یک روز دور هم نشسته بودند، و خرما میخوردند. هسته خرماهایش را یواشکی، جلوی علی‌(علیه‌السلام) میگذاشت. بعد از مدتی با همان متانت همیشگی گفت: شخص پرخور آن است که هسته خرمای بیشتری جلویش باشد! همه دیدند مقابل امیرالمومنین از همه بیشتر هسته‌ی خرما بود. علی(علیه‌السلام) لبخندی زد و گفت: یارسول‌الله! اما من فکر میکنم پرخور کسی است که؛ خرماهایش را با هسته خورده است! همه‌ی نگاه ها برگشت! و جلوی پیامبر هسته خرمایی نبود! خندیدند و تبسم به چهره ی پیامبر نشست. همیشه آرام و باوقار بود؛ حتی در شوخی... #رحمت‌للعالمین

یک روز دور هم نشسته بودند، و خرما میخوردند. هسته خرماهایش را یواشکی، جلوی علی‌(علیه‌السلام) میگذاشت. بعد از مدتی با همان متانت همیشگی گفت: شخص پرخور آن است که هسته خرمای بیشتری جلویش باشد! همه دیدند مقابل امیرالمومنین از همه بیشتر هسته‌ی خرما بود. علی(علیه‌السلام) لبخندی زد و گفت: یارسول‌الله! اما من فکر میکنم پرخور کسی است که؛ خرماهایش را با هسته خورده است! همه‌ی نگاه ها برگشت! و جلوی پیامبر هسته خرمایی نبود! خندیدند و تبسم به چهره ی پیامبر نشست. همیشه آرام و باوقار بود؛ حتی در شوخی... #رحمت‌للعالمین