#حَجِ_قَبول ﻋﺒﺪﺍﻟﻠﻪ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺑﻪ ﺣﺞ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ، ﻭﻗﺘﯽ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺏ ﺩﯾـﺪ ﮐﻪ ﻓـﺮﺷﺘﻪ ﺍﯼ ﺑﻪ ﺍﻭ ﮔﻔـﺖ : ﺍﺯ ﺷﺸﺼـﺪ ﻫﺰﺍﺭ ﺣﺎﺟﯽ ﮐﺴﯽ ﺣﺎﺟﯽ ﻧﯿﺴﺖ ، ﻣﮕﺮ ﻋﻠﯽ ﺑﻦ ﻣﻮﻓﻖ ، ﮐﻔﺸﮕﺮﯼ ﺩﺭ ﺩﻣﺸﻖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺣﺞ ﻧﯿﺎﻣﺪ ﻋﺒﺪﺍﻟﻠﻪ ﺑﻪ #ﺩﻣﺸﻖ ﺭﻓﺖ ﻭ ﻋﻠﯽ ﺑﻦ ﻣـﻮﻓﻖ ﺭﺍ ﺩﯾﺪ ﮐﻪ ﭘﺎﺭﻩ ﺩﻭﺯﯼ "ﭘﯿﻨﻪ ﺩﻭﺯﯼ ، ﺗﻌﻤﯿـﺮ ﻭ ﻭﺻﻠﻪ ﮐﺮﺩﻥ ﮐﻔﺶ ﻫﺎﯼ ﺧﺮﺍﺏ ﻭ ﭘﺎﺭﻩ" میکند. از او ﭘﺮﺳﯿﺪ ﭼﻪ ﮐﺮﺩﯼ ﺑﺎ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺍﻣﺴﺎﻝ ﺑﻪ ﺣـﺞ ﻧﺮﻓﺘﯽ ﺍﺯ ﻣﯿﺎﻥ ﻫﻤﻪ ﺣﺠﺎﺝ ﻓﻘﻂ ﺣﺞ ﺗﻮ ﭘﺬﯾﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪ ﮔﻔﺖ ﺳﯽ ﺳﺎﻝ ﺑـﻮﺩ ﺁﺭﺯﻭﯼ ﺣـﺞ داشتـم ﻭ ﺍﺯ ﭘﺎﺭﻩ ﺩﻭﺯﯼ ﺳﯿﺼـﺪ ﺩﺭﻫﻢ ﺟﻤﻊ ﮐـﺮﺩه و ﻋﺰﻡ ﺣﺞ ﮐﺮﺩﻡ، عیالم بـاردار ﺑـﻮﺩ ، ﺍﺯ ﺧـﺎﻧﻪ #ﻫﻤﺴﺎﯾﻪ ﺑﻮﯼ ﻃﻌﺎﻡ ﻣﯽ ﺁﻣﺪ ، بـه مـن ﮔﻔـﺖ برایم ﭘﺎﺭﻩ ﺍﯼ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻃﻌﺎﻡ ﺑﺴﺘﺎﻥ درب خانه آنها ﺭﻓﺘـﻢ ، ﻫﻤﺴـﺎﯾﻪ ﮔﻔﺖ ﺑـﺪﺍﻥ ﻫﻔـﺖ ﺷﺒﺎﻧﻪ ﺭﻭﺯ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﻃﻔﺎﻝ ﻣﻦ ﻫﯿﭻ ﻧﺨﻮﺭﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ، ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺧﺮﯼ ﻣﺮﺩﻩ ﺩﯾﺪﻡ . ﭘﺎﺭﻩ ﺍﯼ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺟﺪﺍ ﮐﺮﺩه ﻭ ﻃـﻌﺎﻡ درست کردم ایـن غذا ﺣـﻼﻝ نیست تا ﺍﯾﻦ را شنیدم ﺁتش به ﺟـﺎنم ﺍﻓﺘـﺎﺩ . ﺁﻥ ﺳﯿﺼﺪ ﺩﺭهـم را کـه داشـتـم بـه اﻭ ﺩﺍﺩﻡ ﻭ ﮔﻔـﺘـﻢ خــرج ﺍﻃﻔﺎﻝ ﮐـﻦ ﮐـﻪ #ﺣﺞ ﻣﺎ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ. ﺗﺬﮐﺮﻩ ﺍﻻﻭﻟﯿﺎ، عطار نيشابوری @ghasedak40