نگهت شعر و تداعی گر کندوی عسل دولبت قند و نمایانگر قانون غزل یاد تو دردل ما بس شده تکرار ولی لهجه ی چشم تو قانون فرامرز و ملل   اسم تو گشته کنون وردِ زبانهای همه   سخنت دردهن خلق شده بیت و مثل باز تقدیم تو کردم سبدی غنچه ی رُز نرگس مست تو خنیاگر آغوش و بغل طعم لبخند تو رامشگر ارباب هنر لحن خندیدنت آن حادثه ی ‌خوب غزل مثل نجوای نخستین سخن معشوقی بوی گل میدهی و عطر خوش از روز ازل صورتت چهره ی  مهتاب‌ و نهانخانه مهر طعنه زد ماهِ تو بر هاله ی اطراف زُحل شهره ی روز تویی مثل شب زلزله خیز شهر قلبی که گذر کرده ازآن بیمِ گُسل #ایرج_رستمی 📚 @ghazalestan 📖