#صحیفه_سجادیه_جامعه | ۱۱۱ 『 #دعای صد و یازده – در نخستین روز از #ماه_رجب 』 ࿐ྀུ༅࿇༅══‎═‎═‎═‎═‎═‎═‎ از ابوحمزه ثـمالی روایت شده است که گفت: شنیدم که حضـرت علی بن الحسین (علیهماالسلام) دعا می‌کرد در حجر، در اول ماه رجب، در سال ابن زبیر، پس به آن حضـرت گوش فرا دادم، و او می‌گفت: یٰا مَنْ یَمْلِكُ حَوَائِجَ السّٰائِلِینَ، وَ یَعْلَمُ ضَمِیرَ الصّٰامِتِینَ، لِکُلِّ مَسْاَلَةٍ مِنْكَ سَمْعٌ حَاضِـرٌ، وَ جَوَابٌ عَتِیدٌ، اَللّٰهُمَّ وَ مَوَاعِیدُكَ الْصّٰادِقَةُ وَ أَیٰادِیكَ الْفَاضِلَةُ وَ رَحْمَتُكَ الْوَاسِعَةُ فَأَسْأَلُكَ أَنْ تُصَلِّیَ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، وَ اَنْ تَقْضِیَ حَوَائِجِی لِلدُّنْیَا وَ الْآخِرَةِ، إِنَّكَ عَلیٰ کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ. ای آنکه حاجت‌های درخواست کنندگان را مالک است، و از درون خاموشان آگاه است برای هر درخواستی از تو شنیدنی حاضـر، و پاسخی آماده است، خداوندا، وعده‌هایت راستین، و نعمت‌هایت برتر و رحمتت واسعه است، پس از تو می‌خواهم که درود فرستی بر محمد و آل محمد، و اینکه برآورده سازی نیازهای مرا برای دنیا و آخرت، که تو بر هر چیزی توانا هستی. ثـمالی گوید: و بقیه دعا را امام (علیه‌السلام) پنهان گفت که من نفهمیدم. ┅─────────── 🤲 اللّٰهم عجّل لولیّک الفرج ╭═══════๛- - - ┅┅╮ │📳 @Mabaheeth │📚 @ghararemotalee ╰๛- - - - -

#صحیفه_سجادیه_جامعه | ۱۱۲ 『 #دعای صد و دوازده – در ماه رجب 』 ࿐ྀུ༅࿇༅══‎═‎═‎═‎═‎═‎═‎ از طاووس یمانی روایت شده است که گفت: در ماه رجب بر حجر گذشتم و شخصی را دیدم که در رکوع و سجود است، او را تأمل نـمودم، و دیدم که علی بن الحسین (علیهماالسلام) است، پس با خود گفتم: ای دل، مردی صالح از اهل‌بیت نبوت است. به خدا که دعایش را غنیمت شمارم، پس مراقب او گشتم، تا اینکه فراغت یافت از نـمازش و دو دست خود را به سوی آسمان بالا برد، و شـروع به گفتـن کرد: سَیِّدِی سَیِّدِی، وَهٰذِہِ یَدَایَ قَدْ مَدَدْتُهُمَا إِلَیْكَ بِالذُّنُوبِ مَمْلُوَّةً، وَعَیْنَایَ إِلَیْكَ بِالرَّجَاءِ مَمْدُودَةً، وَحَقٌّ لِمَنْ دَعَاكَ بِالنَّدَمِ تَذَلُّلاً، أَنْ تُجِیبَهُ بِالْکَرَمِ تَفَضُّلاً، سَیِّدِی، أَمِنْ أَهْلِ الشِّقَاءِ خَلَقْتَنِی فَأُطِیلَ بُکَائِی؟ أَمْ مِنْ أَهْلِ السَّعَادَةِ خَلَقْتَنِی فَأُبَشِّـرَ رَجَائِی؟ سَیِّدِی، أَلِضَـرْبِ الْمَقَامِعِ خَلَقْتَ أَعْضَائِی؟ أَمْ لِشُـرْبِ الْحَمِیمِ خَلَقْتَ أَمْعَائِی؟ سـرورم سـرورم این دو دست من هستند که به سوی تو بالا برده‌ام پر از گناهان، و دو چشم به سوی تو به امید دوخته شده‌اند، و حق است برای آنکه بخواند تو را با پشیمانی و از روی اظهار خواری، که با کرامت، و از روی تفضل او را پاسخ گویی، سـرورم آیا مرا از اهل بدبختی آفریده‌ای، تا گریه‌ام را طولانی سازم؟ یا از اهل خوشبختی آفریده‌ای، تا امیدم را مژده دهم، سـرورم آیا اندام‌هایم را برای کوبیدن با کوبنده‌ها آفریده‌ای؟ آیا برای نوشیدن جوشان جهنم معده و روده‌ام را آفریده‌ای؟ سَیِّدِی، لَوْ أَنَّ عَبْداً اسْتَطَاعَ الْهَرَبَ مِنْ مَوْلاٰەُ، لَکُنْتُ أَوَّلَ الْهَارِبِینَ مِنْكَ، لٰکِنِّی أَعْلَمُ أَنِّی لاٰ أَفُوتُكَ. سـرورم اگر بنده‌ای می‌توانست از مولایش بگریزد من نخستین فراریان می‌بودم، از تو ولی می‌دانم که من از دست تو نـمی‌توانم رها شوم. سَیِّدِی، لَوْ أَنَّ عَذَابِی یَزِیدُ فیٖ مُلْکِكَ لَسَأَلْتُكَ الصَّبْـرَ عَلَیْهِ، غَیْرَ أَنِّی أَعْلَمُ أَنَّهُ لاٰیَزِیدُ فیٖ مُلْکِكَ طَاعَةُ الْمُطِیعِینَ، وَلاٰ یُنْقِصُ مِنْهُ مَعْصِیَةُ الْعَاصِینَ. سـرورم، اگر عذاب من در ملک تو می‌افزود از تو می‌خواستم که مرا بر آن شکیبایی دهی، جز اینکه من می‌دانم که چیزی به ملک تو نـمی‌افزاید طاعت فرمانبـرداران، و از آن نـمی‌کاهد معصیت گنه‌کاران. سَیِّدِی، مٰا أَنَا، وَمٰا خَطَرِی؟ هَبْ لیٖ خَطَایَایَ بِفَضْلِكَ، وَجَلِّلْنِی بِسِتْـرِكَ، وَاعْفُ عَنْ تَوْبِیخِی بِکَرَمِ وَجْهِكَ. سـرورم چیستم من و ارزشم چیست؟ خطاهایم را به فضلت بر من ببخش، و مرا بپوشان با پوششت، و با کرامتت از سـرزنش من چشم پوشی فرما. إِلٰهیٖ وَسَیِّدِی، اِرْحَمْنِی مَطْرُوحاً عَلَی الْفِرَاشِ تُقَلِّبُنِی أَیْدِی أَحِبَّتِی، وَارْحَمْنِی مَطْرُوحاً عَلَی الْمُغْتَسَلِ یُغَسِّلُنِی صَالِحُ جِیرَتِی، وَارْحَمْنِی مَحْمُولاً قَدْ تَنٰاوَلَ الْاَقْرِبَاءُ أَطْرَافَ جَنَازَتِی، وَارْحَمْ فیٖ ذٰلِكَ الْبَیْتِ الْمُظْلِمِ وَحْشَتِی وَغُرْبَتِی وَوَحْدَتِی، فَمٰا لِلْعَبْدِ مَنْ یَرْحَمُهُ إِلاّٰ مَوْلاٰەُ. خدای من و سـرورم، مرا رحم کن در حالی که افتاده بر روی بستـرم که دستان عزیزانم مرا برمی‌گرداند، و رحم کن مرا در حالی که افکنده بر جای غسل هستم که همسایگان نیکوکارم مرا غسل می‌دهند، و رحم کن مرا در حالی که برداشته شده‌ام (در نعش) که خویشاوندان گوشه‌ای جنازه‌ام را می‌گیرند، و رحم کن در آن خانۀ تاریک، وحشت و غریبی و تنهایی‌ام را، که برای بنده کسی نیست که او را رحم کند جز مولایش. سپس به سجده رفت و گفت: أَعُوذُ بِكَ مِنْ نٰارٍ حَرُّهَا لاٰیُطْفىٰ، وَجَدِیدُهَا لاٰیَبْلیٰ، وَعَطْشَانُهَا لاٰیُرْوىٰ. به تو پناه می‌برم از آتشی که گرمایش خاموش نـمی‌شود و تازه‌اش کهنه نـمی‌گردد، و تشنه‌اش سیراب نـمی‌گردد. آنگاه گونه راستش را برگرداند و گفت: اَللّٰهُمَّ لاٰتُقَلِّبْ وَجْهِی فِی النّٰارِ بَعْدَ تَعْفِیرِی وَسُجُودِی لَكَ بِغَیْرِ مَنٍّ مِنِّی عَلَیْكَ، بَلْ لَكَ الْحَمْدُ وَالْمَنُّ عَلَیَّ. خداوندا، صورتم را در آتش مگردان بعد از اینکه آن را بر خاک نهادم، و برایت سجده کردم، بدون اینکه منتی بر تو داشته باشم بلکه ستایش توراست، و تو بر من منت داری. سپس گونه چپش را گرداند و گفت: اِرْحَمْ مَنْ أَسَاءَ وَاقْتَـرَفَ، وَاسْتَکَانَ وَاعْتَـرَفَ. رحم کن بر آنکه بدی کرد و مرتکب گناه شد، و بیچاره گشت و اعتـراف نـمود.

#صحیفه_سجادیه_جامعه | ۱۱۳ 『 #دعای صد و سیزده – در هر روز ماه شعبان هنگام زوال و در شب نیمه آن 』 ࿐ྀུ༅࿇༅══‎═‎═‎═‎═‎═‎═‎ از عباس بن مجاهد از پدرش روایت شده است که گفت: حضـرت علی بن الحسین (علیهماالسلام) دعا می‌کرد هنگام زوال در روزهای ماه شعبان، و در شب نیمۀ آن، و صلوات می‌فرستاد بر حضـرت پیامبـر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) با این صلوات و می‌گفت: اَللّٰهُمَّ صَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ شَجَرَةِ النُّبُوَّةِ، وَ مَوْضِعِ الرِّسَالَةِ وَ مُخْتَلَفِ الْمَلاٰئِکَةِ، وَ مَعْدِنِ الْعِلْمِ، وَ أَهْلِ بَیْتِ الْوَحْیِ. خداوندا، بر محمّد و خاندان محمد درود فرست، درخت نبوت و جایگاه رسالت و محل آمد و شد فرشتگان و معدن دانش و خانواده وحی، اَللّٰهُمَّ صَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ الْفُلْكِ الْجَارِیَةِ فِی اللُّجَجِ الْغَامِرَةِ، یَأْمَنُ مَنْ رَکِبَهَا، وَ یَغْرَقُ مَنْ تَرَکَهَا، اَلْمُتَقَدِّمُ لَهُمْ مَارِقٌ، وَ الْمُتَأَخِّرُ عَنْهُمْ زَاهِقٌ، وَ اللّٰازِمُ لَهُمْ لاٰحِقٌ، خداوندا، بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست، کشتی روان در اقیانوس‌های عمیق، هرکه به آن توسّل جوید ایمنی یابد و هرکه آن را رها کند غرق شود، پیش افتاده از آن‌ها از دین خارج است و عقب مانده از آنان نابود است و همراه آنان ملحق به‌حق است. اَللّٰهُمَّ صَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ الْکَهْفِ الْحَصِینِ، وَ غِیَاثِ الْمُضْطَرِّ الْمُسْتَکِینِ، وَ مَلْجَأِ الْهَارِبِینَ، وَ مُنْجِی الْخَائِفِینَ، وَ عِصْمَةِ الْمُعْتَصِمِینَ. خداوندا، بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست، پناهگاه محکم و فریادرس بیچارگان درمانده و پناه گریختگان و دستاویز استوار برای چنگ‌اندازان، اَللّٰهُمَّ صَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ صَلاٰةً کَثِیرَةً تَکُونُ لَهُمْ رِضیً، وَ لِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ أَدَاءً وَ قَضَاءً، بِحَوْلٍ مِنْكَ وَ قُوَّةٍ یٰا رَبَّ الْعَالَمِینَ، خداوندا بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست، درودی فراوان که برای آنان موجب خشنودی و برای ما مایه اداکردن و بجا آوردن حق محمّد و خاندان محمّد باشد، به حول و نیرویت ای پروردگار جهانیان، اَللّٰهُمَّ صَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ الطَّیِّبِینَ الْاَبْرَارِ الْاَخْیَارِ، اَلَّذِینَ أَوْجَبْتَ حُقُوقَهُمْ، وَمَوَدَّتَهُمْ، وَفَرَضْتَ طَاعَتَهُمْ وَوِلاٰیَتَهُمْ. خداوندا بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست، آن پاکان و نیکان و خوبان‌ که حقوق‌شان را بر همه واجب کردی و پیروی ولایت‌شان را بر همگان فرض نـمودی. اَللّٰهُمَّ صَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَاعْمُرْ قَلْبِی بِطَاعَتِكَ، وَلاٰ تُخْزِنِی بِـمَعْصِيَتِكَ، وَارْزُقْنِى مُواساةَ مَنْ قَتَّـرْتَ عَلَيْهِ مِنْ رِزْقِكَ بِـمٰا وَسَّعْتَ عَلَیَّ مِنْ فَضْلِكَ، وَنَشَـرْتَ عَلَیَّ مِنْ عَدْلِكَ، وَأَحْيَيْتَنِى تَحْتَ ظِلِّكَ، وَهٰذَا شَهْرُ نَبِيِّكَ سَيِّدِ رُسُلِكَ صَلَوَاتُكَ عَلَیْهِ وَآلِهِ، شَعْبانُ الَّذِى حَفَفْتَهُ مِنْكَ بِالرَّحْمَةِ وَالرِّضْوانِ، الَّذِى كَانَ رَسُولُ اللّٰهِ صَلَّی اللّٰهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ يَدْأَبُ فیٖ صِيامِهِ وَقِيامِهِ، فیٖ لَيالِيهِ وَأَيَّامِهِ، بُخُوعاً لَكَ فیٖ إِكْرامِهِ وَإِعْظامِهِ إِلیٰ مَحَلِّ حِمامِهِ. خداوندا بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست و دلـم را با طاعتت آباد کن و به نافرمانی از خود رسوایم مساز و این امور را روزی من کن: حمایت از آن‌که رزقت را بر او تنگ گرفتی؛ به مدد آنچه از احسانت بر من وسعت دادی و از عدلت بر من گستـردی و مرا در سایه رحمتت زنده داشتی، این است ماه پیامبـرت، آن سـرور فرستادگان، شعبانی که آن را به رحمت و رضوانت پوشاندی، ماهی که رسول خدا (درود خدا بر او و خاندانش باد) در روزه‌داری و به پا داشتـن عبادت در شب‌ها و روزهایش تا هنگام مرگ، با تـمام توان کوشش می‌کرد، تنها برای فروتنی در برابرت و گرامی داشت و بزرگداشت ماه شعبان، اَللّٰهُمَّ فَأَعِنَّا عَلَی الْاِسْتِنَانِ بِسُنَّتِهِ فِيهِ، وَنَيْلِ الشَّفاعَةِ لَدَيْهِ. اَللّٰهُمَّ وَاجْعَلْهُ لیٖ شَفِيعاً مُشَفَّعاً، وَطَرِيقاً إِلَيْكَ مَهْيَعاً، وَاجْعَلْنِى لَهُ مُتَّبِعاً حَتّٰى أَلْقاكَ يَوْمَ الْقِيامَةِ عَنِّى رَاضِياً، وَعَنْ ذُنُوبِی غَاضِياً، قَدْ أَوْجَبْتَ لیٖ مِنْكَ الرَّحْمَةَ وَالرِّضْوانَ، وَأَنْزَلْتَنِى دَارَالْقَرارِ، وَمَحَلَّ الْأَخْيارِ. خداوندا ما را در این ماه به پیروی از سنتش و رسیدن به شفاعتش یاری کن، خداوندا او را برای من شفیعی با شفاعت پذیرفته و راهی روشن به سویت قرار ده و ما را پیرو او گردان تا آنگاه که تو را در قیامت دیدار کنم، درحالی‌که از من خشنود باشی و از گناهانم چشم ‌پوشی و رحمت و رضوانت را بر من واجب نـموده و مرا در بهشت و جایگاه خوبان درآورده باشی. │📚 @ghararemotalee ╰๛- - - -

#صحیفه_سجادیه_جامعه | ۱۱۴ 『 #دعای صد و چهارده – در شب نیمۀ شعبان هنگام نماز شب 』 ࿐ྀུ༅࿇༅══‎═‎═‎═‎═‎═‎═‎ هرگاه اراده کردی #نماز_شب را، پس دو رکعت نـماز بجای آور و این دعا را بخوان: اَللّٰهُمَّ صَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ شَجَرَةِ النُّبُوَّةِ، وَ مَوْضِعِ الرِّسَالَةِ، وَ مُخْتَلَفِ الْمَلَائِكَةِ، وَ مَعْدِنِ الْعِلْمِ، وَ أَهْلِ بَيْتِ الْوَحْيِ، وَ أَعْطِنِي فیٖ هٰذِہِ اللَّيْلَةِ أُمْنِيَتِي، وَ تَقَبَّلْ وَسِيلَتِي، فَإِنِّی بِـمُحَمَّدٍ وَ عَلِیٍّ وَ أَوْصِيَائِهِمَا إِلَيْكَ أَتَوَسَّلُ، وَ عَلَيْكَ أَتَوَكَّلُ، وَ لَكَ أَسْأَلُ، يٰا مُجِيبَ الْمُضْطَرِّينَ، يٰا مَلْجَأَ الْهَارِبِینَ، وَ مُنْتَهىٰ رَغْبَةِ الرَّاغِبِینَ، وَ نَيْلِ الطَّالِبِینَ. خداوندا، بر محمد و آل محمد درود فرست، هم آنان كه درخت نبوت، جايگاه رسالت، محل آمدوشد فرشتگان، معدن دانش و خاندان وحى هستند و در اين شب، آرزويم را به من عطا كن و كسانی را كه به آن‌ها توسل نـمودم بپذير؛ زيرا من با توسل به حضـرت محمد و علی و جانشينان آن دو به درگاهت روى آورده و بر تو توكل نـمودم و از تو درخواست كردم، اى اجابت‌كنندۀ [دعاى]بيچارگان، اى پناه‌گاه گريختگان و منتهاى گرايش گرايندگان و خواستۀ نهايى طالبان. اَللّٰهُمَّ صَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ صَلَاةً كَثِیرَةً طَيِّبَةً تَكُونُ لَكَ رِضًی، وَلِحَقِّهِمْ قَضَاءً، اَللّٰهُمَّ اعْمُرْ قَلْبِي بِطَاعَتِكَ، وَلاٰتُخْزِنِی بِـمَعْصِيَتِكَ، وَارْزُقْنِي مُوَاسَاةَ مَنْ قَتَّـرْتَ عَلَيْهِ مِنْ رِزْقِكَ بِـمٰا وَسَّعْتَ عَلَیَّ مِنْ فَضْلِكَ، فَإِنَّكَ وَاسِعُ الْفَضْلِ، وٰازِعُ الْعَدْلِ، لِكُلِّ خَیْرٍ أَهْلٌ. خداوندا بر محمد و آل محمد درود فرست، درودى فراوان و پاكيزه كه موجب خشنودى تو و اداى حق آنان گردد. خدايا، دلـم را با طاعتت زنده دار و به واسطۀ معصيت رسوايم مكن و كارى كن با كسانی كه روزى‌شان را تنگ و اندک قرار داده‌اى با روزى افزونی كه بر من گستـرده‌اى، هم دردى كنم؛ زيرا تو گستـرندۀ روزى افزون و توزيع‌كنندۀ عدل و داد و زيبندۀ هر خیر و خوبی هستى. پس  از آن دو  ركعت نـماز بجای آور و بگو: اَللّٰهُمَّ أَنْتَ الْمَدْعُوُّ، وَأَنْتَ الْمَرْجُوُّ، وَرَازِقُ الْخَیْرِ، وَكَاشِفُ السُّوءِ، الْغَفَّارُ ذُوالْعَفْوِ الرَّفِيعِ، وَالدُّعَاءِ السَّمِيعِ. خداوندا، تو خوانده مى‌شوى و به تو اميد بسته مى‌شود و تو عطاكنندۀ خیر و برطرف‌كنندۀ بدى و بسيار آمرزنده و داراى گذشت بلند، و دعای شنيده شده. أَسْأَلُكَ فیٖ هٰذِہِ اللَّيْلَةِ الْإِجَابَةَ، وَحُسْنَ الْإِنَابَةِ، وَالتَّوْبَةَ وَالْأَوْبَةَ، وَخَیْرَ مٰا قَسَمْتَ فِيهٰا وَفَرَقْتَ مِنْ كُلِّ أَمْرٍ حَكِيمٍ، فَأَنْتَ بِحَالِی زَعِيمٌ عَلِيمٌ، وَبِی‏ رَحِيمٌ. اُمْنُنْ عَلَیَّ بِـمٰا مَنَنْتَ بِهِ عَلَی الْمُسْتَضْعَفِینَ مِنْ عِبَادِكَ، وَاجْعَلْنِي مِنَ الْوَارِثِینَ، وَفیٖ جِوَارِكَ مِنَ اللَّابِثِینَ، فیٖ دَارِالْقَرَارِ وَمَحَلِّ الْأَخْيَارِ. از تو می‌خواهم در این شب اجابت را، انابه [توبه با تـمام وجود]، توبه و بازگشت نيک و نيز بهتـرين چيزهايى را كه در اين شب تقسيم نـموده و تـمامى امور استوار را كه در آن فيصله مى‌دهى، از تو درخواست مى‌كنم؛ زيرا تو ضامن حال من هستى و از آن آگاهى و نسبت به من مهربانی. [پس]هرچه بر بندگان ناتوانت ارزانی داشته‌اى، بر من ارزانی دار و مرا از وارثان و از كسانی قرار ده كه در سـراى آرامش و جايگاه نيكان، در جوار [و تحت حمايت]تو جاى مى‌گيـرند. پس  از آن دو  ركعت نـماز بجای آور و بگو: سُبْحَانَ الْوَاحِدِ الَّذِي لاٰ إِلٰهَ غَیْرُہُ، الْقَدِيمِ الَّذِي لاٰبِدْءَ لَهُ، الدَّائِمِ الَّذِي لاٰنَفَادَ لَهُ، الدَّائِبِ الَّذِي لاٰفَرَاغَ لَهُ، الْحَيِّ الَّذِي لاٰيـَمُوتُ، خَالِقِ مٰا يُرىٰ‏ وَمٰا لاٰيُرىٰ، عَالِمِ كُلِّ شَیْ‏ءٍ بِغَیْرِ تَعْلِيمٍ، السَّابِقِ فیٖ عِلْمِهِ مٰا لاٰيَهْجُسُ الْمَرْءُ فیٖ وَهْمِهِ،‏ سُبْحانَهُ وَتَعَالیٰ‏ عَمّٰا يُشْـرِكُونَ‏. پاک است خداى يگانه‌اى كه معبودى جز او نيست و ديرينه‌اى كه آغازى ندارد و جاودانه‌اى كه پايانی و كوشايى كه فراغتى براى او نيست و زنده‌اى كه هرگز نـمى‌میرد و آفرينندۀ تـمام چيزهايى است كه ديده مى‌شود و يا ديده نـمى‌شود و بدون آموزش از هر چيز آگاه است و آنچه در انديشۀ انسان نـمى‌گذرد، در علم او پيشی گرفته و ثبت است. پاک و بلندمرتبه باد خداوند از آنچه شـريک او قرار مى‌دهند.

#صحیفه_سجادیه_جامعه | ۱۱۴ 『 #دعای صد و چهارده – در شب نیمۀ شعبان هنگام نماز شب 』 ࿐ྀུ༅࿇༅══‎═‎═‎═‎═‎═‎═‎ هرگاه اراده کردی #نماز_شب را، پس دو رکعت نـماز بجای آور و این دعا را بخوان: اَللّٰهُمَّ صَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ شَجَرَةِ النُّبُوَّةِ، وَ مَوْضِعِ الرِّسَالَةِ، وَ مُخْتَلَفِ الْمَلَائِكَةِ، وَ مَعْدِنِ الْعِلْمِ، وَ أَهْلِ بَيْتِ الْوَحْيِ، وَ أَعْطِنِي فیٖ هٰذِہِ اللَّيْلَةِ أُمْنِيَتِي، وَ تَقَبَّلْ وَسِيلَتِي، فَإِنِّی بِـمُحَمَّدٍ وَ عَلِیٍّ وَ أَوْصِيَائِهِمَا إِلَيْكَ أَتَوَسَّلُ، وَ عَلَيْكَ أَتَوَكَّلُ، وَ لَكَ أَسْأَلُ، يٰا مُجِيبَ الْمُضْطَرِّينَ، يٰا مَلْجَأَ الْهَارِبِینَ، وَ مُنْتَهىٰ رَغْبَةِ الرَّاغِبِینَ، وَ نَيْلِ الطَّالِبِینَ. خداوندا، بر محمد و آل محمد درود فرست، هم آنان كه درخت نبوت، جايگاه رسالت، محل آمدوشد فرشتگان، معدن دانش و خاندان وحى هستند و در اين شب، آرزويم را به من عطا كن و كسانی را كه به آن‌ها توسل نـمودم بپذير؛ زيرا من با توسل به حضـرت محمد و علی و جانشينان آن دو به درگاهت روى آورده و بر تو توكل نـمودم و از تو درخواست كردم، اى اجابت‌كنندۀ [دعاى]بيچارگان، اى پناه‌گاه گريختگان و منتهاى گرايش گرايندگان و خواستۀ نهايى طالبان. اَللّٰهُمَّ صَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ صَلَاةً كَثِیرَةً طَيِّبَةً تَكُونُ لَكَ رِضًی، وَلِحَقِّهِمْ قَضَاءً، اَللّٰهُمَّ اعْمُرْ قَلْبِي بِطَاعَتِكَ، وَلاٰتُخْزِنِی بِـمَعْصِيَتِكَ، وَارْزُقْنِي مُوَاسَاةَ مَنْ قَتَّـرْتَ عَلَيْهِ مِنْ رِزْقِكَ بِـمٰا وَسَّعْتَ عَلَیَّ مِنْ فَضْلِكَ، فَإِنَّكَ وَاسِعُ الْفَضْلِ، وٰازِعُ الْعَدْلِ، لِكُلِّ خَیْرٍ أَهْلٌ. خداوندا بر محمد و آل محمد درود فرست، درودى فراوان و پاكيزه كه موجب خشنودى تو و اداى حق آنان گردد. خدايا، دلـم را با طاعتت زنده دار و به واسطۀ معصيت رسوايم مكن و كارى كن با كسانی كه روزى‌شان را تنگ و اندک قرار داده‌اى با روزى افزونی كه بر من گستـرده‌اى، هم دردى كنم؛ زيرا تو گستـرندۀ روزى افزون و توزيع‌كنندۀ عدل و داد و زيبندۀ هر خیر و خوبی هستى. پس  از آن دو  ركعت نـماز بجای آور و بگو: اَللّٰهُمَّ أَنْتَ الْمَدْعُوُّ، وَأَنْتَ الْمَرْجُوُّ، وَرَازِقُ الْخَیْرِ، وَكَاشِفُ السُّوءِ، الْغَفَّارُ ذُوالْعَفْوِ الرَّفِيعِ، وَالدُّعَاءِ السَّمِيعِ. خداوندا، تو خوانده مى‌شوى و به تو اميد بسته مى‌شود و تو عطاكنندۀ خیر و برطرف‌كنندۀ بدى و بسيار آمرزنده و داراى گذشت بلند، و دعای شنيده شده. أَسْأَلُكَ فیٖ هٰذِہِ اللَّيْلَةِ الْإِجَابَةَ، وَحُسْنَ الْإِنَابَةِ، وَالتَّوْبَةَ وَالْأَوْبَةَ، وَخَیْرَ مٰا قَسَمْتَ فِيهٰا وَفَرَقْتَ مِنْ كُلِّ أَمْرٍ حَكِيمٍ، فَأَنْتَ بِحَالِی زَعِيمٌ عَلِيمٌ، وَبِی‏ رَحِيمٌ. اُمْنُنْ عَلَیَّ بِـمٰا مَنَنْتَ بِهِ عَلَی الْمُسْتَضْعَفِینَ مِنْ عِبَادِكَ، وَاجْعَلْنِي مِنَ الْوَارِثِینَ، وَفیٖ جِوَارِكَ مِنَ اللَّابِثِینَ، فیٖ دَارِالْقَرَارِ وَمَحَلِّ الْأَخْيَارِ. از تو می‌خواهم در این شب اجابت را، انابه [توبه با تـمام وجود]، توبه و بازگشت نيک و نيز بهتـرين چيزهايى را كه در اين شب تقسيم نـموده و تـمامى امور استوار را كه در آن فيصله مى‌دهى، از تو درخواست مى‌كنم؛ زيرا تو ضامن حال من هستى و از آن آگاهى و نسبت به من مهربانی. [پس]هرچه بر بندگان ناتوانت ارزانی داشته‌اى، بر من ارزانی دار و مرا از وارثان و از كسانی قرار ده كه در سـراى آرامش و جايگاه نيكان، در جوار [و تحت حمايت]تو جاى مى‌گيـرند. پس  از آن دو  ركعت نـماز بجای آور و بگو: سُبْحَانَ الْوَاحِدِ الَّذِي لاٰ إِلٰهَ غَیْرُہُ، الْقَدِيمِ الَّذِي لاٰبِدْءَ لَهُ، الدَّائِمِ الَّذِي لاٰنَفَادَ لَهُ، الدَّائِبِ الَّذِي لاٰفَرَاغَ لَهُ، الْحَيِّ الَّذِي لاٰيـَمُوتُ، خَالِقِ مٰا يُرىٰ‏ وَمٰا لاٰيُرىٰ، عَالِمِ كُلِّ شَیْ‏ءٍ بِغَیْرِ تَعْلِيمٍ، السَّابِقِ فیٖ عِلْمِهِ مٰا لاٰيَهْجُسُ الْمَرْءُ فیٖ وَهْمِهِ،‏ سُبْحانَهُ وَتَعَالیٰ‏ عَمّٰا يُشْـرِكُونَ‏. پاک است خداى يگانه‌اى كه معبودى جز او نيست و ديرينه‌اى كه آغازى ندارد و جاودانه‌اى كه پايانی و كوشايى كه فراغتى براى او نيست و زنده‌اى كه هرگز نـمى‌میرد و آفرينندۀ تـمام چيزهايى است كه ديده مى‌شود و يا ديده نـمى‌شود و بدون آموزش از هر چيز آگاه است و آنچه در انديشۀ انسان نـمى‌گذرد، در علم او پيشی گرفته و ثبت است. پاک و بلندمرتبه باد خداوند از آنچه شـريک او قرار مى‌دهند.

#صحیفه_سجادیه_جامعه | ۱۱۵ 『 #دعای صد و پانزده – هنگام فرا رسیدن ماه رمضان 』 ࿐ྀུ༅࿇༅══‎═‎═‎═‎═‎═‎═‎ اَلْحَمْدُ لِلّٰهِ الَّذِی هَدَانَا لِحَمْدِہِ وَجَعَلَنَا مِنْ أَهْلِهِ، لِنَکُونَ لِإِحْسَانِهِ مِنَ الشَّاکِرِینَ، وَلِیَجْزِیَنَا عَلیٰ ذٰلِكَ جَزَاءَالْمُحْسِنِینَ. وَالْحَمْدُ لِلّٰهِ الَّذِی حَبَانَا بِدِینِهِ، وَاخْتَصَّنَا بِـمِلَّتِهِ، وَسَبَّلَنَا فیٖ سُبُلِ إِحْسَانِهِ، لِنَسْلُکَهَا بِـمَنِّهِ إِلیٰ رِضْوَانِهِ، حَمْداً یَتَقَبَّلُهُ مِنّٰا، وَیَرْضیٰ بِهِ عَنّٰا. وَالْحَمْدُ لِلّٰهِ الَّذِی جَعَلَ مِنْ تِلْكَ السُّبُلِ شَهْرَہُ، شَهْرَ رَمَضَانَ‏، شَهْرَ الصِّیَامِ، وَشَهْرَ الْإِسْلَامِ، وَشَهْرَ الطَّهُورِ، وَشَهْرَ التَّمْحِیصِ وَشَهْرَ الْقِیَامِ‏، ﴿اَلَّذِی أُنْزِلَ فِیهِ الْقُرْآنُ هُدىً لِلنَّاسِ وَبَیِّناتٍ مِنَ الْهُدى‏ وَالْفُرْقانِ﴾. شکر خداوندى را سزاست که ما را به حمد و ستایش خود هدایت فرمود و ما را از سپاسگزاران قرار داد تا نسبت به احسان او سپاس گوییم و او به ما پاداش نیکوکاران را عطا فرماید. و سپاس خداوندى را که ما را براى دین خود برگزید و آیینش را اختصاصاً به ما ارزانی داشت و ما را در طریق احسانش به پیش برد تا با لطف او به سوى رضوانش حرکت کنیم. ستایشی که آن را از ما قبول فرماید و با آن از ما خشنود گردد. و ستایش خدایى را سزاست که یکى از راه‌هاى رضوانش را ماه خودش یعنى ماه رمضان قرار داد، ماه روزه، ماه اسلام، ماه طهارت، ماه پاکسازى درونی و ماه قیام، ماهى که در آن قرآن به عنوان کتاب راهنمایى مردم همراه با حجت‌هاى روشن هدایت و براهین جدا کننده حق از باطل نازل شده است. فَأَبَانَ فَضِیلَتَهُ عَلیٰ سَائِرِ الشُّهُورِ، بِـمٰا جَعَلَ لَهُ مِنَ الْحُرُمَاتِ الْمَوْفُورَةِ وَالْفَضَائِلِ الْمَشْهُورَةِ، فَحَرَّمَ فِیهِ مٰا أَحَلَّ فیٖ غَیْرِہِ إِعْظَاماً، وَحَجَرَ فِیهِ الْمَطَاعِمَ وَالْمَشَارِبَ إِکْرَاماً، وَجَعَلَ لَهُ وَقْتاً بَیِّناً، لاٰیُجِیزُ جَلَّ وَعَزَّ أَنْ یُقَدَّمَ قَبْلَهُ، وَلاٰ یَقْبَلُ أَنْ یُؤَخَّرَ عَنْهُ. ثُمَّ فَضَّلَ لَیْلَهً وَاحِدَةً مِنْ لَیَالِیهِ عَلیٰ لَیَالِی أَلْفِ شَهْرٍ، وَسَمَّاهَا لَیْلَةَ الْقَدْرِ ﴿تَنَزَّلُ الْمَلائِکَةُ وَالرُّوحُ فِیهٰا بِإِذْنِ رَبِّهِمْ مِنْ کُلِّ أَمْرٍ﴾ سَلامٌ‏ دَائِمُ الْبَـرَکَةِ إِلیٰ طُلُوعِ الْفَجْرِ عَلیٰ مَنْ یَشَاءُ مِنْ عِبَادِہِ بِـمٰا أَحْکَمَ مِنْ قَضَائِهِ. پس خداوند برترى ماه رمضان را بر دیگر ماه‌ها از این راه نشان داده که در این ماه محرّمات زیاد و فضیلت‌هاى آشکار و مشهورى مقرر شده است. و لذا از باب بزرگداشت این ماه، چیزهایى را که در دیگر ماه‌ها حلال است، در ماه رمضان حرام شمرده و به خاطر تکریم آن، خوردنی‌ها و نوشیدنی‌ها را ممنوع فرموده است. و براى آن وقت خاصی مشخص کرده که اجازه نـمی‌دهد خدای بلند مرتبۀ با عزت، که پیش از آن مقدم گردد، و نـمی‌پذیرد که از آن وقت به تأخیر افتد. و فضیلت یک شب از شب‌هاى این ماه را بر فضیلت شب‌هاى هزار ماه دیگر ترجیح داده و نام آن را شب قدر نهاد که در آن فرشتگان و جبـرائیل در مورد هر امرى با اجازه پروردگار نازل مى‌شوند، شبى که تا طلوع سپیده شب سلامت است و هنگام نزول برکات همیشگى بر هر کس از بندگانش که بخواهد و آنچه که حکم و فرمانش اقتضا کند.

#صحیفه_سجادیه_جامعه | ۱۱۷ 『 #دعای صد و هفده – در هر روز از ماه رمضان 』 ࿐ྀུ༅࿇༅══‎═‎═‎═‎═‎═‎═‎ اَللّٰهُمَّ هٰذَا شَهْرُ رَمَضانَ الَّذِى أَنْزَلْتَ فِيهِ الْقُرْآنَ هُدىً لِلنَّاسِ وَبَيِّناتٍ مِنَ الْهُدىٰ وَالْفُرْقانِ، وَهٰذَا شَهْرُ الصِّيامِ، وَهٰذَا شَهْرُ الْقِيامِ، وَهٰذَا شَهْرُ الْإِنابَةِ، وَهٰذَا شَهْرُ التَّوْبَةِ، وَهٰذَا شَهْرُ الْمَغْفِرَةِ وَالرَّحْمَةِ، وَهٰذَا شَهْرُ الْعِتْقِ مِنَ النَّارِ وَالْفَوْزِ بِالْجَنَّةِ، وَهٰذَا شَهْرٌ فِيهِ لَيْلَةُ الْقَدْرِ الَّتِى هِىَ خَیْرٌ مِنَ أَلْفِ شَهْرٍ. خداوندا این ماه رمضان است که قرآن را در آن فرو فرستادی، برای راهنمایی مردم و دلایلی روشن از هدایت و تشخیص بین حق و باطل و این است ماه روزه و این است ماه بپاداری نـماز و این است ماه بازگشت و این است ماه توبه و این است ماه آمرزش و رحمت و این است ماه رهایی از آتش دوزخ و رسیدن به بهشت و این ماهی است که شب قدر در آن است؛ شبی که از هزار ماه بهتـر است. اَللّٰهُمَّ فَصَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَأَعِنِّى عَلیٰ صِيامِهِ وَقِيامِهِ وَسَلِّمْهُ لیٖ وَسَلِّمْنِى فِيهِ، وَتَسَلَّمْهُ مِنِّی، وَأَعِنِّى عَلَيْهِ بِأَفْضَلِ عَوْنِكَ، وَوَفِّقْنِى فِيهِ لِطَاعَتِكَ وَطَاعَةِ رَسُولِكَ وَأَوْلِيائِكَ صَلَواتُ اللّٰهُ عَلَيْهِمْ، وَفَرِّغْنِى فِيهِ لِعِبَادَتِكَ وَدُعائِكَ، وَتِلاوَةِ كِتابِكَ، وَأَعْظِمْ لیٖ فِيهِ الْبَـرَكَةَ، وَاَحْرِزْ لیٖ فِیهِ التَّوْبَةَ، وَأَحْسِنْ لیٖ فِيهِ الْعافِيَةَ، وَأَصِحَّ فِيهِ بَدَنِی، وَأَوْسِعْ لیٖ فِيهِ رِزْقِى، وَاكْفِنِى فِيهِ مٰا أَهَمَّنِى، وَاسْتَجِبْ فِيهِ دُعائِی، وَبَلِّغْنِى فِيهِ اَمَلِی وَرَجائِی. خداوندا بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست و مرا بر روزه و شب‌زنده‌داری در این ماه یاری فرما، آن را برایم سالـم بدار و مرا بر آن سلامتی ده و مرا بر آن به بهتـرین یاری‌ات یاری ده و مرا در آن بر طاعتت و طاعت رسول و اولیایت که درود خدا بر آنان باد، توفیق ده و در آن برای بندگی‌ات و خواندن دعا و تلاوت قرآنت آسودگی‌ام بخش و در این ماه برکت را برایم بزرگ گردان، و توبه را برای من در آن محرز نـما، و تندرستی‌ام را در آن نیکو بدار و تنم را در آن قرین سلامت فرما و روزی‌ام را در آن وسعت بخش و آنچه برایم در آن مهم است کفایت کن و دعایم را در آن اجابت فرما و به آرزو و امیدم برسان. اَللّٰهُمَّ صَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ‌مُحَمَّدٍ، وَأَذْهِبْ عَنِّى فِيهِ النُّعاسَ وَالْكَسَلَ وَالسَّأْمَةَ وَالْفَتْـرَةَ وَالْقَسْوَةَ وَالْغَفْلَةَ وَالْغِرَّةَ، اَللّٰهُمَّ صَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ‌مُحَمَّدٍ، وَجَنِّبْنِى فِيهِ الْعِلَلَ وَالْأَسْقامَ، وَالْهُمُومَ وَالْأَحْزانَ، وَالْأَعْراضَ وَالْأَمْراضَ، وَالْخَطايا وَالذُّنُوبَ، وَاصْـرِفْ عَنِّى فِيهِ السُّوءَ وَالْفَحْشاءَ، وَالْجَهْدَ وَالْبَلاءَ، وَالتَّعَبَ وَالْعَناءَ، إِنَّكَ سَمِيعُ الدُّعاءِ. خداوندا بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست و در این ماه این امور را از من برطرف کن، خواب‌آلودگی و کسالت و خستگی و سستی و قساوت و غفلت و غرور را، خداوندا بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست، و در این ماه برکنارم دار از دردها و بیماری‌ها و اندوه‌ها و غصّه‌ها و پیش‌آمدها و مریضی‌ها و خطاها و گناهان و در این ماه از من دور کن بدی و زشت‌کاری و رنج و بلا و زحمت و مشقت را، همانا تو شنوای دعایی. اَللّٰهُمَّ صَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَأَعِذْنِی فِيهِ مِنَ الشَّيْطانِ الرَّجِيمِ، وَهَمْزِہِ وَلَمْزِہِ، وَنَفْثِهِ وَنَفْخِهِ، وَوَسْوَسَتِهِ وَتَثْبِيطِهِ، وَبَطْشِهِ وَكَيْدِہِ، وَمَکْرِہِ وَحَبائِلِهِ، وَخُدَعِهِ وَأَمانِيِّهِ، وَغُرُورِہِ وَفِتْنَتِهِ، وَخَیْلِهِ وَرَجِلِهِ، وَاَعْوَانِهِ وَشَـرَكِهِ، وَأَتْباعِهِ وَاِخْوَانِهِ، وَاَحْزَابِهِ وَأَشْياعِهِ، وَأَوْلِيائِهِ وَشُـرَكائِهِ، وَجَمِيعِ مَكائِدِہِ.

#صحیفه_سجادیه_جامعه | ۱۱۸ 『 #دعای صد و هجده – در نخستین روز از ماه رمضان 』 ࿐ྀུ༅࿇༅══‎═‎═‎═‎═‎═‎═‎ یٰا بَرُّ یٰا لَطِیفُ، یٰا رَاحِمَ الْعَبْدِ الضَّعِیفِ، حَارَتِ الْاَفْکَارُ فیٖ مَعْرِفَةِ عَظَمَتِكَ وَفیٖ شُکْرِ نِعْمَتِكَ، أَنَا الْعَبْدُ الْوَجِلُ مِنَ الْمَخَافَةِ عَلَی التَّهَجُّمِ عَلیٰ مُقَدَّسِ حَضْـرَتِكَ، وَأَنَا أَتَوَسَّلُ إِلَیْكَ بِکُلِّ مَنْ یُعِینُ عَلَیْكَ، وَبِجَمِیعِ الْمَسَائِلِ لَدَیْكَ أَنْ تَقْبَلَ اعْتِـرَافِی لَكَ بِذُنُوبِی، وَأَنْ تَجْعَلَ مٰا أَنْتَ أَهْلُهُ لیٖ فیٖ الدُّنْیَا وَالْآخِرَةِ دِرْعاً وَجُنَّةً، وَأَنْ یَکُونَ مَصِیرِی إِلیٰ مَحَلِّ رِضَاكَ فیٖ أَمَانِ أَهْلِ الْجَنَّةِ. ای نیکوکار، ای دارندۀ لطف، ای رحم کنندۀ بر بندۀ ناتوان، سـرگردان گشت اندیشه‌ها در شناخت عظمتت، و در سپاس نعمتت، من بندۀ هراسانم از ترس بر تاختـن بر پیشگاه مقدست، و من به تو متوسل می‌شوم به هر کس یاری دهد بر تو، و به همۀ خواسته‌ها در نزد تو که اعتـراف من به گناهانم را بپذیری، و اینکه قرار دهی آنچه را تو شایسته آن هستی برای من در دنیا و آخرت زره و سپری بازدارنده، و اینکه سـرانجام من باشد به سوی جایگاه خشنودی تو، در ایمنی اهل بهشت. وَالْحَمْدُ لَكَ جَلَّ جَلاٰلُكَ إِنْ بَقِیتُ وَإِنْ مِتُّ، وَإِذَا حُمِلْتُ إِلَیْكَ فِی الْاَکْفَانِ عَلیٰ أَعْوَادِ الْمَنَایَا، وَإِذَا قُمْتُ بَیْنَ یَدَیْكَ فِی الْقُبُورِ أَسِیرَ الْبَلاٰیَا وَالنَّدَایَا، وَإِذَا خَرَجْتُ إِلَیْكَ مَدْهُوشاً بِصَیْحَةِ الْحَشـْرِ الْهٰائِلَةِ، وَإِذَا وَقَفْتُ بَیْنَ یَدَیْكَ مَبْهُوتاً بِنَشْـرِ صَحَائِفِ أَیَّامِ حَیَاتِی الزّٰائِلَةِ، وَإِذَا سَأَلْتَنِی وَشَهِدَتْ مَعَكَ جَوَارِحِی، وَخَذَلَنِی مَنْ کَانَ یَعِدُنِی فِی الدُّنْیَا أَنَّهُ یَقُومُ بِـمَصَالِحِی، وَرَاٰكَ الْاَنْبِیَاءُ وَالْاَوْلِیَاءُ مُعْرِضاً عَنِّی فَأَعْرَضُوا، وَمُعَاقِباً أَوْ مُعَاتِباً لیٖ فَأَجْمَعُوا أَنْ یَشْفَعُوا، وَکُنْتُ أَنَاوَأَنْتَ بِغَیْرِ ثَالِثٍ. و سپاس توراست که عظمت تو والا است با شکوه است، چه باقی بـمانم و چه بـمیرم، و هرگاه به سوی تو حمل شوم در کفن‌ها بر روی چوب‌های مرگ، و هنگامی که در پیشگاهت قرار گیرم در قبـرها که اسیر بلاها و خاک‌های مرطوب باشم، و زمانی که به سوی تو خارج شوم در حالی که با صدای هولناک محشـر متحیر و سـرگشته باشم و وقتی که بایستم در پیشگاهت در حالی که با باز شدن نامه‌های اعمال دوران زندگی از بین رفته‌ام سـرگردان باشم و چون از من سؤال کنی و همراه تو گواهی دهند اعضایم و مرا واگذارد آنکه مرا در دنیا وعده می‌داده است اقدام کند به نفع من اقدام کند، و ببینند تو را، پیامبـران و اولیا که از من روی گردانده‌ای و آنان از من روی گردانند، یا اینکه ببینند که مرا کیفری می‌دهی یا سـرزنش می‌کنی و بر این اجماع کنند که شفاعت کنند، و بوده باشم من و تو بدون شخص ثالثی. فَلَیْتَ شِعْرِی مٰا أَنْتَ صَانِعٌ بِذٰلِكَ الْعَبْدِ الْغَادِرِ النّٰاکِثِ؟ وَلَكَ الشُّکْرُ مِنِّی کَیْفَ تَقَلَّبْتُ فِی الْحَالِ فیٖ عَقَبَاتِ عَدْلِكَ وَعَرَصَاتِ فَضْلِكَ، وَإِذَا تَقَدَّمْتُ بِاِنْفِصَالیٖ مِنْ بَیْنِ یَدَیْ هَوْلِ ذٰلِكَ اللِّقَاءِ، وَلَكَ مِنِّی أَعْظَمُ الثَّنَاءِ، وَلَوْ حَمَلْتَنِی إِلیٰ دَارَ الشَّقَاءِ، وَنَفَیْتَنِی بِهِ مِنْ دَارِ دَوَامِ الْبَقَاءِ، وَلَكَ مِنْ لِسَانِ حَالِی أَبْلَغُ مٰا وَصَلْتُ إِلَیْهِ، أَوْ تَصِلُ آمَالُ أَحَدٍ أَوْ آمَالیٖ مِنْ نَشْـرِ لِوَاءِ الْحَمْدِ وَالْاِعْتِـرَافِ، فَلَكَ الْحُجَّةُ عَلَیَّ بِجَلاٰلِكَ، وَلَكَ الْحَمْدُ تَسْتَحِقُّهُ لِعَظِیمِ حَقِّكَ، وَجَسِیمِ إِفْضَالِكَ دَائـِماً ذٰلِكَ مَعَ دَوَامِكَ، نَاهِضاً بِقُوَّةِ إِنْعَامِكَ إِلیٰ غَایَاتِ دَرَجَاتِ الْعُبُودِیَّةِ لِمُقَدَّسِ مَقَامِكَ. اَللّٰهُمَّ صَلِّ عَلیٰ مَحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَاجْعَلْ سَنَتِی هٰذِہِ مَقْرُونَةً بِصَالِحِ الْاَعْمَالِ، وَوَفِّقْنِی فِیهٰا لِعِبَادَتِكَ، وَتَقَبَّلْ مِنِّی فِیهٰا جَمِیعَ مٰا أَدْعُوكَ بِهِ، وَأَتَوَسَّلُ إِلَیْكَ، إِنَّكَ عَلیٰ کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ. ای کاش می‌دانستم که چه خواهی کرد با آن بندۀ خیانتکار پیمان شکن؟ و سپاس تو راست، من که چگونه دگرگون شده‌ام در تنگناهای عدلت و صحنه‌های فضلت، و زمانی که پیش روم تا از آن صحنۀ هولناک خود را جدا سازم، و تو را است از من عظیم‌ترین ستایش، هر چند مرا به سـرای شقاوت بری، و مرا دور سازی به آن، از سـرای همیشه ماندگار بقاء و تو راست از زبان حالـم، رساترین چیزی که به آن رسیده‌ام، یا به آن برسد آرزوهای، کسی یا آرزوهایم از برافراشتـن پرچم سپاس و اعتـراف، پس تو را است حجت بر من به جلالت و تو راست سپاس که آن را شایسته‌ای به جهت حق عظیمت، و فضل بزرگت که آن پیوسته باشد همراه با دائـمی

#صحیفه_سجادیه_جامعه | ۱۱۹ 『 #دعای صد و نوزده – در روز سیزدهم ماه رمضان 』 ࿐ྀུ༅࿇༅══‎═‎═‎═‎═‎═‎═‎

#صحیفه_سجادیه_جامعه | ۱۲۰ 『 #دعای صد و بیست – روز چهاردهم ماه رمضان 』 ࿐ྀུ༅࿇༅══‎═‎═‎═‎═‎═‎═‎ إِلٰهىٖ وَسَيِّدِي بِكَ عَرَفْتُكَ، وَبِكَ اهْتَدَيْتُ إِلیٰ سَبِيلِكَ، وَأَنْتَ دَلِيلِی عَلیٰ مَعْرِفَتِكَ، وَلَوْ لاٰ أَنْتَ مٰا عَرَفْتُ تَوْحِيدَكَ، وَلَا اهْتَدَيْتُ إِلیٰ عِبَادَتِكَ. فَلَكَ الْحَمْدُ عَلیٰ مٰا هَدَيْتَ وَعَلَّمْتَ، وَبَصَّـرْتَ وَفَهَّمْتَ وَأَوْضَحْتَ مِنَ الصِّـرَاطِ الْمُسْتَقِيمِ. اى معبود و آقاى من، تو را به تو شناختم و به‌وسيلۀ تو به راهت رهنمون گرديدم و تويى راهنماى من بر شناختت و اگر تو نبودى، هرگز به يگانگى‌ات راه پيدا نـمى‌كردم و تو را نـمى‌شناختم و به پرستش تو هدايت نـمى‌شدم. پس ستايش خدا را در برابر اين‌كه مرا هدايت نـمود و آموخت و بينا كرد و فهماند و راه راست را روشن كرد. وَالْحَمْدُ لِلّٰهِ الَّذِي أَدْعُوهُ فَيُجِيبُنِي، وَإِنْ‏ كُنْتُ بَطِيئاً حِینَ يَدْعُونِی. وَالْحَمْدُ لِلّٰهِ الَّذِي أَسْأَلُهُ فَيُعْطِينِي، وَإِنْ كُنْتُ بَخِيلًا حِینَ يَسْتَقْرِضُنِي. وَالْحَمْدُ لِلّٰهِ الَّذِي أُنَاجِيهِ لِحَاجَتِي إِذَا شِئْتُ، وَأَخْلُو بِهِ حَيْثُ شِئْتُ بِسِـرِّي، فَيَقْضِی حَاجَتِي. ستايش خدا را كه به درگاه او دعا مى‌كنم و دعايم را مستجاب مى‌كند، هرچند که من دیر اجابت می‌کنم هرگاه که مرا می‌خواند. و ستايش خدا را كه از او درخواست مى‌كنم و عطايم مى‌كند، اگرچه وقتى او از من قرض مى‌طلبد، بخيل و تنگ‌چشمم. و ستايش خدا را كه هرگاه او را بخوانم، براى برآوردن حاجتم با او مناجات مى‌كنم و هرگاه بخواهم راز خود را با او در ميان مى‌گذارم و او حاجتم را برمى‌آورد. وَالْحَمْدُ لِلّٰهِ الَّذِي لاٰ أَرْجُو غَیْرَہُ، وَلَوْ رَجَوْتُ غَیْرَہُ لَأَخْلَفَ رَجَائِی. وَالْحَمْدُ لِلّٰهِ الَّذِي وَكَلَنِي إِلَيْهِ فَأَكْرَمَنِي، وَلَمْ يَكِلْنِي إِلَی النَّاسِ فَيُهِينُونِی. وَالْحَمْدُ لِلّٰهِ الَّذِي تَحَبَّبَ إِلَیَّ وَهُوَ غَنِيٌّ عَنِّي، وَالْحَمْدُ لِلّٰهِ الَّذِي یَحْلُمُ عَنِّي حَتّٰى كَأَنِّی لاٰذَنْبَ لیٖ، فَرَبِّی أَحْمَدُ، وَهُوَ أَحَقُّ بِحَمْدِي. و ستايش خدا را كه به غیر او اميد ندارم و اگر به غیر او اميد بسته بودم، اميدم را نااميد مى‌كرد. و ستايش خدا را كه مرا به خود واگذار نـمود و گرامى داشت و به مردم واگذار نكرد تا به من اهانت و مرا خوار كنند. و ستايش خدا را كه باوجود بی‌نيازى از من، با من اظهار دوستى كرد. ستايش خدا را كه چنان بردبارى كرد و مرا عفو نـمود كه گويى گناهى نكرده‌ام. بنابراين، پروردگار من ستوده‌ترين و زيبنده‌ترين كس به ستايش است. يٰاذَا الْمَنِّ وَلاٰ يُـمَنُّ عَلَيْكَ، يٰاذَا الطَّوْلِ، يٰاذَا الْجَلَالِ وَالْإِكْرَامِ، لاٰ إِلٰهَ إِلّٰا أَنْتَ ظَهْرَ اللَّاجِینَ، وَجَارَ الْمُسْتَجِیرِينَ، وَأَمَانَ الْخَائِفِینَ، إِلَيْكَ فَرَرْتُ بِنَفْسِی يٰا مَلْجَأَ الْخَائِفِینَ، لاٰأَجِدُ شَافِعاً إِلَيْكَ إِلّٰا مَعْرِفَتِي بِأَنَّكَ أَفْضَلُ مَنْ قَصَدَ إِلَيْهِ الْمُقَصِّـرُونَ، وَآمَلُ‏ مَنْ لَجَأَ إِلَيْهِ الْخَائِفُونَ، اى خداى بخشنده اى كه هيچ‌كس نـمى‌تواند بر تو منّت بگذارد، اى بخشنده اى بزرگوار و گرامى، معبودى جز تو وجود ندارد و تويى پشتوانۀ پناهندگان و همسايۀ پناه‌جويان و ايـمنى‌بخش بيمناكان، به درگاه تو گريخته‌ام اى پناهگاه هراسناكان و به درگاه تو شفاعت‌كننده‌اى جز شناخت من به اين‌كه تو برترين كسی هستى كه كوتاهى‌كنندگان آهنگ تو را كرده‌اند و آرزومندترين كسی هستى كه بيمناكان به درگاه تو پناه آورده‌اند، ندارم. أَسْأَلُكَ بِأَنَّ لَكَ الطَّوْلَ وَالْقُوَّةَ وَالْقُدْرَةَ وَالْحَوْلَ، أَنْ تَحُطَّ عَنِّي وِزْرِي، وَتَعْصِمَنِي وَتَجْعَلَنِي مِنَ الَّذِينَ انْتَجَبْتَهُمْ لِطَاعَتِكَ، وَأَدْخَلْتَهُمْ بِالتَّقْوَى فیٖ سَعَةِ رَحْمَتِكَ وَرِضْوَانِكَ، يٰا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ، وَصَلَّی اللّٰهُ عَلیٰ مُحَمَّدٍ النَّبِیِّ وَآلِهِ وَسَلَّم.‏ به اين‌كه بخشش و قوت و قدرت و بازدارندگى از آن تو است، از تو خواهانم كه بار گناه مرا از دوشم بردارى و مرا نگاه دارى و از كسانی بگردانی كه براى طاعتت برگزيده‌اى و به واسطۀ پرهيزكارى در رحمت گستـرده و خشنودى‌ات وارد كرده‌اى، اى مهربان‌ترين مهربانان. صلوات خداوند بر حضـرت محمّد پیامبـر و خاندانش و سلام او بر آنان باد. ┅─────────── 🤲 اللّٰهم عجّل لولیّک الفرج ╭═══════๛- - - ┅┅╮ │📳 @Mabaheeth │📚 @ghararemotalee ╰๛- - - - -

#صحیفه_سجادیه_جامعه | ۱۵۲ 『 #دعای صد و پنجاه‌ و دو – درخواست دوری از مکر دشمنان 』 ࿐ྀུ༅࿇༅══‎═‎═‎═‎═‎═‎═‎ إِلٰهیٖ هَدَيْتَنِي فَلَهَوْتُ، وَوَعَظْتَ فَقَسَوْتُ، وَأَبْلَيْتَ الْجَمِيلَ فَعَصَيْتُ ثُمَّ عَرَفْتُ مٰا أَصْدَرْتَ إِذْ عَرَّفْتَنِيهِ، فَاسْتَغْفَرْتُ فَأَقَلْتَ، فَعُدْتُ فَسَتَـرْتَ، فَلَكَ الْحَمْدُ إِلٰهیٖ تَقَحَّمْتُ أَوْدِيَةَ الْهَلَاكِ، وَحَلَلْتُ شِعَابَ تَلَفٍ تَعَرَّضْتُ فِيهٰا لِسَطَوَاتِكَ وَبِحُلُولِهَا عُقُوبَاتِكَ، خدای من راهنمایی‌ام کردی، ولی به کارهای پوچ و بیهوده پرداختم و پندم دادی، اما سنگدل شدم و نعمت زیبا عطایم کردی، به نافرمانی گراییدم، چون هدایت و نعمت و عطایت را به من شناساندی و من به توفیقت آن‌ها را شناختم و به زشتی گناهانی که در کنار این همه مواهب انجام دادم، آگاه شدم از حضـرتت درخواست آمرزش کردم و تو مرا آمرزیدی و عذرم را پذیرفتی باز به گناه برگشتم و تو گناهم را پوشاندی و رسوایم نکردی، خدای من تو را سپاس خود را در وادی‌های هلاکت انداختم و در درّہ‌های تباهی و نابودی وارد شدم، با ورود به آن درّہ‌ها، خود را در معرض سخت‌گیری‌هایت قرار دادم، و با فرود آمدن به آن‌ها، خود را در معرض عذاب‌هایت گذاشتم، وَوَسِيلَتِي إِلَيْكَ التَّوْحِيدُ، وَذَرِيعَتِي أَنِّی لَمْ أُشْـرِكْ بِكَ شَيْئاً، وَلَمْ أَتَّخِذْ مَعَكَ إِلَهاً، وَقَدْ فَرَرْتُ إِلَيْكَ بِنَفْسِی، وَإِلَيْكَ مَفَرُّ الْمُسِی‌ءِ، وَمَفْزَعُ الْمُضَيِّعِ لِحَظِّ نَفْسِهِ الْمُلْتَجِئ. فَكَمْ مِنْ عَدُوٍّ انْتَضیٰ عَلَیَّ سَيْفَ عَدَاوَتِهِ، وَشَحَذَ لیٖ ظُبَةَ مُدْيَتِهِ وَأَرْهَفَ لیٖ شَبَاحَدِّہِ، وَدَافَ لیٖ قَوَاتِلَ سُمُومِهِ، وَسَدَّدَ نَحْوِي صَوَائِبَ سِهَامِهِ، وَلَمْ تَنَمْ عَنِّي عَیْنُ حِرَاسَتِهِ، وَأَضْمَرَ أَنْ يَسُومَنِي الْمَكْرُوهَ، وَيُجَرِّعَنِي زُعَاقَ مَرَارَتِهِ، وسیله‌ام در پیشگاهت توحید برای نجاتم، و دستگیره‌ام این است که چیزی را شـریک تو قرار ندادم و همراه تو معبودی نگرفتم، با همۀ وجودم به سویت فرار کردم، گریزگاهِ بدکار و پناهگاه آن‌که سود و بهرۀ خود را تباه کرده و اکنون پناهنده شده به درگاه توست، چه بسیار دشمنی که شمشیر دشمنی‌اش را علیه من از نیام بیرون کشیده و دم تیغش را بر ضد من تیز کرده و سـرِ نیزه‌اش را به قصد حمله بر من نازک ساخته و زهرهای کشنده‌اش را به آشامیدنی‌ام در آمیخته و تیرهای اصابت کننده‌اش را به سوی من نشانه رفته و دیدۀ نگهبانی و مراقبتش نسبت به من نخفته، تصمیم گرفته که مرا هدف شکنجه و آزار و ناراحتی قرار دهد و جرعۀ تلخ و مرارتش را به کام من ریزد، فَنَظَرْتَ یٰا إِلٰهیٖ إِلیٰ ضَعْفِي عَنِ احْتِمَالِ الْفَوَادِحِ، وَعَجْزِي عَنِ الِانْتِصَارِ مِمَّنْ قَصَدَنِی بِـمُحَارَبَتِهِ، وَوَحْدَتِی فیٖ كَثِیرِ عَدَدِ مَنْ نَاوَانِی وَأَرْصَدَ لیٖ بِالْبَلَاءِ فِيمٰا لَمْ أُعْمِلْ فِيهِ فِكْرِي، فَابْتَدَأْتَنِي بِنَصْـرِكَ وَشَدَدْتَ أَزْرِي بِقُوَّتِكَ ثُمَّ فَلَلْتَ لیٖ حَدَّہُ، وَصَيَّـرْتَهُ مِنْ بَعْدِ جَمْعٍ عَدِيدٍ وَحْدَہُ، وَأَعْلَيْتَ كَعْبِي عَلَيْهِ، وَجَعَلْتَ مٰا سَدَّدَہُ مَرْدُوداً عَلَيْهِ، فَرَدَدْتَهُ لَمْ يَشْفِ غَيْظَهُ، وَلَمْ يَسْكُنْ غَلِيلُهُ قَدْ عَضَّ عَلیٰ شَوَاهُ وَأَدْبَرَ مُوَلِّياً قَدْ أَخْلَفَتْ سَـرَايَاهُ. ولی ای خدای من تو ناتوانی‌ام را از تحمّل بارهای گران و عجزم را از پیروزی در برابر کسی که آهنگ جنگ و مبارزۀ با من را دارد، دیدی؛ و تنهایی‌ام را در برابر عدّۀ زیادی که با من به عداوت و دشمنی برخاسته و در حال بی‌خبـری من، در کمین گرفتار کردنم نشسته‌اند، مشاهده فرمودی. پیش از آن‌که از تو یاری بخواهم، بی‌مقدّمه به یاری‌ام برخاستی، و پشتم را به نیرویت محکم کردی، سپس سطوت و صولت و تندی و تیزی دشمن را شکستی و پس از آن‌که در میان عدّہ‌ای انبوه و افرادی فراوان جا داشت، تنهایش گذاشتی و مرا بر او قدرت و برتری دادی و آنچه را به سوی من نشانه رفته بود، به خودش برگرداندی و او را از عرصه‌گاه جنگِ بر ضد من بازگرداندی، در حالی که خشمش بهبودی نیافت و کینه‌اش آرام نشد و سـرانگشتانش را به دندان گزید و رخ برتافت و به میدان جنگ پشت کرد، در حالی که سپاهیانش از آنچه وعده‌اش داده بودند، تخلّف کردند. وَكَمْ مِنْ بَاغٍ بَغَانِی بِـمَكَائِدِہِ، وَنَصَبَ لیٖ شَـرَكَ مَصَائِدِہِ، وَوَكَّلَ بیٖ تَفَقُّدَ رِعَايَتِهِ، وَأَضْبَأَ إِلَیَّ إِضْبَاءَ السَّبُعِ لِطَرِيدَتِهِ انْتِظَاراً لِانْتِهَازِ الْفُرْصَةِ لِفَرِيسَتِهِ، وَهُوَ يُظْهِرُ لیٖ بَشَاشَةَ الْمَلَقِ، وَيَنْظُرُنِی عَلیٰ شِدَّةِ الْحَنَقِ.

#صحیفه_سجادیه_جامعه | ۱۲۱ 『 #دعای صد و بیست‌ و یک – در روز پانزدهم ماه رمضان 』 ࿐ྀུ༅࿇༅══‎═‎═‎═‎═‎═‎═‎ يٰا ذَا الْمَنِّ وَ الْإِحْسَانِ وَ لاٰ يُـمَنُّ عَلَيْكَ، يٰا ذَاالْجَلَالِ وَ الْإِكْرَامِ، يٰا ذَاالطَّوْلِ، لاٰ إِلٰهَ إِلّٰا أَنْتَ، يٰا ظَهْرَ اللَّاجِینَ وَ مَأْمَنَ الْخَائِفِین، أَسْأَلُكَ أَنْ تُصَلِّیَ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، وَ أَنْ تَرْزُقَنِي رِزْقاً حَلَالًا طَيِّباً وَاسِعاً يَكُونُ لیٖ غِنًى عَنْ خَلْقِكَ، وَ يَكُونُ لَكَ الْمَنُّ عَلَیَّ فِيهِ خَالِصاً، وَ اجْعَلْنِي فِيهِ لَكَ مِنَ الشَّاكِرِينَ. اى بخشنده و نيكوكارى كه كسی نـمى‌تواند بر تو منّت بگذارد، اى شكوهمند و بزرگوار، اى بخشنده‌اى كه معبودى جز تو نيست، اى پشتوانۀ پناه‌آورندگان و ايـمن‌گاه بيمناكان، از تو درخواست مى‌كنم كه بر محمّد و آل محمّد درود فرستى و روزى حلال و پاكيزه و گستـردۀ خود را به من روزى كنى، به‌گونه‌اى كه موجب بی‌نيازى من از آفريده‌هايت گردد و در آن تنها تو بر من منّت داشته باشی و در رابطه با آن مرا سپاسگزار خود قرار ده. اَللّٰهُمَّ أَغْنِنِي بِسَعَةِ فَضْلِكَ عَنْ جَمِيعِ خَلْقِكَ بِغِنَاكَ وَ سَعَةِ رَحْمَتِكَ. اَللّٰهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُكَ السَّعَةَ فِی الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ، وَ الزُّهْدَ، وَ أَعُوذُ بِكَ مِنَ الْحِرْصِ فِيهٰا وَ الْإِقْبَالِ عَلَيْهَا. اَللّٰهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُكَ الْغِنىٰ فِی الدُّنْيَا، وَ أَعُوذُ بِكَ مِنَ الرَّغْبَةِ فِيهَا. اَللّٰهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُكَ مِنَ الدُّنْيَا وَ مٰا فِيهَا رِزْقاً حَلَالًا طَيِّباً وَاسِعاً، اَللّٰهُمَّ إِنْ بَسَطْتَ عَلَیَّ الدُّنْيَا فَزَهِّدْنِی فِيهٰا، وَ إِنْ قَتَّـرْتَ عَلَیَّ رِزْقِي فَلاٰ تُرَغِّبْنِي فِيهٰا. خداوندا، به گستـردگى تفضّل و بی‌نيازى و فراگيـرى رحمتت مرا از همۀ آفريده‌هايت بی‌نياز گردان. خداوندا، گستـردگى [روزى]در دنيا و آخرت و عدم تـمايل به دنيا را از تو خواهانم و از آزمندى و روى آوردن بر دنيا به تو پناه مى‌برم. خداوندا، بی‌نيازى در دنيا را از تو خواهانم و از گرايش به دنيا به تو پناه مى‌برم. خداوندا، از دنيا و آنچه در آن است، روزى حلال، پاک و گستـرده را خواهانم. خداوندا، اگر [روزى‌ات]را در دنيا بر من گستـراندى، نسبت به دنيا زاهد و بی‌ميل گردان و اگر روزى‌ام را تنگ و اندک كردى، نسبت به دنيا علاقمند مگردان. اَللّٰهُمَّ اغْفِرْ لیٖ ذَنْبِي وَ وَسِّعْ عَلَیَّ فیٖ رِزْقِي، وَ بَارِكْ فِيمٰا رَزَقْتَنِي، وَ ارْزُقْنِي مٰا أَتَقَوّىٰ بِهِ مِنْ فَضْلِكَ عَلیٰ طَاعَتِكَ إِنَّهُ لاٰحَوْلَ وَ لاٰ قُوَّةَ إِلّٰا بِكَ. اَللّٰهُمَّ ارْزُقْنِي مِنْ فَضْلِكَ رِزْقاً حَلَالًا طَيِّباً لاٰ أَفْتَقِرُ مَعَهُ إِلیٰ أَحَدٍ سِوَاكَ، اَللّٰهُمَّ ارْزُقْنِي مِنْ فَضْلِكَ، وَ بَارِكْ لیٖ فیٖ رِزْقِكَ، وَ أَغْنِنِي عَنْ خَلْقِكَ. خداوندا، گناه مرا ببخشاى و آن [رحمتت، آمرزشت]را بر من بگستـران و روزى‌ام را گستـرده قرار ده و آنچه را كه روزى‌ام كرده‌اى، مبارک گردان و از [روزى]افزون خود به اندازه‌اى كه بر طاعتت نیرو بگیرم، روزى‌ام كن، كه هيچ دگرگونی و نیرويى جز به تو وجود نـمى‌يابد. خداوندا از [روزى]افزون خود، روزى حلال و پاكيزه‌اى روزى‌ام كن كه باوجود آن به هيچ‌كس ديگر نيازمند نباشم. خداوندا، از [روزى]افزون خود روزى‌ام كن و روزى‌ات را بر من مبارک و از آفريده‌هايت بی‌نياز گردان. اَللّٰهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُكَ السَّعَةَ مِنْ طَيِّبِ رِزْقِكَ، وَ الْعَوْنَ عَلیٰ طَاعَتِكَ، وَ الْقُوَّةَ عَلیٰ عِبَادَتِكَ، اَللّٰهُمَّ عَافِنِي بِأَحْسَنِ عَافِيَتِكَ، وَ ارْزُقْنِي مِنْ فَضْلِكَ، وَ اكْفِنِي شَـرَّ جَمِيعِ خَلْقِكَ. اَللّٰهُمَّ اغْفِرْ لیٖ ذَنْبِي، وَ طَيِّبْ لیٖ كَسْبِي، وَ قَنِّعْنِي بِـمٰا رَزَقْتَنِي، وَ لاٰ تَكِلْنِي إِلیٰ نَفْسِی طَرْفَةَ عَیْنٍ أَبَداً. خداوندا، روزى گستـرده و پاكيزه‌ات و يارى بر طاعتت و توانايى در عبادتت را از تو خواهانم. خداوندا، به بهتـرين عافيت، عافيتم بخش و از روزى افزون خود روزى‌ام كن و از شـرّ همۀ آفريده‌هايت كفايتم كن. خداوندا، گناهم را ببخش و كسبم را پاكيزه گردان و به آنچه روزى‌ام كرده‌اى، بسنده ساز و هيچ‌گاه حتى به اندازۀ يک چشم برهم زدن مرا به خود وامگذار.