🪴حکمت ۹۲ نهج البلاغه وَ قَالَ (علیه السلام): أَوْضَعُ الْعِلْمِ مَا وُقِفَ عَلَى اللِّسَانِ، وَ أَرْفَعُهُ مَا ظَهَرَ فِي الْجَوَارِحِ وَ الْأَرْكَانِ. والاترين دانش (علمى، تربيتى): و درود خدا بر او، فرمود: بى ارزش ترين دانش، دانشى است كه بر سر زبان است، و برترين علم، علمى است كه در اعضا و جوارح آشكار است. #نهج_البلاغه 🆔 @ghorun

🌹🌿🌹🌿🌹🌿🌹========== بسم اللّه الرحمن الرحیم دوستان سوره فرقان آیه ۶۳ به همراه ترجمه، تفسیر و صوت لطفا پس از خواندن نشر دهید. التماس دعا 〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰 ۶۳وَ عِبادُ الرَّحْمنِ الَّذِینَ یَمْشُونَ عَلَى الأَرْضِ هَوْناً وَ إِذا خاطَبَهُمُ الْجاهِلُونَ قالُوا سَلاماً ✨🪴✨▫️▫️▫️▫️▫️▫️▫️ ۶۳ ـ بندگان (خاص خداوند) رحمان، کسانى هستند که بى تکبر بر زمین راه مى روند; و هنگامى که جاهلان آنها را مخاطب سازند (و سخنان نابخردانه گویند)، به آنها سلام مى گویند (و با بزرگوارى مى گذرند). ✨🪴✨▫️▫️▫️▫️▫️▫️▫️ صفات ویژه بندگان خاص خدا از این آیات به بعد، بحث جامع و جالبى پیرامون صفات ویژه بندگان خاص پروردگار که تحت عنوان عباد الرحمان آمده، مطرح مى شود، و در حقیقت تکمیلى است براى آیات گذشته که مشرکان لجوج، هنگامى که نام خداوند رحمان برده مى شد، از سر استهزاء و غرور مى گفتند: رحمان چیست؟ و دیدیم: قرآن ضمن دو آیه، خداوند رحمان را به آنها معرفى کرد. اکنون نوبت این رسیده که بندگان خاص این خداوند رحمان را معرفى کند، جائى که بندگان او این قدر عالى مقام و با شخصیت اند، عظمت خداى رحمان را بهتر مى توان درک کرد. این آیات سیزده صفت از صفات ویژه آنان را بیان مى کند که: بعضى به جنبه هاى اعتقادى ارتباط دارند، و برخى اخلاقى، و پاره اى اجتماعى، قسمتى جنبه فردى دارد و بخش دیگرى جمعى است، و روى هم رفته مجموعه اى است از والاترین ارزش هاى انسانى. نخست مى گوید: بندگان خاص خداوند رحمان، کسانى هستند که: با آرامش و بى تکبر بر روى زمین راه مى روند (وَ عِبادُ الرَّحْمنِ الَّذِینَ یَمْشُونَ عَلَى الأَرْضِ هَوْناً).(۱) در واقع، نخستین توصیفى که از عباد الرحمان شده است، نفى کبر، غرور و خودخواهى است که در تمام اعمال انسان و حتى در کیفیت راه رفتن او آشکار مى شود; زیرا ملکات اخلاقى، همیشه خود را در لابلاى اعمال، گفتار و حرکات انسان نشان مى دهند، تا آنجا که از چگونگى راه رفتن یک انسان، مى توان با دقت و موشکافى به قسمت قابل توجهى از اخلاق او پى برد. آرى، آنها متواضعند، و تواضع کلید ایمان است، در حالى که غرور و کبر کلید کفر محسوب مى شود، در زندگى روزمره، با چشم خود دیده ایم و در آیات قرآن نیز کراراً خوانده ایم: متکبران مغرور، حتى حاضر نبودند به سخنان رهبران الهى گوش فرا دهند، حقایق را به باد مسخره مى گرفتند، و دید آنها فراتر از نوک بینى آنها نبود، آیا با این حالت کبر، ایمان آوردن امکان پذیر است؟! آرى، این مؤمنان، بنده خداوند رحمانند، و نخستین نشانه بندگى، همان تواضع است. تواضعى که در تمام ذرات وجود آنان نفوذ کرده و حتى در راه رفتن آنها آشکار است. و اگر مى بینیم یکى از مهمترین دستوراتى که، خداوند به پیامبرش مى دهد این است که: وَ لا تَمْشِ فِی الأَرْضِ مَرَحاً إِنَّکَ لَنْ تَخْرِقَ الأَرْضَ وَ لَنْ تَبْلُغَ الْجِبالَ طُولاً: در روى زمین از سر کبر و غرور گام بر مدار; چرا که نمى توانى زمین را بشکافى و طول قامتت هرگز به کوه ها نمى رسد .(۲) نیز به خاطر همین است که روح ایمان تواضع مى باشد. راستى اگر انسان کمترین شناختى از خود و جهان هستى داشته باشد، مى داند در برابر این عالم بزرگ، چه اندازه کوچک است؟ حتى اگر گردنش هم طراز کوه ها شود، تازه بلندترین کوه هاى زمین در برابر عظمت زمین، کمتر از برآمدگى هاى پوست نارنج نسبت به آن است، همان زمینى که خود ذره ناچیزى است در این کهکشان هاى عظیم. آیا با این حال، کبر و غرور دلیل جهل و نادانى مطلق نیست؟! 🆔@ghorun

🌹🌿🌹🌿🌹🌿============= ادامه تفسیر👇👇👇 در حدیث جالبى از پیامبر(صلى الله علیه وآله) مى خوانیم: روزى از کوچه اى عبور مى کردند، جمعى از مردم را در یک نقطه مجتمع دیدند، از علت آن سؤال کردند، عرض کردند: دیوانه اى است که اعمال جنون آمیز و خنده آورش، مردم را متوجه خود ساخته، پیامبر(صلى الله علیه وآله) آنها را به سوى خود فرا خوانده فرمود: مى خواهید دیوانه واقعى را به شما معرفى کنم؟ همه خاموش بودند، و با تمام وجودشان گوش مى دادند. فرمود: المُتَبَخْتِرُ فِى مَشْیِهِ، النّاظِرُ فِى عِطْفَیْهِ، المُحَرِّکُ جَنْبَیْهِ بِمَنْکِبَیْهِ... الَّذِى لایُؤْمَنُ شَرُّهُ وَ لایُرْجى خَیْرُهُ، فَذلِکَ الْمَجْنُونُ وَ هذَا الْمُبْتَلى!: کسى که با تکبر و غرور راه مى رود، پیوسته به دو طرف خود نگاه مى کند، پهلوهاى خود را با شانه خود حرکت مى دهد، (غیر از خود را نمى بیند و اندیشه اش از خودش فراتر نمى رود)، کسى که مردم به خیر او امید ندارند، و از شرّ او در امان نیستند، دیوانه واقعى او است، اما این را که مى بینید تنها یک بیمار است .(۳) دومین وصف آنها حلم و بردبارى است چنان که قرآن در ادامه همین آیه مى گوید: و هنگامى که جاهلان آنها را مورد خطاب قرار مى دهند و به جهل و جدال و سخنان زشت مى پردازند، در پاسخ آنها سلام مى گویند (وَ إِذا خاطَبَهُمُ الْجاهِلُونَ قالُوا سَلاماً). سلامى که نشانه بى اعتنائى، توأم با بزرگوارى است، نه ناشى از ضعف، سلامى که دلیل عدم مقابله به مثل، در برابر جاهلان و سبک مغزان است. سلام وداع گفتن با سخنان بى رویه آنها، نه سلام تحیت، که نشانه محبت و پیوند دوستى است، خلاصه سلامى که نشانه حلم، بردبارى و بزرگوارى است. آرى، یکى دیگر از پدیده هاى با عظمت روحى آنها تحمل و حوصله است که: بدون آن، هیچ انسانى راه دشوار، پر فراز و نشیب عبودیت و بندگى خدا را طى نخواهد کرد، مخصوصاً در جوامعى که افراد فاسد، مفسد و جاهل و نادان در آن فراوان است. 🆔@ghorun

🎙سوره فرقان : ۶۳ استاد پرهیزگار 🆔 @ghorun

🎥 #سخنرانی استاد قرائتی تفسیر آیه ۶۳ الی ۶۴ سوره فرقان 🆔@ghorun

💌 خدا اهل رفاقت است 🆔@ghorun

‼️بعد از ظهور حضرت، همه خودشان را به امام می‌رسانند، مهم این است که الان وارد خیمه #امام_زمان (عج) شویم 🎙#سخنرانی استاد شجاعی 🆔@ghorun

🌙🌻امام صادق علیه السلام: المُنتَظِرُ لِلثّاني عَشَرَ كَالشّاهِرِ سَيفَهُ بَينَ يَدَي رَسولِ اللّهِ يَذُبُّ عَنهُ؛ منتظر ظهور امام دوازدهم مانند كسى است كه در ركاب پيامبر خدا شمشير كشيده است و از ايشان دفاع مى كند. كمال الدّين، ص ۶۴۷ 🆔@ghorun

🌺حکمت ۹۳ نهج‌البلاغه وَ قَالَ (علیه السلام): لَا يَقُولَنَّ أَحَدُكُمْ اللَّهُمَّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ مِنَ الْفِتْنَةِ، لِأَنَّهُ لَيْسَ أَحَدٌ إِلَّا وَ هُوَ مُشْتَمِلٌ عَلَى فِتْنَةٍ؛ وَ لَكِنْ مَنِ اسْتَعَاذَ فَلْيَسْتَعِذْ مِنْ مُضِلَّاتِ الْفِتَنِ؛ فَإِنَّ اللَّهَ سُبْحَانَهُ يَقُولُ "وَ اعْلَمُوا أَنَّما أَمْوالُكُمْ وَ أَوْلادُكُمْ فِتْنَةٌ"، وَ مَعْنَى ذَلِكَ أَنَّهُ [سُبْحَانَهُ يَخْتَبِرُ عِبَادَهُ] يَخْتَبِرُهُمْ بِالْأَمْوَالِ وَ الْأَوْلَادِ، لِيَتَبَيَّنَ السَّاخِطَ لِرِزْقِهِ وَ الرَّاضِيَ بِقِسْمِهِ، وَ إِنْ كَانَ سُبْحَانَهُ أَعْلَمَ بِهِمْ مِنْ أَنْفُسِهِمْ، وَ لَكِنْ لِتَظْهَرَ الْأَفْعَالُ الَّتِي بِهَا يُسْتَحَقُّ الثَّوَابُ وَ الْعِقَابُ؛ لِأَنَّ بَعْضَهُمْ يُحِبُّ الذُّكُورَ وَ يَكْرَهُ الْإِنَاثَ، وَ بَعْضَهُمْ يُحِبُّ تَثْمِيرَ الْمَالِ وَ يَكْرَهُ انْثِلَامَ الْحَالِ. و فرمود (ع): كسى از شما نگويد كه خداوندا پناه مى برم به تو از آزمايش. زيرا هيچكس نيست مگر آنكه، به نحوى به آزمايش گرفتار است، ولى اگر كسى خواهد كه به خدا پناه جويد، از او بخواهد كه از آزمايشهاى گمراه كننده اش پناه دهد. خداى سبحان مى فرمايد: «بدانيد كه داراييها و فرزندان شما وسيله آزمايش شمايند». معنى آن است كه خداوند بندگانش را به اموال و اولاد مى آزمايد تا معلوم دارد كه چه كسى به روزى او ناخشنود است و چه كسى خشنود. هر چند، خداوند به آنها از خود آنها آگاهتر است، ولى براى آن است كه كارهاى مستحق ثواب را از كارهايى كه درخور عقاب است معلوم دارد، زيرا برخى فرزند پسر را دوست دارند و آنان را از دختر خوش نيايد. بعضى بارورساختن مال را مى پسندند و از كاهش آن ناخشنودند. سيد رضى گويد: و اين تفسيرى عجيب است كه از آن حضرت شنيده شده. #نهج_البلاغه  🆔@ghorun