💎 #لاکچری_ها.... امیرمؤمنان #علی علیه السلام شنیدند که فرماندار منصوب ایشان در #بصره به نام #عثمان‌بن‌حنیف، به #مهمانی یکی از ثروتمندان بصره رفته است. پس برای او نامه‌ای نوشت: خبر رسيده كه تو را به #میهمانی فراخوانده‌اند و تو نيز به‌آنجا شتافته‌اى و #سفره‌اى_رنگين برايت افكنده‌اند. هرگز نمى‌پنداشتم كه تو دعوت مردمى را اجابت كنى كه #بينوايان را از خود مى‌رانند و #توانگران را بر سفره مى‌نشانند. به خدا سوگند، من از دنياى شما مالی پس‌انداز نکرده‌ام و به جاى اين #لباس، كه اینک كهنه شده است، جامه‌اى ديگر آماده نساخته‌ام. اگر بخواهم به #عسل مصفا و مغز گندم و جامه‌هاى ابريشمي دست مى‌يابم، ولى هيهات كه #هواى_نفس بر من غلبه يابد و #حرص، مرا به گزينش طعامهای مختلف بكشاند؛ در حالی که در «حجاز» و «يمامه» #بينوايى باشد كه به يافتن قرص نانى اميد ندارد و هرگز مزه‌ی #سيرى را نچشيده باشد. يا اینکه شب با شكم انباشته از #غذا سر بر بالين بگذارم درحالی که اطراف من، شكمهايى #گرسنه باشد. آيا به همين راضى باشم كه مرا #اميرمؤمنان گويند ولی با مردم در سختي‌هاى روزگارشان مشاركت نداشته باشم؟ مرا براى آن نيافريده‌اند كه چون چهارپايانی که در آغل بسته شده‌اند، #غذاهاى€لذيذ، به خود مشغولم دارد غافل از آن كه از چه روى فربه‌اش مى‌سازند! اى پسر حنيف! به همان چند قرص نان، اكتفا كن تا از عذاب، رهايى يابى. 📚سیدرضی، نهج‌البلاغه، نامه ۴۵.