مدعیان خودشیفته! خود حزب الهی/انقلابی! پندار بخوانند شاید دلیل و چرایی حال و روز ناخوشایند فعلی نهضت و انقلاب مستضعفان و پابرهنگان را بفهمند! ⭕️ چمرانی که نمی‌شناسیم "چمران" را ما با تصویر و تصورات ذهنمان می‌شناسیم، خیلی‌هایمان با عکس‌های قشنگ و برخی‌هایمان هم با دست‌نوشته‌های شورانگیز و زندگینامه‌اش. ما اما با "زندگی و زیست چمران" بیگانه‌ایم. برایمان این جمله‌ی امام جذاب است که "مثل چمران بمیرید."، اما حواسمان نیست مثل چمران مردن، مقدمه‌اش مثل #چمران_زیستن است. 🔹 چمران را به ظاهر زندگی مادی‌اش که نگاه کنی چیزی ندارد، رسما باخته است. نه شغل ثابتی، نه درآمدی، نه پیشرفتی، نه اندوخته‌ مالی درست درمانی. می‌گویند وقتی شهید شد وسایل خانه‌اش هم چیز قابل ذکری نبود. در زندگی خانوادگی‌اش هم فراز و فرود و ناکامی کم ندارد. 🔸 رک و روراست اگر امروز یک جوان #حزب‌اللهی اینطور زندگی کند، یعنی در راه آرمان و انقلاب و معتقَداتش از آسایش و آرامش و ثبات و درآمد زندگی‌اش بزند، یک بار زنش رهایش کند برود، آنقدر درگیر جهاد فی سبیل الله _به معنای عامش_ بشود که بعد از چند دهه زندگی، نه اندوخته مالی داشته باشد و نه بار و بساط زندگی؛ سایرین او را چگونه قضاوت می‌کنند؟ همین جماعت حزب‌اللهی‌ها را می‌گویم. نمی‌گویند بی عرضه بود؟ اولویت نشناس بود؟ مدیر نبود؟ 🔹 زندگی چمران را بدون ذکر نام بنویسید و بدهید به رفقای خودمان بخوانند، بگویید نظرتان درباره این مدل زندگی کردن چیست؟ خودتان یا فرزندانتان حاضرید اینطور زندگی کنید؟ بگویید الان یک نفر در سال ۹۹ می‌خواهد اینطور زندگی کند، می‌خواهد این مَنش را در زندگی‌اش پیاده کند، نمی‌خواهد همه زندگی‌اش خودش و زن و بچه‌اش شود، می‌خواهد وقتی همه دنبال خدمت به انقلاب با حقوق و بیمه و ثبات شغلی و مزایا هستند، مثل چمران زندگی‌اش را وقف دین خدا و انقلاب کند، چه جوابی می‌شنوید؟ 🔸 چمران بهار ۱۳۳۹ وقتی داشت در آمریکا درس می‌خواند، وقتی رفقایش به دنبال زندگی‌شان بودند نوشت: "عالَم و مافیها مرا راضی نمی‌کند. مردم را می‌بینم که به هر سو می‌دوند، کار می‌کنند، زحمت می‌کشند، تا به نقطه‌ای برسند که به آن چشم دوخته‌اند. ولی ای خدای بزرگ از چیزهایی که دیگران به دنبال آن می‌روند بیزارم. اگرچه بیش از دیگران می‌دوم و کار می‌کنم، اگرچه استراحت شب و نشاط روز را فدای فعالیت و کار کرده و می‌کنم، ولی نتیجه آن مرا خشنود نمی‌کند. فقط به عنوان وظیفه قدم به پیش می‌گذارم و در کشمکش حیات شرکت می‌کنم." 🔹 چند درصد یا چند دهم درصد از جوان‌های ما حزب‌اللهی حاضرند پا را از حد شعار_ استوری اینستاگرام و توییت و پیکسل روی کیف و امثال اینها_ فراتر بگذارند و مثل چمران زیست کنند؟ اولین نفرش خودِ نگارنده این سطور.... توصیف این زمانه را باید سید مرتضی #آوینی بکند با آن قلم فاخرش: 🔺 "نگاهي به شهر بيندازيد! عقل غربي سيطره يافته و وجود بشر را در دائره‌المعارف خويش معنا کرده است. #بي‌دردي و لذت‌پرستي توجيهي عقلايي يافته است و از ميدان‌هاي ورزش تا کلاس‌هاي دانشگاه، «رب‌النوع تمتع» است که پرستيده مي‌شود و باز در اين ميان، بسيجي حزب‌الله، تنها و غريب است و با آن چوب زيربغل و پاي مصنوعي و دست فلج و چشم پلاستيکي و موي کوتاه و محاسن و لباس ساده و فقيرانه و لبخند معصومانه، مظهري است از يک دوران سپري شده که با «خونين شهر» آغاز شد و در «والفجر 10» به پايان رسيد و بعد از «مرصاد»، از ظاهر اجتماع به باطن آن هجرت کرد و بيماردلان را در اين غلط انداخت که ديگر تمام شد!" 🔘gera... http://eitaa.com/joinchat/636813313Cea176b7da2 تلگرام https://t.me/joinchat/AAAAAD6Bq_vpjcaFyKliRw سروش https://sapp.ir/gera01 واتساپ https://chat.whatsapp.com/JERzyMTLO2yLhAELsorOV8

تو را چه به همت؟ نمی‌دانم چرا این همه از پایان مماشات حرف زده می‌شود اما هیچ کدام از مسئولین شورای‌عالی انقلاب فرهنگی اعدام نمی‌شوند؛ حتی بازخواست هم نمی‌شوند. این شورا، صدا و سیما، وزارت فرهنگ، روزنامه‌های رسمی و خبرگزاری‌های نظامی اگر کارشان را مثل آدم انجام داده بودند، الان در همه‌ی کافه‌های شهر باید عکس مرتضی آوینی را می‌دیدیم. مع‌الاسف آقایان چنان کلیشه‌ای از شهید ساخته‌اند که تو گویی شهدا جملگی از دستگاه زیراکس بیرون آمده بودند. تعارف که نداریم. تعلق بسیاری از خانواده‌های شهدا به نظام کم‌رنگ شده، چون می‌بینند شهیدشان در رسانه‌های جمهوری اسلامی تحریف می‌شود. از نظر این رسانه‌های نارس و نارسا، تنها پیام سرخی خون شهید این است که سیاهی چادر خانم‌ها حفظ شود. تو وقتی شهید را در حد افکار پوسیده‌ی اعوان و انصار حزب پایداری پایین می‌آوری، بسی بیش‌تر از محسن شکاری به طناب دار نیاز داری. مصداق مسلم محاربه همین است که شهدا را هزینه کنیم برای تحجر خودمان. گیرم تو دلت نمی‌خواهد جواب خانم بی‌حجابی را بدهی؛ چرا مایه از شهیدان می‌گذاری؟ جنایت یعنی همین که با سخن‌مان به دختر دگراندیش مردم این پیام را بدهیم که شهید برای ما هست و برای تو نیست. از همه دردآورتر این‌که نظام روز به روز بیش‌تر به پایداری‌چی‌ها روی خوش نشان می‌دهد. بپذیریم که اندام جمهوری اسلامی پر از غده‌های سرطان بدخیم پایداری است. حزبی که از شریعت فقط پوسته‌ی آن را گرفته. شگفتا! شهدا از جان خود گذشتند تا ایران برای همه‌ی ایرانی‌ها باشد و هیچ کجای این خاک پاک تجزیه نشود؛ آن‌وقت فرقه‌ی پایداری دقیقا موسم تقسیم‌بندی مردم، شهدا را خرج دگماتیسم مقدس خود می‌کند. همین سیدمرتضی آوینی. آن‌قدری هنرمند بود که عکسش بر دیوار همه‌ی کافه‌های شهر باشد اما اف بر قرائت رسمی از شهدا که تصویر آن‌ها را محدود کرده به پایگاه‌های بسیج. آوینی ضمن ادغام ادبیات در تفسیر جنگ، همه قشری را پای مستند ناب و جذاب روایت فتح نشاند و بعضی‌ها ولی اصرار دارند که هر روز یک دسته از مردم را از نشستن بر سر سفره‌ی شهدا محروم کنند. تو حجابت مشکل دارد، تو بصیرتت مشکل دارد، تو فلانت مشکل دارد، تو بهمانت مشکل دارد. کار این تنگ‌نظری، این مصادره، این وقاحت، این جمود به جایی رسیده که اخیرا حتی برای خانواده‌های شهدا هم تعیین تکلیف می‌کنند که فقط وقتی می‌توانید از شهیدتان اسم ببرید که مثل ما فکر کنید. این قبیله البته برای خود شهدا هم کم مزاحمت درست نکردند. مگر پشت‌سر #آوینی صفحه نمی‌گذاشتند که برو با همان سبیل نیجه‌ای صفا کن؛ تو را چه به همت؟//ح‌ق// 🔘gera... @geranegar