🔴#حسین_قدیانی در واکنش به قتل روحانی همدانی، نوشت: ♦️درست در روزهایی که نمایندگانی از حوزه‌ها و حجره‌ها، درس و بحث خود را رها کرده و در مناطق سیل‌زده مشغول سخت‌ترین خدمات به مردم عزیز کشورمان هستند و بعضا بیش از یک ماه است که به شهر خود برنگشته‌اند، خبر شهادت مظلومانه روحانی همدانی به دست شیطان‌صفتی که فضای مجازی بویژه اینستاگرام را به مجرایی برای تبلیغ شرارت خود در فضای واقعی بدل کرده بود، سوالات بسیاری را در افکار عمومی موجب شد. یکم – آیا حد و اندازه پلیس فتا به قدر قد و قواره مجرمان، متجاوزان و بلکه خون‌آشامان این مجازستان بی‌در و پیکر، بزرگ و راهگشا هست؟! و این پلیس مجازی چه میزانی از امکان حقیقی و اختیار واقعی را دارد که بتواند قبل از عملیاتی شدن شرارت اشرار، این اراذل و اوباش را که بدترین بهره را از شبکه‌های اجتماعی می‌برند و مدام فربه‌تر و گستاخ‌تر می‌شوند، سر جای خود بنشاند؟! براستی خون چند بی‌گناه باید ریخته شود تا متولیان به صرافت توسعه پلیس فتا بیفتند؟! دوم – ناظر بر اهمال‌ها و چشم‌پوشی‌های گذشته، این سوال پیش می‌آید که دولت و بویژه وزارت ارتباطات، آیا اصلا مسؤولیتی متوجه خود می‌بینند یا شعارهایی مثل «دفاع از حقوق شهروندی» فی‌الواقع تنها یک افه انتخاباتی است؟! مع‌الاسف کافی است فرض کنیم جای این طلبه‌ همدانی، جان یک روشنفکر دسته‌چندم تهرانی گرفته می‌شد که مثلا 2 تا سخن دگراندیشانه هم در کارنامه‌اش داشته! آیا همین آقای روحانی، فغان و فریاد سر نمی‌داد؟! سوم- بی‌عملی دولت، قبلا هم نوشتیم که فقط مختص حوزه اقتصاد نیست! به قول وزیر برند همین کابینه، ما با نوعی «بی‌دولتی» روبه‌رو هستیم که صدالبته به عالم مجازستان هم سرایت کرده! مدیران اینستاگرام در خوش‌رقصی محض برای تحریم‌های آمریکا، پیج پاسداران خدوم این مرز و بوم را می‌بندند و وزارت ارتباطات گویا اصلا وجود خارجی ندارد. نیز در رابطه با همین موضوع مورد بحث، تا لحظه نگارش این یادداشت! چهارم- این هم از نشانه‌های دیگر بی‌دولتی در سایبر است که قوه مجریه عریض و طویل ما نمی‌تواند صفحه یک قاتل در فضای مجازی را مسدود کند! سوال اینجاست؛ دولتی که از فرط «بی‌دولتی» نمی‌تواند یک شبکه اجتماعی را مدیریت کند، چگونه می‌خواهد یک کشور را اداره کند؟! بیل بزن عزیز روحانی! و حتی جان خود را هم تقدیم کن! بگذار تاریخ، شرح زندگانی تو را با مظلومیت بنویسد و در شرح روحانی دیگری بنویسد «تقریبا هیچ!» #شهیدمدافع_مکتب #قرارگاه_اساتیدوطلاب_انقلابی اخبار تکمیلی👇 @gharar_at

💢 این هم صدای چوب خدا! ✍ #حسین_قدیانی: آقای نجفی! یادتان هست ۱۰ سال پیش و درست در چنین روزی یعنی ۷ خرداد و در حالی که هنوز انتخابات ریاست جمهوری سال ۸۸ برگزار نشده بود، با شماری دیگر از شرکا، از قضا وارد آپارتمانی در سعادت‌آباد شدید تا با نقشه‌کشی تهمت تقلب و بعد هم فتنه، به‌زعم خودتان صندلی را از زیر پای #علی کنار بکشید؟! آن روزها #خدا همین خدای صبور لیکن مکار و مقتدر و مغرور لیالی قدر، گمانم با خود می‌گفت: "نقشه علیه نظام #ولایت_فقیه می‌کشید که با خون مظلومانه‌ی ۳۰۰ هزار شهید از خوب‌ترین بندگان صالح من، آبیاری شده؟! بد مفتضح‌تان می‌کنم! خیلی بد! حالا #صبر کنید!" و حالا درست ۱۰ سال بعد از آن روز... گفت: "با آل علی هر که درافتاد، ورافتاد!" بعله! عجیب و غریب، هوای این پسر فاطمه را دارد، خدای خامنه‌ای! رهبر عظیم‌الشأنی که از سر #حکمت مکرر گفته‌اند؛ "فتنه‌گران، هم در #دنیا و هم در #آخرت بدبختند!" حالا برو #نقشه بکش! حالا برو #فتنه کن! https://eitaa.com/gharar_at/5397

🔴 #شهید_زدایی، کار پیمان یا پیمان‌کار؟‼️ 🖌 #حسین_قدیانی نوشت: 🔻 سخنان مدیران شهر درباره حذف شهید از پلاک برخی معابر تهران آنقدر متناقض بود که هرگز نمی‌توان از کنار ماجرا ساده گذشت! نه اینکه حرف شهردار، حرف رئیس شورای شهر را رد کند؛ نه! این ساعت، حناچی یک چیز می‌گفت و ساعتی بعد چیزی دیگر! 🔹 این ساعت، هاشمی یک چیز می‌گفت و ساعتی بعد چیزی دیگر! گاه اصل موضوع را منکر می‌شدند و ذیل آنچه "استفاده ابزاری" می‌خواندند، حتی پای فتوشاپ را هم به میان کشیدند؛ گاه زیر فشار افکار عمومی، ضمن تکذیب یا اصلاح گفته‌های قبلی، سخن از توبیخ پیمان‌کار متخلف می‌گفتند! حرفهای عناصر رده‌پایین‌تر که جالب‌تر هم بود؛ اینکه پلاک‌ها گنجایش نام شهید را ندارد! و یا اینکه شهید را چون قرمز می‌نویسند، پایداری کمی جلوی آفتاب دارد! اول قصه هم این‌گونه دلیل آوردند؛ "علت حذف شهید، مسیریابی روان‌تر بود!" الساعه مثلی یادم آمد؛ "با بچه طرف نیستی!" وقتی قبل بعضی از اسامی موجود در شهر، اشاره به آیت‌الله یا استاد می‌شود و هیچ هم خللی در مسیریابی پیش نمی‌آید، لاجرم باید یاد هشدار چند سال پیش رهبر انقلاب افتاد مبنی بر خطر شهیدزدایی! 🔹بگذار رک بگویم؛ اگر عوض استدلال‌های سست و بیانات متضاد، یک جواب واحد از حضرات می‌شنیدیم مبنی بر عذرخواهی و نیز توبیخ واقعی متخلفان، اصلا درست نمی‌دانستم کش‌دادن قضیه را! ولی از قرار باید این‌چنین تحلیل کنیم که گویا آقایان، یک تستی زدند که بینند افکار عمومی آیا هنوز روی نام شهید، حساسیت سابق را دارد یا نه! و صدالبته معلوم شد که شهید، محبوب‌ترین و مقدس‌ترین نام و عنوان برای هر ایرانی آزاده‌ای است که در موضوع اخیر، دل همه ملت شکست، ولو آن آقا و خانمی که ظاهری دیگر دارند! 🔹 تحلیل دیگر این است که شاید زعمای قوم مقابل، فکر می‌کردند اینجا هم یک دوقطبی باب میل‌شان پیش می‌آید که می‌توان آن را تا انتخابات آخر سال کش داد، بلکه ملت کمتر یاد قصور و تقصیر وکیل‌الدوله‌های مجلس کنونی بیفتند اما امواج رنگارنگ انتقاد از شهرداری نشان داد که شهید برای آن زن بدحجاب هم مظهر شرف است! و از قضا معلوم شد هیچ بحث استفاده ابزاری و این حرفها نیست! نهادی دانسته یا ندانسته، قدم‌هایی برای شهیدزدایی برداشته که این به ذائقه ملت خوش نیامده! می‌توان همین جا گله‌مند از روزنامه‌نگاران جناح مخالف شد؛ مگر همیشه مدعی نبودید که شهید برای همگان است؟! 🔹 پس چرا اینجا نقدتان به دست‌اندرکاران را؛ گیرم با دُزی کمتر از متون ما مرقوم نفرمودید؟! بله! اگر کسی به #طعنه در تنور تیتر بالا بدمد، چه جوابش را بدهیم که #خدا را خوش بیاید؟! ┈••✾•🌿🌺🌿•✾••┈ 🇮🇷 #زمانه @gharar_a

🔵 عاقبت نظام چه می‌شود؟‼️ 🖌 #حسین_قدیانی 🔻 سؤال «عاقبت نظام چه می‌شود؟» را این روزها حتی جوانان پرشور انقلابی هم از خود می‌پرسند، چه برسد به توسری‌خورده‌های قدیمی سیاسی! 🔹 به‌ مجرد تقاضا برای فلان تجمع سراسری که البته آخرینش یعنی ۵ دی ۹۸ اصلا و ابدا نگرفت، ای‌بسا که با خود زمزمه می‌کنند؛ «عاقبت نظام چه می‌شود؟» ازقضا خیلی هم سؤال بدی نیست! اساسا آدمی باید از فرجام هر واقعه‌ای بل‌که از عاقبت خودش یک برآوردی داشته باشد لیکن ایراد بزرگ من و ما این است که عمدتا خدا را در محاسبات خود فراموش می‌کنیم! و این از قلت ایمان و توکل نشئت می‌گیرد! 🔹 بپذیریم که باوجود همه درستی‌ها و راستی‌های نهفته در یک سؤال، گاهی سؤالاتی می‌پرسیم که پرده از بزرگ‌ترین ضعف اولاد آدم برمی‌دارد؛ ترس! چند روزی است که وارد ماه دی شده‌ایم و تو بگذار بنویسم که ناظر بر ۱۹ دی ۵۶ و کربلای ۴ سال ۶۵ مرتب این ۲ پرسش در اذهان شکل می‌گرفت که «عاقبت نهضت چه می‌شود؟» یا «عاقبت جنگ چه می‌شود؟» 🔹 و مگر چه شد عاقبت جنگ، بعد از آن شکست تلخ در نخستین روزهای زمستان ۶۵؟ جز این‌که خداوند خیلی زود بساط کربلای ۵ را راه انداخت تا پیروزی جای‌گزین شکست شود؟ باری در خاطرات حاج قاسم می‌خواندم که بعد از شکست در کربلای ۴ همه درگیر این سؤال روی مخ شده بودند که «عاقبت جنگ چه می‌شود؟» 🔹زمینی هم اگر نگاه کنیم، عاقبت جنگ این شد که حتی مجامع بین‌المللی صحه بر تجاوزگری صدام گذاشتند! آری! به یمن خون شهدای وطن، ایران مشغول مقدس‌ترین دفاع تمام تاریخش بوده و ۸ سال تمام ایستادگی کرد و یک‌وجب هم از خاک پاکش کوتاه نیامد! هم در عصر پهلوی و هم در عصر قاجار، با جنگ یا بی‌جنگ، کم سرزمین شوهر ندادیم به اجنبی! چه می‌گویم که حتی در اعصار تاریخی هم که گاهی زیاده از حد و ناسیونالیستی به آن‌ها می‌پردازیم، گاه مواجه می‌شویم با تلخ‌ترین شکست‌ها از قبیل آن بلا که اسکندر بر سر تخت جمشید آورد! حالا عاقبت هخامنشیان را بی‌خیال! ✅ زمستان سال ۵۶ واقعاً چه کسی فکر می‌کرد که یک‌سال دیگر میوه‌ نهضت انقلاب اسلامی، استقرار نظام جمهوری اسلامی شود؟ آری! ما غافلیم از الطاف الهی! ما توهم زده‌ایم خدا این نظام را با این دولت می‌سنجد ولی نه! الله پاس‌دار خون شهیدان است! و خدا نهضت و نظام ما را از کانال بچه‌های کانال کمیل محاسبه می‌کند و قصور و تقصیر هیچ دولتی را پای خمینی و خامنه‌ای و این‌همه شهید نمی‌نویسد! اگر نظام ثمره نهضت شد، ثمره خون شهدا هم گشایش راه ظهور است ان‌شاءالله... @gharar_a