#مردمان_سر_رود_آب_را_می‌فهمند روزگاری با هشت کتاب #سهراب زندگی می‌کردم، آنقدر که دفاتر شعرش را حفظ بودم و با خودم زمزمه می‌کردم. یک‌بار که بزرگی به منزل ما آمده بود، کتاب سهراب را دید، پرسید می‌خوانی؟ گفتم حفظم، گفت شعر سهراب عرفان زمینی دارد و حرف دیگری هم گفت که هیچ جا نقلش نکردم. نوجوان بودم و لرزش‌های دلم زیاد بود، سهراب را از دسترسم دورتر گذاشتم و احساس خوب گذشته در من کمرنگ شد. مدتی بعد #پدر برایم دیوان #حافظ خرید و در صفحه اول کتاب، با آن خط زیبا و دلبرش برایم عاشقانه‌ای نوشت، از آن روز حافظ شد مونس لحظات شعرخوانی‌ام، حالا غزلیات حافظ را حفظ میکردم و با شرح و تفسیرش حظ می‌بردم و شیفته‌اش شده بودم. چندسالی گذشت و چند اتفاق مرا به مثنوی #مولوی و غزلیاتش وصل کرد، ساعتها مجلدات شرح آقای کریم زمانی را می‌نشستم و می‌خواندم و نکته‌ برمی‌داشتم و با آن‌ها زندگی می‌کردم و ارادتم به جناب مولوی روزافزون شده بود و چه بسیار ازین دریای عمیق آموختم و بهره‌مند شدم. امروز اما با آن عزیزی که فرمود، شعر سهراب، عرفان زمینی دارد، موافق نیستم، هنوز گاهی اشعارش را زمزمه میکنم و معتقدم همه‌ی آدمها به قدر و اندازه‌ی دریافتشان از عالم هستی، معرفتی دارند قابل تأمل و قابل دریافت، این خوب است که آبشخورهای ما در موضوعات مختلف، رو به تعالی باشند، اما این خوب نیست که خودمان را از معارفی که آدم‌های دیگر چشیده‌اند، محروم کنیم. 🔹زمین چیزی جدای از آسمان نیست و این دو آنقدر به هم متصلند که بدون دریافت زمین نمی‌توان به آسمان رسید... 🌱 ف. حاجی وثوق @ghalamzann