#داستان
اگــر یــک تــار مــو در غذایــی خــوب و خوشــمزه باشــد، آیــا دنیــا بــه آخــر می‌رسد؟ خیـر.
ایـن تـار مـو حتـی مـزه و طعـم غـذا را هـم تغییـر نمی‌دهد، امـا بسـیاری از افراد طبیعتـا در چنیـن حالتـی دچـار دلزدگـی شـده و آن غـذای خـوب و خوشـمزه از چشمشان می‌افتد.
از ســوی دیگــر ماجــرای ســؤال یکــی از اصحــاب امــام صــادق _علیه‌السلام_ در ایــن زمینــه درس‌آموز اســت. روزی یکــی از یــاران امــام، خدمــت ایشــان رســید و گفــت در یــک کــوزه روغــن، یــک مــوش افتــاده، آیــا می‌شود آن روغــن را خــورد؟
امــام صــادق _علیه‌السلام_ فرمودنــد:
نمی‌توانی آن را بخـوری.
مـرد گفـت: آقـا یـک مـوش کوچک‌تـر از آن اسـت کـه باعـث شـود غـذای خـود را کنـار بگـذارم و از خیـر روغن‌های گـران‌قیمـت بگـذرم!
امـام صــادق _علیه‌السلام_ فرمودنـد:
آن چیـزی کـه در نظـر تـو کوچـک اسـت، مـوش نیسـت. ایـن دیـن اسـت کـه در نظـر تـو کوچـک اسـت.
بنابرایـن، وقتـی از ایـن زاویـه بـه ماجـرا نـگاه کنید متوجـه می‌شویم کـه یـک تـار مـو شـاید بـه خـودی خـود، اهمیتـی نداشـته باشـد؛ امـا وقتـی بـه ایـن توجـه کنیـم کـه حتـی نمایـش یـک تـار مـو هـم، سـرپیچی از فرمـان پـروردگار جهانیـان اسـت، بنابرایـن نمایـش حتـی یـک تـار مـو بـه نامحـرم هـم، مهـم می‌شود.
چطـور ممکـن اسـت روزانـه دسـت دعـا و نیـاز بـه درگاه پـرورگار بلنـد کنیـم و از او انتظـار داشـته باشـیم، نیازهایمـان را تامیـن کنـد، ولـی در عمـل بـه دسـتوراتش اهمیت ندهیم و بگیم: یک تار موی من بیرون باشد، دنیا به آخر می‌رسد؟!
پ.ن: خیر دنیا به آخر نمی‌رسد، اما ایمان و بندگی تو بدرد خودت می‌خورد، نه خدا
