💎 عاقبت مجادله و بگو مگو 🔻اميرالمؤمنين علی عليه‌السلام: ❇️ از مجادله و ستيزه‌كردن بپرهيزيد؛ زيرا اين دو كار، دل‌ها را نسبت به برادران بيمار می‌كنند و نفاق می‌رويانند. إيّاكُم و المِراءَ و الخُصومَةَ؛ فإنّهُما يُمرِضانِ القُلوبَ علَى الإخوانِ، و يَنبُتُ علَيهما النِّفاقُ 📚 الكافي : ج 1 ص 300 📌امیرالمومنین علی علیه السلام: «فَمَنْ جَعَلَ الْمِرَاءَ دَيْدَناً لَمْ يُصْبِحْ لَيْلُهُ؛ پس كسيكه جدل کردن را عادت و شيوه خويش گردانيد، شبِ او بامداد نگشته (از تاريكى شكّ و دو دلى به روشنائى يقين و باور نرسيده) 📖حکمت۳۱ #نهج‌البلاغه ترجمه فیض ◀️ لا يَبلُغُ عَبدٌ حقيقَةَ الإيمانِ حتّى يَدَعَ المِراءَ و هُو مُحِقٌّ. امام على عليه السلام: هيچ بنده اى به حقيقت ايمان نرسد، مگر اين كه در عين حال كه حق با اوست، مجادله را رها كند. ◀️ «جِماعُ الشَّرِ اللِّجاجُ وَ كَثْرَةُ الْمُمارَاةِ» كانون شر، لجاجت و كثرت جر و بحثهاى بى منطق است. امام على عليه السلام: مجادله، بذرِ شرّ است المِراءُ بَذرُ الشَّرِّ غررالحكم ح 393 پیامبر: من خانه‌اى را در بالاترين نقطۀ بهشت و خانه‌اى در وسط‍‌ آن و خانه‌اى در باغ‌هاى بهشت ضمانت مى‌كنم براى كسى كه جروبحث را ترک کند، گرچه حق با او باشد. أَنَا زَعِيمُ بَيْتٍ فِي أَعْلَى الْجَنَّةِ وَ بَيْتٍ فِي وَسَطِ الْجَنَّةِ وَ بَيْتٍ فِي رِيَاضِ الْجَنَّةِ لِمَنْ تَرَكَ‏ الْمِرَاءَ وَ إِنْ كَانَ مُحِقّاً] توحيدصدوق؛ ص461 امام على عليه السلام: هر كه آبروى خود را مى خواهد، بايد مجادله را رها كند. مَن ضَنَّ بعِرضِهِ فَلْيَدَعِ المِراءَ نهج البلاغه حکمت362 امام هادی: بگو مگو، دوستی طولانی را از بین می بَرد و رابطه محکم را به جدایی می‌کشاند و کمترین اثر بگو مگو این است که هر کدام از دو طرف، می‌خواهد بر دیگری پیروز شود و همین پیروزی طلبی، مهم‌ترین عامل قطع رابطه است. الْمِرَاءُ یُفْسِدُ الصَّدَاقَةَ الْقَدِیمَةَ وَ یَحُلُّ الْعُقْدَةَ الْوَثِیقَةَ وَ أَقَلُّ مَا فِیهِ أَنْ تَکُونَ الْمُغَالَبَةُ، وَ الْمُغَالَبَةُ أَمْتَنُ أَسْبَابِ الْقَطِیعَةِ نزهة الناظر و تنبیه الخاطر ص ۱۳۹. امام حسین: هرگز با دوکس به مجادله مپرداز یکی با افراد نادان یکی با افراد بردبار زیرا افراد حلیم با بردباری بر تو چیره گردند و افراد سفیه آزارت دهند. بحارالانوار ج ۷۸ ص۱۲۷ 👈👈 مرحوم #آیت_الله_مصباح_یزدی در توضیح این عبارت چنین بیان نموده: «وقتي كسي بنا بگذارد بر اين‌كه با هر کس بحث مي‌كند سعي كند حرف او را رد كند، اين حالت كم‌كم براي او ملكه مي‌شود و هميشه سعي او بر اين است که هر حرفي را ابطال کند. به اين کار «مراء» گويند. يکي از ويژگي‌هاي روح آدمي اين است که وقتي روي انجام کاري تمرکز پيدا کند، کم‌کم با آن کار انس مي‌گيرد و ترک آن کار براي او سخت مي‌شود. [مثل] کسي که براي بار اول سيگار مي‌کشد به سرفه مي‌افتد. اما چند مرتبه که اين کار را تکرار کرد کم‌کم به آن عادت مي‌کند، به گونه‌اي که اگر سيگار به او نرسد گويا گمشده‌اي دارد. در امور روحي، رواني و اخلاقي هم چنين خصلتي وجود دارد»