مخملِ سبزِ چمن خوش رنگ چون چشمان تو جنگل و ابر است  پُر چين و شكن  دامان تو عطر باران است و كاهگل كوچه باغ روستا بوي نان مي داد  گندمزارِ در دستان  تو از شراب چشم  تو مست است  شهد رازقی مي درخشد چون طلا انگورِ تاكستان تو سينه سرخ از باغ  پرزد لانه در موي تو كرد پر مي افشاند حنایی در حنا بندان تو سيب سرخ لُپ گُلی افتاد از بالا به آب جوي با خود می برد يك سيب از بُستان تو نوش و زنبور است و گلها را به كندو مي برد بوسه ات شيرين عسل، كندو لبِ خندان تو موج مرواريدِ غلطان گوش ماهي ها سفيد گاز مي گيرد به بوسه  لب گَهی دندان تو زرد شد برگِ انار سرخ  از باد خزان عشق آغازي دگر شد باز در پايان تو #محمدطباطبايي 📚 @ghazalestan 📖