#گذری_بر_خاطرات از سال چهارم معلمی (سال ١٣٧٠) مربی پرورشی دبیرستان حاج همت قرچک شدم. حاج حسین حسنلو دعوتم کرده بود؛ مدیر جهادی دبیرستان؛ با سوابق درخشان رزمندگی در جبهه ها. حاج حسین دستم را باز گذاشت. من هم سقز کار فرهنگی جهادی بودم. تئاتر کار می کردم، نمایشگاه عکس راه می انداختم، صبح تا غروب در مدرسه بودم. دم غروب با تعدادی از دانش آموزها که مانده بودند برای تمرین تئاتر و یا کمک به نمایشگاه، می رفتیم مسجد. نماز جماعت حاج آقا کریم(رحمت الله علیه) دلچسب بود. گاه بعد از نماز کلاس قرآن حاج حسین عارفی دایر بود، گاه دعای توسل و کمیل، گاه محفل قرّاء. با بچه ها بهره می بردیم؛ بچه هایی که قانع به کلاس نبودند و کلاس بیرون از کلاس را کلاس تر از هر کلاسی می دانستند! یکی از درخشانترین آنها علیرضا حدادپور بود. دانش آموز کلاس دوم دبیرستان. عشق مداحی داشت و قرائت قرآن. از حاج حسین عارفی بهره های فراوانی برده بود. علیرضا با ما تئاتر کار می کرد. در تمام فعالیت‌های پرورشی، نیروی پای کار بود؛ خوشرو، خوش صحبت، شوخ و با ادب و بین بچه ها دارای کاریزمای قوی. هر سال یادواره حاج همت برگزار می کردیم، آن هم در سالن ورزشی شهر و برای عموم شهروندان. کار پارچه نویسی، نقاشی، آزین بندی مراسم همه با خودمان بود؛ البته با تکیه بر همین دانش آموزان جهادی. سه سال علیرضا در دبیرستان به پایان رسید و رفت نیروی انتظامی. با این که هیچ سنخیتی بین فعالیت‌ها و روحیات او با نیروی انتظامی نمی دیدم، اما با توانی که او داشت، محل کار را بستر رشد و تعالی روحیاتش کرد و شد همان که باید می شد. مداح با اخلاص اهل بیت. مرثیه خوان پرسوز و خوش لحن سیدالشهدا. صدای محزونش همواره مرا یاد حاج منصور می انداخت. علیرضا چند ماه پیش در اثر تصادف به کما رفت و امروز پس از طی شدن مراحل پالایش، زلال زلال به دیدار ارباب بی کفن شتافت، تا پاداش سالها نغمه خوانی را از دست مبارک خودش بگیرد. روحش شاد. خاطرات استاد رحیم مخدومی ۱۳۹۹/۰۴/۱۶ #علیرضا_حدادپور #هیئت_حضرت_علی_اکبر_علیه_السلام #قرارگاه_شهدای_مدافع_حرم 🌐 @gharargah1542