✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «السیدالکریم (ع)»         روز پنجشنبه، ١۴٠٠/٠٣/٠۶ ✍️ مناسبت روز: امروز ١۵ شوال، سالروز رحلت حضرت عبدالعظیم حسنی (ع) است، لذا با سلام و صلوات بر روح بلند ایشان، سخن امروز را آغاز می‌نمائیم؛ حضرت عبدالعظیم (ع)، از امامزادگان عظیم‌الشأن و محدثین جلیل القدر و رُوات بزرگوار شیعه هستند که شرافت نَسَب را با فضیلت علم و تقوی به هم آمیخته و خدمات ارزشمندی به مکتب اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع) تقدیم نموده‌اند؛ چنانچه مرحوم شیخ عباس قمی‌ (ره) می‌نویسد: «ایشان به علو مقام و جلالتِ شأن، معروف و از اَکابر مُحدثین و اَعاظم علماء و از زُهاد و عُباد، و از اصحاب حضرت امام جواد و امام‌هادی (ع) بوده‌اند...». [منتهی الآمال، ج۱، ص۴۶۱] . 👈 تبار حضرت عبدالعظیم (ع) با چهار واسطه، به سبط اکبر پیامبر خدا (ص) و خاندان وحی می رسد؛ (رجال النجاشی، ج۱، ص۲۴۸) که با نگاهی گذرا به زندگی و سیره خاندان حسنی، می‌توان گفت که این خاندان نورانی، همواره در کرامت طبع، عزّت نفس و خدمت به محرومان شهره بوده‌اند؛ لذا ایشان نیز همچون جد بزرگوارشان امام حسن مجتبی (ع)، چند مرتبه تمام اموال خویش را میان فقرا و بینوایان تقسیم نموده و همواره بیچارگان را مدد و یاری می رساندند و به لقب «السیدالکریم» معروف شدند. [زندگانی حضرت عبدالعظیم، رازی، ص۲٩] ✍️ براساس آنچه در تاریخ تولد و وفات حضرت آمده، ایشان می‌بایست دوران حیات پنج امام همام، از امام کاظم (ع) تا امام عسکری (ع) را درک کرده‌ باشند؛ اما آنچه قطعی و مسلّم است، ایشان محضر امام رضا، امام جواد و امام هادی (ع) را درک نموده و از آنها احادیث فراوانی نقل کرده‌اند. [معجم رجال الحدیث، ج‌۱۰، ص‌۴۹] ضمناً با نگاهی گذرا به تاریخ زندگانی ایشان، این مطلب کاملاً روشن می‌شود که حضرت عبدالعظیم نسبت به ائمه اطهار در زمان خود، اخلاص و اعتقاد راسخ داشته و حضرات معصومین (ع) نیز علاقه و اعتماد و اطمینان ویژه به ایشان داشته‌اند! چنانچه این موضوع در پیام امام رضا (ع) که توسط ایشان برای شیعیان فرستادند، کاملاً روشن و هویداست! همچنین حدیث «عرض دین» ایشان، خدمتِ امام‌هادی (ع) و تصدیق آن حضرت بر اعتقادات عبدالعظیم (ع) ، دلیلی بزرگ بر ایمان و قداست و ثبات عقیده ایشان به ائمه هدی (ع) و مذهب حنیف جعفری است! ✍️ حضرت عبدالعظیم (ع) در زمان خود، دارای موقعیتی عظیم بوده و با بزرگان شیعه و رُوات درجه اول، ارتباط کامل داشته و با عده کثیری از اصحاب حضرات امام صادق، امام کاظم و امام رضا (ع) همنشین بوده‌اند؛ چنانچه علمای رِجال و فقهای بزرگ، نام ایشان را در کُتب خود آورده و ایشان را توصیف و تمجید کرده‌اند، و همگان وی را به خلوص عقیده و صفای باطن و اعتقاد صحیح و راسخ، ستوده و معرفی نموده‌اند. [منتهی الآمال، ج۱، ص۴۶۱] 👈 برای اثبات عظمت علمی حضرت نیز، کافی است که بدانیم، امام هادی (ع)، مردم را برای حل مشکلات دینی و یافتن جواب پرسش های اعتقادی و عملی‌شان، به ایشان ارجاع میدادند! چنانچه «اباحماد رازی» از شیعیان و موالیان شهر ری، می‌گوید با مشکلات فراوان به سامراء رفتم و خدمت حضرت امام هادی (ع) رسیدم تا مسائل دینی خود را بپرسم! حضرت فرمودند: «‌ای اباحماد! هرگاه مشکلی از امور دینی برایت پیش آمد، جواب مشکل خود را از عبدالعظیم حسنی بخواه و سلام مرا به او برسان.» [رازی، زندگانی عبدالعظیم، ص۲۹] 👈 در عظمت معنوی و مقامات باطنی حضرت عبدالعظیم (ع) نیز همین بس که فضیلت زیارت مزار ایشان را برابر با فضیلت زیارت سیّدالشهداء (ع) دانسته‌اند! چنانچه شیخ صدوق (ره)، از محمد بن یحیی عطّار، نقل کرده که خدمت امام هادی (ع) رسیدم! ایشان فرمودند: «کجا بودی؟» گفتم: به زیارت قبر امام حسین (ع) رفته بودم؛ امام فرمودند: «بدان که اگر قبر عبدالعظیم حسنی را در شهر خودت، زیارت کنی، مانند کسی هستی که حسین بن علی (ع) را (در کربلا) زیارت کرده باشد!» [ثواب الاعمال، ص۱۲۴] 👈 مورخین، عُمر بابرکت حضرت عبدالعظیم (ع) را ۷۹ سال ذکر کرده‌اند، اما در کیفیت شهادت یا وفات حضرت عبدالعظیم (ع) اختلاف است، لذا برخی از مورخین و علماء مانند «فخر الدین طریحی» تصریح کرده‌اند که حضرت را در ری، زنده به گور و شهید نمودند! و برخی دیگر همچون «نجاشی» و «صاحب بن عبّاد»، آورده‌اند که حضرت عبدالعظیم در اثر بیماری و به مرگ طبیعی از دنیا رفته‌اند. [رجال النجاشی، ج۱، ص۲۴۷] ✍️ امروزه حرم مطهر ایشان در شهر ری، هرساله پذیرای میلیون‌ها نفر از شیعیان و محبین اهل‌بیت عصمت و طهارت علیهم السلام است که مسلماً ما نیز از آرزومندان زیارت آن حضرت در آینده نزدیکیم! https://eitaa.com/gharargahfarhangishahidghadiri

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «حماسه حسینی (٢)»        روز جمعه، ١۴٠٠/٠۵/٢٩ مناسبت روز: امروز، روز یازدهم ماه محرم و سالروز یکی از عظیم‌ترین فاجعه‌های تاریخ اسلام؛ و جسارت و اسارتی است که نظیر آن را جهان اسلام، هرگز به خود ندیده است! در این روز، کسانی به اسارت برده شدند که از خاندان وحی و نبوت و عزیزترین و شریف‌ترین انسان‌های هستی بودند! زنان و کودکانی که شأن و شرف آنها در آسمان و زمین، نظیر نداشته و ندارد! همچنین این روز در تقویم با عنوان «روز تجلیل از اسرا و مفقودان» به ثبت رسیده و هرسال در این روز، هم زمان با مصیبت جان سوز اسارت اهل‌بیت پیامبر (ص)، یاد و نام اسرا و مفقودان مظلوم در ایران اسلامی گرامی داشته می‌شود؛ لذا سخن امروز را با سلام و درود به همه‌ی آزادگان و ایثارگران، و خانواده قهرمان آنها آغاز می‌نمائیم؛ دیروز از «مجموعه‌ کتاب حماسه حسینی» استاد شهید مطهری (ره) به عنوان یکی از گرانبهاترین آثاری که می‌تواند مخاطب را، به درک و شناخت درستی از عاشورای حسینی برساند، سخن گفتیم و عرض شد که علامه در این کتاب، کربلا را با دو نگاه متفاوت به تصویر کشیده‌اند! یک تصویر «سیاه و شرم آور» و تصویر دیگر «نورانی و عزت آفرین»؛ و سپس از ضرورت نگاه به تصویر افتخارآمیز کربلا، سخن گفتیم؛ ✍️ امروز نیز به بخشی دیگر از این مجموعه کتاب ارزشمند می‌پردازیم؛ که حضرت استاد در آن، زنده نگه داشتن نام و یاد حضرت اباعبدالله (ع) را به زنده نگه داشتن درس‌های کربلا و الگو پذیری مردم از آنها و ادامه راه حماسه حسینی در هر زمان و مکان دانسته؛ و بهترین راه زنده نگه داشتن را هم، همین مراسمات عزاداری و گریه کردن‌ها معرفی نموده و می‌گوید: «راز بقای امام حسین (ع) این است که نهضتش از طرفی منطقی است و بُعد عقلی دارد؛ و از طرف دیگر در عمق احساسات و عواطف مردم راه یافته است؛ لذا ائمه اطهار (ع) که به گریه بر امام حسین (ع) توصیه‌ی فراوان نموده‌اند، حکیمانه‌ترین دستورها را داده‌اند، زیرا این گریه‌هاست که نهضت حسینی را در اعماق جان مردم وارد می‌سازد...» سپس استاد مطهری در بخش دیگری از حماسه حسینی، گریه را به «گریه‌ی هدفمند و عزت آفرین» و «گریه‌ی ذلیلانه» و از روی عجز و ناتوانی، تقسیم نموده و با تأکید مجدد به ضرورت برگزاری جلسات حسینی می‌گوید: «این رثاء و مصیبت نباید فراموش شود، این ذکر، این یادآوری، نباید فراموش بشود! باید اشک مردم را همیشه بگیرید! اما در رثای یک قهرمان! پس اول باید قهرمان بودنش برای ما مشخص شود و بعد در رثای قهرمان بگرییم! وگرنه، گریه یک ملت برای رثای یک آدم نفله شده و بیچاره‌ی بی‌‏دست و پای مظلوم، معنی ندارد! پس در رثای قهرمان بگریید، تا احساس قهرمانی پیدا کنید! و پرتوی از روح آن قهرمان بزرگ، در روح شما پیدا شود و شما هم تا اندازه‏ای نسبت به حق و حقیقت، غیرت پیدا کنید! شما هم عدالت‌خواه بشوید! شما هم با ظلم و ظالم نبرد کنید! شما هم آزادی‌خواه شده و برای‏ آزادی، احترام قائل شوید! شما هم بفهمید که عزت نفس یعنی چه! شرف و انسانیت و کرامت یعنی چه! اگر ما چنین سوگواری و گریه کنیم، ارزش دارد وگرنه گریه ما بیهوده است...» استاد مطهری (ره) سپس باتبیین «گریه هدفمند» ادامه می‌دهد: «گریه ما فقط برای تسلی دل اهل‌بیت و حضرت زهرا (س) که نیست! بلکه هدف این است که پرتویی از روح حسین بن علی (ع) بر روح ما بتابد! لذا اگر اشکی برای او می ریزیم باید در مسیر هماهنگی روح ما باشد، روح ما پرواز کوچکی با روح سیدالشهداء (ع) انجام دهد و ذره ای از همت او، غیرت او، حریت او، ایمان او، تقوای او، شجاعت او، و... در ما بتابد! این چنین اشکی، اگر از چشمان ما جاری شود، آن اشک هر چه دلتان می‌خواهد قیمت دارد! اگر گفته‌اند به اندازه یک بال مگس هم اگر باشد، یک دنیا ارزش دارد! باور کنید! اشکی که برای هماهنگی کردن و پیروی از راه حسین (ع) باشد...» ✍️ بنابراین هدف از این گریه‌ها و عزاداری‌ها، زنده نگه داشتن راه سیدالشهداء (ع) است که به سبب آن، می‌توانیم به سمت کمال حرکت کرده و با گره خوردن به نور هدایت حسینی به سعادت دنیا و آخرت دست یابیم! 📚 برداشتی از مجموعه کتاب «حماسه حسینی» اثر استاد شهید مرتضی مطهری (ره) https://eitaa.com/gharargahfarhangishahidghadiri

*✅ #روزبرگ_شیعه* بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: *«رحلت رسول خدا و توطئه اهل سقیفه ٢»* روز چهارشنبه، ١۴٠٠/٠٧/١۴ ✍️ مناسبت روز: در ایام رحلت رسول اکرم (ص) قرار داریم *در حالی که امیرالمؤمنین (ع) و بنی هاشم سرگرم مراسم کفن و دفن پیامبر (ص) بودند، تعدادی از صحابه، حضرت را رها کرده و در سقیفه بنی‌ساعده گرد آمدند و علیرغم دستورات مکرر پیامبر اکرم (ص) در رابطه با جانشینی امیرالمؤمنین (ع)، متأسفانه برای تعیین جانشین رسول خدا، به مجادله و منازعه پرداختند!* *«مهاجرین» و «انصار» در سقیفه، هر کدام خود را لایق‌تر از دیگری می‌پنداشتند؛* مهاجرین (مردم مکه) می‌گفتند: «اسلام در شهر ما و میان ما آشکار شده و پیامبر از اهالی مکه است و ما خویشاوندان و همسایگان حضرت هستیم؛ و همچنین ما پیش از انصار، دین اسلام را پذیرفته‌ایم پس زمامدار مسلمانان پس از پیامبر، باید از مهاجرین باشد!» و انصار (اهالی مدینه) می گفتند: «اهالی مکه، دعوت پیامبر را نپذیرفتند و با ایشان به مقابله و دشمنی پرداختند و این اهالی مدینه بودند که حضرت را یاری کرده و اسلام را رونق بخشیدند... پس جانشین پیامبر باید از انصار باشد! برخی دیگر از آنها نیز می‌گفتند، یک امیر از انصار باشد و یک امیر از مهاجرین انتخاب شود؛ *در این میان «ابوبکر» این رأی را نپذیرفت و روایتی از پیامبر نقل کرد که حضرت فرموده‌اند: «الأئمة من قریش»؛ این حدیث هر چند متن و سند معتبری ندارد، امّا انصار را ساکت کرد و از سوی دیگر دشمنی دیرینه قبیله‌های «اوس» و «خزرج» در مدینه نیز در پیشبرد نظر خلیفه اول مؤثر واقع شد!* (تاریخ تحلیلی اسلام، شهیدی، ص۹۲‌) *پس از آرام شدن انصار، «عُمَر» با ترفندی سیاسی، ناگاه شروع به شمردن محاسن خلیفه اول کرده و سپس بلافاصله با او بیعت نمود! پس از او نیز تعدادی از حاضران از وی پیروی نمودند؛* *پس از خروج از سقیفه، طرفداران ابوبکر، با مغالطه، موعظه، تطمیع، تهدید و حتی قتل و ترور و جعل حدیث، بیعت اکثریت را به‌دست آوردند و متأسفانه تلاش‌ بنی‌هاشم و برخی از اصحاب وفادار رسول خدا نیز در برابر غاصبان خلافت، راه به جایی نبرد و بالاخره در عرض مدت کوتاهی خلیفه اول بر منبر پیامبر نشست و خلافت او تثبیت شد!* (دانشنامه امام علی(ع)، رشاد، ج ۸، صفحات ۴۰۵، ۴۰۷ و ۴۵۵) ✍️ در این بخش از روزبرگ، برای درک عمق توطئه‌ی سقیفه و آثار آن، چند جمله کوتاه از علامه عسگری (ره) را تقدیم می‌نمائیم: *🔹در اثر اجتماع در سقیفه، «تاریخ اسلام» و «شریعت اسلام» پس از رسول خدا دگرگون شد!* *🔹در اثر سقیفه، به در خانه فاطمه زهرا(س) آتش بردند و شد آنچه نباید می‌شد!* *🔹در اثر سقیفه، شمشیر ابن ملجم بر فرق امیرالمؤمین علی (ع) فرود آمد!* *🔹در اثر سقیفه امام حسن (ع) با زهر نفاق شهید شدند!* *🔹در اثر سقیفه، امام حسین (ع) شهید و زينب کبری (س) ودیگر دختران پیامبر(ص) اسیر شدند...* *🔹 و در یک کلام، در اثر آن سقیفه، مسیر تاریخ بشریت دگرگون شد و آثار آن، تا ظهور حضرت مهدی موعود (عج) ادامه دارد...* (معالم المدرستین، علامه عسگری، ج١) *💠 در پایان تذکر این نکته ضروری است که هرچند آثار نامطلوب سقیفه در تاریخ اسلام قابل جبران نیست، اما اگر حلم، صبر، سعه صدر و درایت امیرالمؤمنین (ع) و حضرت زهرا (س) در برابر توطئه سقیفه نبود، امروز چیزی از اسلام ناب محمدی و مکتب اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع) باقی نمانده بود!* (تاریخ تحلیلی سیاسی اسلام، حسنی، ص۳۲۱) https://eitaa.com/gharargahfarhangishahidghadiri