🪴حکمت 170 نهج البلاغه وَ قَالَ (علیه السلام): تَرْكُ الذَّنْبِ، أَهْوَنُ مِنْ طَلَبِ [التَّوْبَةِ] الْمَعُونَةِ. ضرورت ترك گناه (اخلاقى): و درود خدا بر او، فرمود: ترك گناه آسان تر از در خواست توبه است. #نهج_البلاغه ▪️ @ghorun

🔹🌸🔹🔹🔹🔹🔹🔹🌸🔹 بسم اللّه الرحمن الرحیم دوستان سوره شعرا آیه ۱۵۵ و ۱۵۶ به همراه ترجمه، تفسیر و صوت لطفا پس از خواندن نشر دهید. التماس دعا 🔹🔹🔹▫️▫️▫️▫️▫️ آیه۱۵۵) قَالَ هَٰذِهِ نَاقَةٌ لَهَا شِرْبٌ وَلَكُمْ شِرْبُ يَوْمٍ مَعْلُومٍ آیه۱۵۶) وَلَا تَمَسُّوهَا بِسُوءٍ فَيَأْخُذَكُمْ عَذَابُ يَوْمٍ عَظِيمٍ 🌸🌸🌸▫️▫️▫️▫️▫️ آیه۱۵۵) صالح گفت: این ناقه (معجزه من) است، آب نهر را روزی ناقه بنوشد و روزی شما بنوشید. آیه۱۵۶) و هرگز سوء قصدی بر ناقه مکنید که به عذاب روزی بزرگ و سخت گرفتار خواهید شد. 🔹🔹🔹▫️▫️▫️▫️▫️ تفسیر آیه)به هر حال این گروه سر کش، نه به خاطر حق طلبی که به خاطر بهانه جویی تقاضای معجزه کردند، و باید به آنها اتمام حجت می‌شد، لذا صالح به دستور خداوند «گفت: این ناقه‌ای است که برای او سهمی از آب قریه است، و برای شما سهم روز معینی» (قالَ هذِهِ ناقَةٌ لَها شِرْبٌ وَ لَکُمْ شِرْبُ یَوْمٍ مَعْلُومٍ). این «ناقه» یک شتر عادی و معمولی نبوده است و بطرز معجزآسایی از دل کوه بر آمد، و از ویژگیهای آن این بود که یک روز آب آبادی را به خود تخصیص می‌داد و می‌نوشید. * به هر حال صالح مأمور بود که به آنها اعلام کند این شتر عجیب و خارق العاده را که نشانه‌ای از قدرت بی‌پایان خداست به حال خود رها کنند، و دستور داد: «کمترین آزاری به آن نرسانید که (اگر چنین کنید) عذاب روز عظیم شما را فرو خواهد گرفت» (وَ لا تَمَسُّوها بِسُوءٍ فَیَأْخُذَکُمْ عَذابُ یَوْمٍ عَظِیمٍ). برگزیده تفسیر نمونه) 🆔 @ghorun

🎙سوره شعرا : ۱۵۵ استاد پرهیزگار 🆔 @ghorun

🎙سوره شعرا : ۱۵۶ استاد پرهیزگار 🆔 @ghorun

✏️ هم‌اکنون؛ #تیتر_یک KHAMENEI.IR 🔹 رهبر انقلاب در دیدار خانواده‌های شهدای خدمت: 👈 قیام ملت ایران در تشییع شهدای خدمت نشان داد ملت زنده و به شعارهای انقلاب وفادار است 💻 Farsi.Khamenei.ir

▪️رهبر انقلاب: ما یکی از بهترین عناصرمان در زیر این آسمان را از دست دادیم.. یکی از بهترین ها را از دست دادیم... #شهید_جمهور #رئیسی_عزیز 🆔 @ghorun

📖تلاوت تصویری #سوره_مزمل به همراه ترجمه #قرآن #سوره 🆔@ghorun

🍀 اول انسان بود یا قرآن؟ شاید به راحتی بگویید اگر انسانی نباشد، قرآنی نخواهد بود. اما خدا تصریح می‌کند اتفاقاً اول قرآن بود و بعد انسان! تازه دقیق‌ترش این که اول قرآن را آموخت و بعد انسان را خلق کرد: الرَّحْمنُ، عَلَّمَ الْقُرْآنَ، خَلَقَ الْإِنْسانَ، عَلَّمَهُ الْبَیانَ خدای رحمان، به رحمت گسترده‌اش قرآن را به جنّ و انس آموخت. انسان را آفرید. به او سخن گفتن را تعلیم داد. می‌پرسید چطور ممکن است؟ باید بدانیم که حقیقت انسان بر اساس تعلیم قرآن آفریده شده؛ یعنی آنچه انسان را از حیوانات جدا می‌کند، ذات قرآنی (فطرت) اوست که باید آن را شکوفا کند. اگر شکوفایش کرد، می‌شود انسان، اگر نه، می‌شود حیوان! در نتیجه این حیات قرآنی است که انسان به بیان می‌رسد. یعنی برعکس حیوانات که نمی‌دانند از کجا آمده‌اند و باید در دنیا چه کنند تا به آخرت برسند، انسان قرآنی این‌ها را می‌داند و بر اساسش زندگی می‌کند. سوره رحمان، آیه ۱ تا ۴) #در_محضر_قرآن #قرآن ▪️ @ghorun

🪴حکمت 171 نهج البلاغه وَ قَالَ (علیه السلام): كَمْ مِنْ أَكْلَةٍ [تَمْنَعُ‏] مَنَعَتْ أَكَلَاتٍ‏. ره آورد شوم حرام خوارى (اخلاقى، اجتماعى): و درود خدا بر او، فرمود: بسا لقمه ‏اى گلوگير كه از لقمه ‏هاى فراوانى محروم مى‏ كند. #نهج_البلاغه 🆔 @ghorun