📌صدایی که شنیده نمی شود... 🔸پله‌های یک آپارتمان قدیمی در طبقه سوم، دیگر توان مادرِ شهیدی را در قلب پایتخت ندارندو امروز دستی برای گرفتنش نیست… 🔹کمی پایین‌تر از میدان فاطمی تهران، در طبقه سوم خانه‌ای قدیمی، مادر شهیدی زندگی می‌کند که روزی با قدم‌های استوار از همین پله‌ها بالا می‌رفت؛ اما امروز زمین‌گیر شده و صدای آرام و خاموشش شنیده نمی‌شود. ▪️او مادر شهید فضل‌الله خزایی است،جوانی که بارها در جبهه مجروح شد، در تیم حفاظت جماران خدمت می‌کرد و پیش از آخرین اعزامش در سال ۱۳۶۱، دستان و پاهای مادرش را بوسید و با اطمینان گفت: ▫️«مادر، مرا حلال کن.من برای رضای خدا می‌روم و یقین دارم این بار شهید می‌شوم…اما مبادا به خاطر شهادت من از کسی چیزی بخواهی که اجر خونم ضایع شود.» ●امروز همان مادر، با تنها دخترش، در سکوت و سختیِ یک خانه کوچک و قدیمی می‌جنگد؛پله‌هایی که برایش بلندتر شده‌اند و دستی که باید همراهش باشد، نیست. ○این روایت گلایه نیست؛ فریاد یک مادر است.وظیفهٔ اخلاقی، انسانی و اجتماعیِ مردم و مسئولان است که صدای او را بشنوند؛ 🔻صدای مادری که امنیت این سرزمین را با خون فرزندش امضا کرده، اما اکنون خود بی‌پناه مانده است. #مادر_شهید #شهید_فضل‌الله_خزایی #یاد_شهدا_با_ذکر_صلوات #اللهمَّ_صلی_علی_محمد_وآل_محمد_وعجل_فرجهم   🇮🇷@gahramane_man 🇮🇷@sobhaneh_ba_shohada