. #خبر بزم جوانان غزه و سرود «سوف نبقی هنا»: سوف نبقى هنا ... كي يزول الألم سوف نحيا هنا ... سوف يحلو النغم موطني موطني ... موطني ذا الإباء موطني موطني ... موطني يا أنا رغم كيد العدا ... رغم كل النقم سوف نسعى إلى ... أن تعم النعم سوف نرنو إلى ... رفع كل الهمم بالمسير للعلا ... ومناجاة القمم 🇵🇸 @gaze_karbala

. 🖋 #م_گودرزیان چقدر این صحنه آشناست، انگار جوانان خرمشهر نشسته‌اند پشت مسجد جامع توی این هوای سرد، دور آتش حلقه زده‌اند و «ممد نبودی ببینی» می خوانند‌. انگار همین چندسال پیش بود که دیوانه ای سنگی به چاه انداخت و کشور ما را درگیر جنگ کرد و جوان های خوش غیرتمان می نشستند دور هم و مثل همین جوان ها -که شب و روز عزیزانشان را زنده و مرده از زیر آوار بیرون می کشند ولی می خندند و می گویند پیروزیم، می گویند حسبنا الله و نعم الوکیل، می گویند خذ من اموالنا و انفسنا و دمائنا و ابنائنا حتی ترضی یارب، حتی ترضی یا الله...،- می خندیدند و می گفتند فدای یک لحظه لبخند اماممان... هزار و اندی سال پیش هم گویی #شب_عاشورا بود، نشستند دور و بر محور ماجرا، و رجز می خواندند و می گفتند هزاران بار هم بمیریم و زنده شویم باز هم در رکاب تو حاضر می شویم، و حالا اینجا، غزه است، غزه‌ی مظلومتر از همیشه، غزه‌ی مقتدرتر از همیشه، غزه‌ی #مظلوم_مقتدر 🇵🇸 @gaze_karbala

. 🖋 #محمدعلی_خدادادی در دنیایی که هر چه پیش می‌رود روحیات انسان شکننده‌تر می‌شود، و برای کوچکترین مسأله و مشکل، هزاران راه درمان و مراکز مراقبت، وجود دارد و با این وجود دردی را از انسان دوا نمیکند و هر روز روحیه‌ی او ضعیف تر و به مراقبت‌های سوری محتاج‌تر می‌شود؛ در میانه‌ی جنگ و آتش و خون هزاران نفر، مجالی گشوده‌ شده که انسان اینگونه زبان می‌گشاید! آری براستی انسان اینگونه هم می‌تواند باشد، در جایی که تمهیدی برای اولیات زندگی ندارند اینچنین با شور و شعف، شاعرانه از وطن می‌خواند... مقایسه‌ی این دو وضع و این دو جهان، شاید امیدی در دل‌های ما زنده کند. 🇵🇸 @gaze_karbala

. 🖋 #زهرا_شکری_پور و این چه نجوایی است که از سال ۶۱ هجری و خیمه های امام و یارانش به سنگرهای خاکی یاران خمینی رسید و اکنون در غزه، دوباره فریاد زده می شود؟ و ما باید چشمی به پهنای تاریخ داشته باشیم که شب عاشورا و تبسم هایش را در امتداد شب های عملیات و سربندهای «یا زهرا»یش و اکنون غزه و کودکان زخم خورده‌اش و دل های امیدوار پدران و مادرانش را در کنار هم ببینیم و بشنویم... 🇵🇸 @gaze_karbala

. 🖋 #نقطه‌ی_جیم گر انگشت سلیمانی نباشد .... چه خاصیت دهد نقش نگینی؟ [خواجه] چشم‌ها را می‌توان پیوند زد دست‌ها را هم انگشت‌ها را شیوه و طرز نگاه و گریه و اندوه را آغوش را هم می‌شود پیوند زد آیا؟ از دست دادن را جدایی را می‌توان پیوند زد؟ 🇵🇸 @gaze_karbala

. #خبر 📻 سربازان اسراییلی و لودگی با دوچرخه کودکان مظلوم فلسطینی 🇵🇸 @gaze_karbala

. #خبر 📻 خبرنگاری فسلطینی در پستی با انتشار عکس خود نوشت: ما زنده هستیم 🖋 #م_گودرزیان درست نوشتی دلاور، این شما هستید که زنده اید، این شما هستید که رگِ حیاتِ بشرِ امروز به همین غربت و مظلومیت شما گره خورده است. شما زنده اید، و قلبِ یک جهانِ مرده را شمایید که ذره ذره زنده و بیدار می‌کنید. این جهان یک نَفَس میخواهد و آن بسته به همین خون‌های شماست، این خون‌ها به زمین ریخته نمی‌شود، این پیکرها زیر آوار باقی نمی‌مانند، بلکه در رگهای این جهان مرده، حیات می‌دمند. خون شما هر قطره‌اش دریایی از خون می شود و به قلب‌های مرده ی ما میریزد. شما تا ابد زنده‌اید. 🇵🇸 @gaze_karbala

. رفیق من پیش از آنکه پرکشد خبرنگار بود خبر چو طفل بود و او چو دایه‌اش خبر چو صید و او صبح و شب پیِ شکار بود... #لوح 🎥 خبرنگار 🔸 لینک با کیفیت این #روایت در آپارات #سیمای_هنر_و_اندیشه https://aparat.com/v/OUMf9 #غزه @soha_sima

. حکایتی است اینکه عاقبت هرکسی به هر چه زل زده است شبیه و مثل آن، بلکه مثل سایه‌اش شده است حکایتی است گفته‌اند: دوست مثل یار می‌شود تکیه‌ی کلام و لحن او تکان دست‌ها و دست‌خط او مذاق او مزاج و حمل بر مبالغه اگر نمی‌شود چهره‌اش، راه رفتنش، سلیقه‌اش آه آدمی عجیب آفریده‌ای است! (...ادامه...) #روایت 🎥...خبرنگار... 🔸 لینک با کیفیت این ویدئو https://aparat.com/v/OUMf9 #غزه @soha_sima

. #خبر 📻 زندگی بر روی ویرانه‌های منازلی که اشغالگران ویران کردند فلسطینیان به هیچ قیمتی حاضر به ترک خانه و کاشانه خود حتی زمانی که در بی رحمانه ترین حملات اشغالگران صهیونیست ویران شده، نیستند، زندگی در کنار ویرانه های منازل در سایه سخت ترین شرایط حاکی از اراده پولادین ملت فلسطین است که همچنان بر ادامه مقاومت و ایستادگی تا پیروزی نهایی بر دشمن متجاوز اصرار دارد. 🇵🇸 @gaze_karbala

. 🖋 #م_گودرزیان من روزهاست با کسانی زندگی می‌کنم که هرگز از نزدیک ندیدمشان، صبح هنوز چشمانم خواب‌آلود است ولی اول سراغ احوال ایشان می‌روم، گاهی فراموش می‌کنم خودم هم خانه‌ای دارم و کاشانه‌ای، انگار آنجا هستم، انگار غزه‌ام! در خیال و رویا تک‌تک بچه‌های از زیر آوار بیرون آمده و بی پدر و مادر را محکم بغل می‌کنم و می‌بوسم. با خودم می‌گویم من که عربی بلد نیستم ولی می‌پرسم که «جانم، چیزی نیست، بیا بغلم، مادرت می‌آید و...» به عربی چه می شود و به این‌ها میگویم، اشک چشمانشان را پاک می‌کنم، روی زانوانم می‌نشانم و حسابی نوازششان می‌کنم، آنقدری که سر روی شانه‌ام بگذارند و آرام بخوابند. بعد بروم سراغ مادری که فرزندش جان داده و در صف کفن ایستاده و حسبی‌الله می‌گوید، محکم در آغوشش می‌کشم و مرحبا می‌گویم، می‌گذارم روی شانه‌هایم گریه کند تا قلبش سبک شود. بعد می روم سراغ پیرزنی که نان می‌پزد تا بچه‌هایی که درصف ایستاده‌اند را کمی سیر کند، کمکش نان را روی تنور زیر و رو می‌کنم، دستم هم بسوزد عیبی ندارد، آخر خمیر چانه کردن هم بلد نیستم. و من می‌دانم که جهان از همین جا، از همین نقطه که اینان ایستاده‌اند زیرورو خواهد شد. 🇵🇸 @gaze_karbala

. #خبر 📻 ساخت تنور سنتی در غزه برای پخت نان در سایه تخریب نانوایی‌ها در بمباران اسرائیلی‌ها 🇵🇸 @gaze_karbala