. 🖋 #محمدعلی_خدادادی بدون هیچ روزنی، بدون هیچ نوری طی می‌شود این زندگی طوری بعد از طور، لحظه‌ای بعد از لحظه‌ای ما کجا، کی می‌رویم سوی کربلا؟ خسته از روال بی خطّ و خشِّ زندگی به دنبال راهی برای فرار از این آسودگی ذکر هر شام و روزمان، رهایی‌است رهایی محبسی گشته‌ایم هریک برای خویش و دیگری ما کجا، کی می‌رویم سوی کربلا هر بار بارقی از امید می‌تابد به رویمان و باز تا می‌رویم به سویش، می‌زند دست رد بر سینه‌مان گاه دل کرخت و خسته‌ام، طلب می‌کند راه دیگری همان که قمار میکنی و می‌بازی تمام عمر تمام داشته و نداشته را همان که راز سر به مهر زندگیست و تو هنوز نمیدانی که چیست آن همان که اشتیاق صد دل در جان توست، همان که شاید نامش شهادت است مادر غزه‌ای که مادر و دخترت یعنی که جانِ جانت را داده‌ای بدان تویی که زنده‌ای و در این هزارتوی خستگی، این تویی که ملال از ره ما گذارده‌ای ما کجا، کی می‌رویم سوی کربلا؟ 🇵🇸 @gaze_karbala

. 🖋 #محمدعلی_خدادادی در دنیایی که هر چه پیش می‌رود روحیات انسان شکننده‌تر می‌شود، و برای کوچکترین مسأله و مشکل، هزاران راه درمان و مراکز مراقبت، وجود دارد و با این وجود دردی را از انسان دوا نمیکند و هر روز روحیه‌ی او ضعیف تر و به مراقبت‌های سوری محتاج‌تر می‌شود؛ در میانه‌ی جنگ و آتش و خون هزاران نفر، مجالی گشوده‌ شده که انسان اینگونه زبان می‌گشاید! آری براستی انسان اینگونه هم می‌تواند باشد، در جایی که تمهیدی برای اولیات زندگی ندارند اینچنین با شور و شعف، شاعرانه از وطن می‌خواند... مقایسه‌ی این دو وضع و این دو جهان، شاید امیدی در دل‌های ما زنده کند. 🇵🇸 @gaze_karbala