ایتا - قرآن تصویری #ناسپاسی

قرآن تصویری
بسمه تعالی شانه
حدیث از امام صادق علیه السلام
«قالَ علیه السلام قَضاءُ الْحَوائِجِ‏ اِلَى‏ اللهِ‏» حضرت فرمودند: برآمدن حاجات از درگاه و پيشگاه خداست «وَ اَسْبابُها بَعْدَ اللهِ الْعِبادُ تَجْرِی عَلىٰ اَيْديهِمْ» و اسباب و وسایل گشايش و برآمدن حاجات خلق، بعد از خدای متعال، همان بنده‌های خدا هستند كه آنچه كه خدا مشيّت كرده است به دست آنها جاری می‌شود و حاجتی از بنده‌ای برمی‌آيد. 
«فَما قَضىٰ اللهُ مِنْ ذٰلِكَ فَاقْبَلُوا مِنَ اللهِ بِالشُّكْرِ» حضرت فرمودند: هر حاجت كه خدای متعال از شما برآورده كرد، با تشكّر از خدا تحويل بگيريد؛ اهل #ناسپاسی نباشيد؛ نعمت را از خدا سپاسمندانه دريافت كنيد. «وَ ما زَوىٰ عَنْكُمْ مِنْها فَاقْبَلُوهُ عَنِ اللهِ بِالرِّضا وَ التَّسْليمِ وَ الصَّبْرِ» امّا آنچه برنيامد؛ حاجاتی كه از جانب خدا برآورده نشد، آن را هم با روحيّه‌ی رضايت، تسليم و با روحيّه‌ی صبر تحويل بگيريد. در آنچه كه خدا برآورده كرد، شاكرانه تحويل بگيريد و درآنچه كه برآورده نكرد، همان برآورده نكردن را رضامندانه، با تسليم و صابرانه تحويل بگيريد.
«فَعَسىٰ اَنْ يَكُونَ ذٰلِكَ خَيْراً لَكُمْ» چه بسا همين كه خدا آن خواسته‌ی شما را برآورده نكرد، برآورده نشدنش برای شما بهتر است. چه خواسته‌های مادّی و چه خواسته‌های معنوی. چه پولی، شغلی، خانه‌ای، ماشينی، چيز مادّی یی در دنيا از خدا خواستيد و خدا نداد. چه حتّی خواسته های معنوی. گفتی خدايا نصيب كن به زيارت بروم؛ حج بروم؛ نمازشب امشب بيدارشوم و بخوانم. به راستی هم می‌خواستيد و با همه‌ی وجود هم خودتان را آماده كرده بوديد؛ امّا خدا فراهم نكرد. چه بسا همين كه فراهم نشد برای شما بهتراست. يعنی همين كه امشب نماز شب را نخوانديد و داغش به دلتان ماند، سازندگی همين داغ بيش از سازندگی اين است كه بيدار می‌شدی و نماز شب را می‌خواندی. سازندگی اينكه حسرت رفتن به اين سفر زيارتی به دلت ماند؛ در اين موقعيّت بسيار جذّاب، در اين شرايط دوست ‌داشتی مثلاً درحرم علی بن موسی الرّضا ، درحرم اباعبدالله الحسين علیه السلام حاضر باشی؛ مثلاً شب نيمه‌ی شعبان است؛ روزعرفه است؛ يك موقعيّت خاص و فوق العاده است؛ ولی خدا فراهم نكرد و جورنشد. پاسپورتت ويزا نشد؛ كاروانی پيدا نشد كه با آنها بروی؛ بالاخره اتّفاقی افتاد یا گرفتاری‌یی برايت پيش آمد و نشد بروی؛ 
چه بسا سازندگی معنوي همين حسرتی كه در نرفتن می‌خوری، برای قرب تو به سوی خدا، بيش از سازندگی معنوی رفتن به حرم حضرت اباعبدالله علیه السلام و زیارت درچنين روز حسّاسی باشد. 
يعنی باور داشته باشيم كه خدای متعال جز آن چيزی كه بهترين است، برای عبدش پيش نمی‌آورد. «لا يَفْعَلُ بِعِبادِهِ اِلاَّ الاَصْلَحَ لَهُمْ»  خدا برای بندگانش جز آن چيزی كه حاوی بيشترين مصلحتشان است، برايشان پيش نمی‌آورد. لذا چه حاجتت برآورده شد كه شاكرانه تحويل می‌گيری؛ چه حاجتت برآورده نشد، رضامندانه و با تسليم و صابرانه تحويل می‌گيری. چون می‌دانی آنكه خدا می‌كند بهترين است؛ نه آنكه من هوس كردم؛ چه هوس مادی، چه هوس معنوی.
«فَاِنَّ اللهَ اَعْلَمُ بِما يُصْلِحُكُمْ وَ اَنْتُمْ لا تَعْلَمُون» ‏چراكه خدای متعال داناتر است به اينكه چه چيزی به صلاح شماست؛ چه چيزی شما را اصلاح می‌كند و شما تشخيص نمی‌دهيد و خبر نداريد. 
گمان می‌كنيد نمازشب شما را می‌سازد؛ درحالی كه حسرت از دست دادن نمازشب بيشتر می‌سازد. خدا بهتر خبر دارد. تو همه‌ی مقدّمات را انجام دادی؛ غذا سبك خوردی؛ شب زودتر خوابيدی؛ ساعت كوك كردی؛ هنگام خواب آياتی كه برای بيدار شدن در ساعت مورد نظراست خواندی؛ به رفيقت سپردی من را صدا بزن؛ همه‌ی تدبيرها را انديشيدی ولی نشد. رفيقت يادش رفت؛ ساعت هم زنگ نزد؛ بيدار شدی و دیدی اذان صبح را هم گفته‌اند و بايد بلند شوی و نماز صبح بخوانی. نماز شب رفت. امّا تو چه می‌دانی برای تو، سازندگی حسرت اینکه با همه‌ی وجود می‌سوزی كه نماز شب را از دست دادی، بيش از آن است كه نماز شب را می‌خواندی. خدا داناتر است به اينكه چه چيز شما را اصلاح می‌كند و می‌سازد و شما تشخيص نمی‌دهيد. 
«وَ اَنْتُمْ لا تَعْلَمُون» انتهای آيه‌ای است كه معمولاً در اين بحث می‌خوانيم: «وَ عَسىٰ اَنْ تَكْرَهُوا شَيْئًا وَهُوَ خَيْرٌ لَكُمْ  وَعَسىٰ اَنْ تُحِبُّوا شَيْئًا وَهُوَ شَرٌّ لَكُمْ  وَ اللهُ يَعْلَمُ وَ اَنْتُمْ لا تَعْلَمُونَ» 
چه بسا شما چيزی را كراهت داريد، امّا خير شما در اين است كه آن برايتان پيش بيايد و چه بسا چيزی را آرزو می‌كنيد و دوست می‌داريد برايتان پيش بيايد، امّا برای شما ضرر دارد و شرّ است. خدا می‌داند؛ خدا تشخيص می‌دهد چه چيز برای شما خوب است و شما تشخيص نمی‌دهيد.
التماس دعا
صادقزاده
33 مشاهده14:42
پرسش‌ها

قوانین

داغ‌ترین‌ها

چندسکویی
