نه تنها تصاویرعطر دارن ؛ بلکه اصوات هم دارای عطرن ! مثلا این یکی عطر ِیاس داره:)

قال رسول الله(ص) : کنت نبیا و آدم بین الماء و الطین.. من پیامبر بودم در حالی که آدم بین آب و گل بود.. | مجلسی بحار الانوار |

پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله طبیبی است که برای درمان بیماران سیّار است. مرهم‌های شفابخش او آماده، و ابزار داغ کردن زخم‌ها را گداخته. برای شفای قلب‌های کور و گوش‌های ناشنوا و زبان‌های لال، آماده، و با داروی خود در پی یافتن بیماران فراموش شده و سرگردان است. •امیرالمومنین علی علیه السلام •

بماند در کوچه چه گذشت، اما زمانی که فاطمه ی زهرا سلام الله علیها رحلت فرمودند؛ امام حسن علیه السّلام بیشتر از امام حسین علیه السّلام و زینب سلام الله علیها جزع و فزع می کردند، عده ای خدمت امام رسیدند و گفتند: آقا برخیزید و این قدر گریه و بی تابی نکنید، شما فرزند بزرگ هستید و این گریه ی شدید شما، باعث بی تابی بیشتر برادرتان و خواهرتان که کوچکتر از شما هستند می شود. امام حسن علیه السّلام فرمودند: اگر برادرم حسین علیه السّلام نیز مانند من می دانست که در کوچه چه گذشت و آن صحنه ی دلخراش جگر سوز را می دید او هم مانند من بلکه بیشتر بی تابی می کرد. چگونه برای مادرم نگریم در حالی که آن نانجیب چنان سیلی محکمی به صورت مادرم نواخت که بر زمین افتاد، سپس برخاسته و با هم به خانه آمدیم.

چه کسی گفته که نام تو رضاست؟! تو علی هستی و مشهد نجف ِ اشرف ماست . . !

اهل معرفتی میفرمود : برای آنکه بتوانی ، خدا را با دلت ببینی ، غیر خدا را با چشم سرت کمتر نگاه کن !

ما شده ایم عبد فضای مجازی ، هر چه او به ما بدهد ما می گیریم ، حتی شبکه های مذهبی ! آنها برای ما باید تعیین بکنند که چه به خورد ما برود در صورتی که کسی که حرکت آسمانی اش را شروع کرده باشد ، مثل مغناطیس محیط برایش حرف برای گفتن دارد و او جذب هر چیزی نمی شود . حتی اگر کانالی را باز می کند ، آن فکری که داشته را می خواند ، ناگهان می بیند جلویش سبز شد. از خیابان رد می شود می بیند یک کسی در گوشش یک چیزی اینطوری گفت . رادیو دارد همان حرف را می زند که این دارد به آن فکر می کند . به این می گویند سلوک . نگاه که می کند روی نقش دیوار ، روی فرش ، گل فرش ، آن فکری که دارد را می بیند و کم کم احاطه پیدا می کند ، بزرگتر می شود ، روحش آسمانی تر می شود . اما اگر فکرش مشغول امور شهوانی باشد ، فکرش مشغول دنیا باشد ، این چکار می‌خواهد بکند؟! می ماند ..

معرفت الله! 「آيت الله رخـشاد از شاگردان آیت الله بهجت 」

احوال یکی از بزرگان و مصلحان و مروّجان توحید در نظرم آمد که شب‌ها به درون حیاط منزلش می‌رفت، و به‌دور از جمعیت خانه، در گوشه‌ای تنها می‌ایستاد و دستانش را به طرف آسمان بلند می‌کرد. با تواضعی و افتادگی‌ای بی‌مانند از خداوند برای اصلاح امت، مدد می‌طلبید. دعایی که در شب باشد، تنها برای خدا باشد، خالصانه و متواضعانه باشد، سراسر توجه باشد، رو به آسمان باشد، برای تمام امت و انسانیت باشد...، چنین دعایی انصافاً با دعاهای از رویِ عادتِ ما یکی‌ست؟! همین است اشکال ما. اعمالی را که انقلاب‌آور هستند انجام می‌دهیم، بدون این‌که کوچک‌ترین تحولی در ما پدید آید! بلکه ما فقط کالبدی از عمل را گرفته‌ایم و روحِ عمل را در نیافته‌ایم... از این رو می‌طلبد که نگاه دوباره به اعمال‌مان بیندازیم و روحِ معنوی را در ایشان زنده و تازه بکنیم. آن وقت است که تغییر و تأثیر در وجودمان دیده خواهد شد.

__

امام صادق (ع): ما اَنعَمَ اللهُ عزَّ وَ جَلَّ عَلی عَبدٍ اَجَلَّ مِن اَن لا یَکونَ فی قلبِهِ مَعَ اللهِ غیرُهُ. (بحارالانوار، ج 70،ص249) هیچ نعمتی از سوی خدا بر بنده اش باشکوهتر از اینکه در قلب آن انسان غیر خدا نباشد، نیست. روزی علامه بحرالعلوم را شاگردانش خندان و متبسم یافتند. سبب را پرسیدند در پاسخ فرمود: پس از بیست و پنج سال مجاهدت، اکنون که در خود نگریستم، دیدم دیگر اعمالم ریایی نیست و توانسته ام به قلع و قمع ریا موفق شوم.

اغْفِرْ لِمَنْ لَايَمْلِكُ إِلّا الدُّعاءَ، فَإِنَّكَ فَعَّالٌ لِما تَشَاءُ، يَا مَنِ اسْمُهُ دَوَاءٌ، وَذِكْرُهُ شِفاءٌ، وَطَاعَتُهُ غِنىً، ارْحَمْ مَنْ رَأْسُ مالِهِ الرَّجاءُ، وَسِلاحُهُ الْبُكَاءُ، . . !