🔰سرگرمی ها 🔶🔸 وقتى كه ما بچه‏ تر بوديم، مشتاق بازى و توپ بوديم، در انتظار مى‏ نشستيم تا ما را به بازى بگيرند، تملق مى‏ گفتيم تا راه‏ مان بدهند و قهر مى‏ كرديم و دور مى‏ شديم تا نزديك‏ مان كنند، 🔸اما همين كه هدفى پيدا مى‏ كرديم ديگر به توپ ‏ها و بچه ‏ها نگاه نمى‏ كرديم، حتى اگر دعوت‏ مان مى ‏كردند مى‏ خنديديم و اگر دست‏ مان را مى ‏كشيدند، نق مى‏ زديم و فرار مى ‏كرديم. چرا؟ 🔸مگر توپ همان توپ نبود و بازى همان بازى محبوب نبود؟ چرا اينها همه ‏اش همان ‏ها بودند، اما ما ديگر آن نبوديم، ما هدفى داشتيم و لباسى به تن كرده بوديم و مهمانى مى‏ خواستيم برويم... 🔸آه حالا مى‏ فهمم كه چرا خيلى ‏ها به توپ ‏هاى بزرگ‏ تر و كره ‏هاى زمين و ماه و خورشيد هم همان طور نگاه مى ‏كنند و توپ بازى نمى‏ كنند و اسير بازى نمى ‏شوند. 🔸اينها كارى دارند و هدفى دارند و اين است كه مشغول نمى‏ شوند و سرگرم نمى‏ شوند. 🔸سرگرمى‏ ها براى بيكاره ‏هاست. بازى ‏ها براى آواره ‏ها ست و آنها كه جايى دارند و آنها كه كارى دارند و آنها كه به مهمانى دعوت شده‏ اند و لباس ضيافت پوشيده‏ اند، ديگر با توپ ‏ها و با بازيچه ‏ها كارى ندارند. 🔸اينها نه بازيگرند و نه بازيچه و نه تماشاچى. 🔸اينها رهرو هستند و به تحرك ‏ها رسيده ‏اند و از تنوع ‏ها گذشته‏ اند. 🔸اينها راه را مى‏ بينند و وقت كم را مى ‏بينند و اين است كه شب و روز مى‏ كوشند و آرام ندارند. اين است كه همه خوردن و خوابيدن و حركت ‏هاى بى‏ حاصل‏ شان بايد حاصل خيز بشود و بار بياورد. 🔸هيچ ديده‏ ايد كه كسى خانه‏ اى بزرگ ساخته باشد و در قرضش مانده باشد، چگونه روز و شب مى‏ دود و چگونه حتى درمهمانى‏ هايش در جست‏ و جوى كار خويش است. 🔸انسان بى ‏نهايت سرمايه دارد و بى‏ نهايت راه دارد و فقط هفتاد سال وقت براى تجارت، آن هم، نصفش خوراك و پوشاك و مسكن و نصفش مقدمات اينها، 🔸واى به روزى كه بقيه ‏اش هم بشود صرف نمايش دادن اينها كه ديگر سرمايه ‏ها از دست رفته‏ اند يا راكد مانده ‏اند و احتكار شده‏ اند و يا از دست رفته ‏اند و زيان شده‏ اند. 📝استاد علی صفایی حائری 📚کتاب رشد، ص ۳۴ 🔰 #مرکزمشاوره‌دینی #قرارگاه_شهدای_مدافع_حرم 🌐 @gharargah1542