از اربعین و امام حسین هر چه بنویسم کم است. خدایا چه سفری است این سفر! از هزار روزقبلش، لحظه‌شماری می‌کنی که برسد، همه مقدماتش را با شور انجام می‌دهی، کفش‌هایت را وارسی می‌کنی، لباس‌های لازم و چند وسیله کوچک که قرار است همسفرت شوند در این سفر کوچک جای می‌دهی. چیزی که برایت مهم نیست، چطور رسیدنت به آنجاست، فقط می‌خواهی برسی، وقتی هم که می‌رسی دلت نمی‌آید سامرا و کاظمین نروی. نجف که جای خود دارد و کربلا هم که اصلا مقصد اعلاست. پیاده رویت را با وداع از امیر عشق آغاز می‌کنی وارد وادی سلام می‌شوی، به اولیا و صلحا و پیامبران عرض ارادت می‌کنی، با سیل جمعیت همراه می‌شوی کوچه به کوچه، خانه به خانه، موکب به موکب تا بعد برسی به یک خیابان بزرگ ولی هنوز به عمود یک نرسیدی. ولی تو خود را از همین حالا در کربلا می‌بینی و دست همه دخترهای کوچک عراقی که دستمال توزیع می‌کنند را کوتاه نمی‌کنی، انگار این قلب‌های کوچک می‌دانند این مسیر بی‌گریه نمی‌شود. یاد جمله ارباب می‌افتی، «انا قتیل العبرات»... و باز ادامه می دهی، عمود یک وای خدای من عکس حاج قاسم در سرزمین ابومهدی، اشکهایت از لابه‌لای چروکهای تازه به دوران رسیده‌ی صورتت روان شده و من اصلا مانده‌ام چگونه خدا را شکر کنم از این مستی بی انتها. #امام_حسین #اربعین #عمود_اول ⚫کانال گام دوم انقلاب ✌ ⚫https://eitaa.com/joinchat/3861577738C3c3b839fff