#کوچ_کربلا ✍مرحوم لعلی تبریزی . آه از آن روز که سیلاب بلا از سر بود وادی کرب و بلا عرصه گه محشر بود . لرزه در عالم لاهوت ، ملائک مبهوت چشم ایشان پی نظّارۀ آن منظر بود . هر کسی از پی تحصیل متاعی می گشت کافری هم به طلب کاری انگشتر بود . خنجر شمر ندانم به چه تدبیر برید حنجری را که مماس لب پیغمبر بود . آن که می خفت در آغوش پیمبر زچه سو سینه اش جایگه شمر ستم پرور بود . چه به سرداشت ندانم سر پر شور حسین گاه در طشت زر و گاه به خاکستر بود . همۀ آل علی تشنه جگر بود ولی نه چنان تشنه که بیچاره علی اصغر بود . جان در آغوش پدر با لب خشکیده سپرد گرچه از ناوک خون زیر گلویش پر بود . دل قاسم به خیال سر مژگان عروس با همه زخم خریدار دم خنجر بود . آن پریشانی بی حد که دل لیلا داشت یادگار سر گیسوی علی اکبر بود . سر پر خون جوانان به سر نیزه بلند جسم مجروح شهیدان به زمین یکسر بود . اندر آن واقعه بر حال یتیمان حسین آن که می سوخت دل زینب غم پرور بود . این عقود گهر از گفتۀ لعلی ، شاید کز ازل خازن گنجینه این گوهر بود . #کوچ_کربلا #لعلی_تبریزی