#حکمت #نهج‌البلاغه 1⃣ کُن فی الفتنة کابن اللبون، لا ظَهرٌ فَیُرکَب و لا ضَرعٌ فَیُحلَب در فتنه‌ مانند شتر دوساله باش که نه سواری می‌دهد و نه شیر می‌دهد. نکات ۱. فتنه در اینجا همان معنایی را دارد که در فارسی از این کلمه می‌فهمیم:حوادث اجتماعی که در آن خوب و بد با هم مخلوط میشوند و نمی‌شود درست و غلط را تشخیص داد. همانطور که پیامبر صلى‌الله‌عليه‌و‌آله می‌فرماید: بعد از من فتنه هايى مثل پاره هاى شب تار امّتم را فرا می‌گیرد كه بر اثر آنها افرادی شب مؤمن باشند و روز كافر و یا روز مؤمن باشند و شب كافر. / كنز العمّال 30893) ۲. بعضی تصور می‌کنند، بنابر این توصیه، باید هنگام فتنه خود را کنار بکشند و سرشان به کار خودشان باشد، در حالی که این حکمت درباره جایی است که یا حق و باطل قابل تشخیص نباشند و یا هر دو طرف باطل باشند. به همین خاطر امام صادق علیه السلام وقتی با درخواست ابومسلم خراسانی روبرو شدند که می‌خواست امام از قیامش حمایت کند، با وی مخالفت نمودند و او را یاری ننمودند. ۳. در واقع نقطه مقابل این حکمت، آنهایی هستند که در فتنه مانند بوقلمون هستند! دوست دارند طرفین ماجرا را راضی نگه دارند. آدمهای «صلح کلی» که حاضرند برای جذب حداکثری، حداکثر «اصول» را هم زیر پا بگذارند! ۴. چرا این تشبیه؟ سواری دادن کنایه از استفاده مستقیم و شیر دادن کنایه از استفاده مادی است. پس در فتنه نه حق داریم مستقیماً وارد ماجرا شویم و نه حق داریم به طرفین کمک غیر مستقیم کنیم. ۵. ویژگی فتنه این است که حتی حرف‌های درست هم ممکن است مورد سوء استفاده قرار گیرد، پس باید حواسمان باشد «کلمه حق » ما، «بجا» هم هست یا نه. مثلا: « پزشکی قانونی باید بی طرف باشد.» کاملا حق است ، اما اگر بعد از یکی از اظهار نظرهای این سازمان، که بر سر آن اختلاف هست گفته شود، همین جمله حق، «نابجا» می‌شود ، چون فرا متن آن تأیید ادعای دروغ دیگران است. 💦قطره ها https://eitaa.com/joinchat/1862074522C94e86b5727