارم ریاست جمهوری بوتفلیقه یعنی پنج سال اخیر ، قدرت عملا در دست ارتش بود . ♦️در نهایت فرمانده ارتش کناره گیری بوتفلیقه را خواستار شد و در واقع این پوسته که در دست خودش بود را کنار گذاشت . گمان ارتش این بود که می تواند مردم را متقاعد کند که با ارتش همراهی کند اما مردم بطور طبیعی به مخالفت های خود با شورای نظامی که آن را نه تغییر که ادامه حکومت سابق می دانستند ، ادامه دادند . در نهایت قرار شد انتخابات ریاست جمهوری طی دو تا سه ماه آینده برگزار شود . ♦️در حال حاضر چپ گراها ، ناسیونالیست ها و شاخه ای از اخوانی های نزدیک به ترکیه و قطر در مقابل نظامیان قرار دارند ولی در نهایت پیش بینی می شود در انتخابات آینده یک نفر غیرنظامی مورد حمایت ارتش قدرت را به دست بگیرد که تلفیقی از خواسته های فرانسه ، آمریکا و نظامیان است . با این وصف اقدامات چهار کشور عربستان ، امارات ، قطر و ترکیه طبعا" به جایی نمی رسد . ✍ #سعدالله_زارعی ✅ #کانال_جوانان_انقلابی 🆔 @naslechaharome 

🖌 #یادداشت_روز 🔹پای لنگ ‌آل‌سعود در تحولات آفریقا #سعدالله_زارعی 🔸با هم نظری به تحولات سودان، لیبی و الجزایر بیندازیم. تجربه می‌گوید تغییر در مسیر انقلاب‌ها، باعث کندی موقت می‌شود اما با گذشت زمان بار دیگر موج انقلابی احیا می‌شود؛ این بار مقاوم‌تر و ماناتر. وقتی انقلاب فوریه مردم یمن، با طراحی و فتنه آل سعود به بازسازی حکومت علی عبدالله صالح با محوریت معاون او «منصور هادی» منجر شد، انقلاب بعد از وقفه‌ای دو ساله از نقطه‌ای دیگر شروع به ادامه حرکت کرد. این سنت و صنعت همه انقلاب‌ها است. موج پرقدرت حرکت مردمی در سودان علیه «الیت حاکم» بر مبنای تغییرات مسالمت‌آمیز و در چارچوب برگزاری انتخابات سالم قرار دارد و هر روز دامنه‌ آن گسترده‌تر می‌شود. بدون تردید موج «دموکراسی‌خواهی»، موج مطلوب آمریکا، رژیم صهیونیستی و رژیم‌های دیکتاتوری قبیله‌ای عرب نیست و با وضع آنها سازگاری ندارد. از این رو آنان تلاش می‌کنند تا در شرایطی که نمی‌توانند حکومت مطلق نظامیان را بر مردم تحمیل نمایند، کار را با توافق بین مردم و نظامیان به پایان رسانده و مانع رسیدن کار به انتخابات شوند. سودان دموکراتیک، حتماً سودان مذهبی خواهد بود چرا که سودانی‌ها به دیانت شهرت دارند. مذهب در سودان از دو عنصر هویتی برخوردار است. اهل بیتی بودن و مخالفت با تندروی مذهبی. بر این اساس هر دولتی که از طریق انتخابات سر کار آید، از این دو خصیصه جدا نخواهد بود. سودان با خصلت اول از غرب جدا خواهد شد و با خصلت دوم از وهابی‌ها و رژیم سعودی جدا می‌شود. از این رو به موازات آنکه سودانی‌ها چاره‌ دردهای خود را «انتخابات آزاد» می‌دانند، غرب و سعودی آن را نقطه آغاز مشکل خویش ارزیابی می‌کنند. «بشیر» به دلیل تن دادن به جدایی جنوب و تغییر مسیر و نقش‌آفرینی پررنگ در کشتار مردم مظلوم یمن، و قرار گرفتن کنار عربستان، بدون شک مطلوب غرب و حوزه عربی بود و حفظ او در قدرت، یک راهبرد اساسی برای آن‌ها به حساب می‌آمد. اما عربستان و ... در زمانی که دیدند موج حرکت مردم اجازه ادامه کار را به عمرالبشیر نمی‌دهد، از او خواستند با توافق ارتش کنار برود تا کار به انقلاب نینجامد. اما مردم که واقعاً درصدد تحول اساسی هستند، تا امروز زیر بار نرفته‌اند.... @gharar_at