⚪️🌸⚪️• • • • • • • • • • • • • • • • ⚪️🌸⚪️
بسم اللّه الرحمن الرحیم
دوستان سوره عبس آیه ۲۴ به همراه ترجمه،تفسیر و صوت لطفا پس از خواندن نشر دهید.التماس دعا
... ... ... ... ... ... ... ... .
آیه۲۴) فَلْيَنْظُرِ الْإِنْسَانُ إِلَىٰ طَعَامِهِٓ
⚪️🌸• • • • • • • • • • •
آیه۲۴) انسان باید به #غذا ی خویش (و آفرینش آن) بنگرد!
... ... ... ... ... ... ... ... .
تفسیر آیه۲۴)انسان باید به غذاى خود بنگرد!
از آنجا که آیات قبل، سخن از مسأله معاد مى گفت، و آیات آینده نیز با صراحت بیشترى از این مسأله سخن مى گوید، به نظر مى رسد: آیات مورد بحث، به منزله دلیلى است براى مسأله معاد که از طریق بیان قدرت خداوند بر همه چیز، و همچنین احیاى زمین هاى مرده به وسیله نزول باران، که خود نوعى معاد در عالم گیاهان است، امکان رستاخیز را اثبات مى کند.
در ضمن، چون این آیات از انواع غذاهائى که خدا در اختیار انسان و چهار پایان قرار داده سخن مى گوید، حس شکرگزارى انسان را برمى انگیزد و او را به شناخت منعم و معرفت اللّه دعوت مى کند.
نخست مى فرماید: انسان باید به غذاى خویش بنگرد که چگونه خداوند آن را آفریده است؟ (فَلْیَنْظُرِ الاِْنْسانُ إِلى طَعامِهِ).
نزدیکترین اشیاء خارجى به انسان غذاى او است، که با یک دگرگونى جزء بافت وجود او مى شود، و اگر به او نرسد، به زودى راه فنا را پیش مى گیرد، و به همین دلیل، قرآن از میان تمام موجودات، روى مواد غذائى، آن هم موادى که از طریق گیاهان و درختان، عائد انسان مى شود تکیه کرده است.
روشن است: منظور از نگاه کردن تماشاى ظاهرى نیست، بلکه نگاه به معنى دقت و اندیشه در ساختمان این مواد غذائى، اجزاء حیات بخش آن، و تأثیرات شگرفى که در وجود انسان دارد، و سپس اندیشه در خالق آنها است.
و این که: بعضى احتمال داده اند مراد نگاه ظاهرى است، نگاهى که باعث تحریک غده هاى بزاقى دهان مى شود، در نتیجه کمک به هضم غذا مى کند، بسیار بعید به نظر مى رسد; زیرا آیه به قرینه آیات قبل و بعد، اصلاً در مقام بیان اینگونه مسائل نیست، منتها بعضى از دانشمندان غذاشناس که قرآن را تنها از زوایه محدود مسائل شخصى خود مى نگرند، طبیعى است چنین پندارى درباره آیه فوق داشته باشند.
بعضى نیز معتقدند: منظور از نگاه کردن به مواد غذائى این است که: انسان هنگامى که بر سر سفره مى نشیند دقیقاً بنگرد، آنها را از چه راهى تهیه کرده؟ حلال یا حرام؟ مشروع یا نامشروع؟ و به این ترتیب، جنبه هاى اخلاقى و تشریعى را مورد توجه قرار دهد.
در بعضى از روایات که از معصومین نقل شده نیز آمده است: منظور از طعام در اینجا علم و دانشى است که غذاى روح انسان است، باید بنگرد آن را از چه کسى گرفته؟ از جمله از امام باقر(علیه السلام) نقل شده که در تفسیر این آیه فرمود: عِلْمُهُ الَّذِی یَأْخُذُهُ عَمَّنْ یَأْخُذُهُ ؟.
نظیر همین معنى از امام صادق(علیه السلام) نیز نقل شده است.
بدون شک، معنى ظاهرى آیه همان غذاهاى جسمانى است که در آیات بعد مشروحاً ذکر شده، ولى غذاى روح را نیز از طریق قیاس اولویت مى توان استفاده کرد; چرا که انسان ترکیبى است از روح و جسم، همان گونه که جسم او نیاز به غذاى مادّى دارد، روح او نیز محتاج به غذاى روحانى است.
جائى که انسان باید در غذاى جسمانیش دقیق شود، و سرچشمه آن را که باران حیات بخش است طبق آیات بعد بشناسد، باید در غذاى روحانى خود نیز دقت به خرج دهد که از طریق باران وحى بر سرزمین پاک قلب پیامبر(صلى الله علیه وآله)نازل مى گردد، و از آنجا در سینه هاى معصومین(علیهم السلام) ذخیره مى شود و همچون چشمه هاى جوشانى در صفحه قلوب جارى مى گردد، و انواع میوه هاى لذت بخش ایمان، تقوا و فضائل اخلاقى را پرورش مى دهد.
آرى، انسان باید درست بنگرد: سرچشمه اصلى علم و دانش او که غذاى روحانى او است کجا است؟ مبادا از سرچشمه آلوده اى تغذیه شود، و روح و جان او را بیمار کند یا به هلاکت افکند.
و نیز، از طریق قیاس اولویت، مى توان مسأله حلال و حرام و مشروع و نامشروع را به وسیله دلالت التزامى از آیه استفاده کرد.
این احتمال نیز وجود دارد که: هم طعام در آیه شریفه معنى وسیع و گسترده دارد، و هم نگاه کردن و بنابراین تفسیرهاى سه گانه فوق در آن جمع مى گردد.
در این که: منظور از انسان در اینجا چه کسى است؟ ناگفته پیدا است همه انسان ها را شامل مى شود، اعم از مؤمن و کافر، همه باید به این مواد غذائى و شگفتى ها و اسرار نهفته در آنها بنگرند، تا افراد بى ایمان راه حق را پیدا کنند و افراد مؤمن بر ایمانشان افزوده شود.
و به راستى، هر یک از مواد غذائى: میوه ها، دانه هاى غذایى و سبزى ها، براى خود دنیاى شگفت انگیزى دارد که مدت ها مى توان روى آن مطالعه کرد، و درس هائى از آن آموخت که در تمام عمر به ما روشنائى و بینش مى دهد.
تفسیر نمونه)
🆔 @ghorun
⚪️〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰⚪️
♦️بخش اوّل: مواردي که بايد هنگام خوردن #غذا رعايت شوند و آنها عبارتند از:
🔸الف. تدبّر در اين که انواع خوراکي هاي مورد نياز انسان، چگونه در نظام آفرينش پديد آمده اند؟ و چه عواملي دست به دست هم داده اند تا آنچه در سفره نهاده شده، آماده گردد که اکنون مي توان با ميل و اشتها از آن استفاده نمود.
🔸ب. آغاز کردن خوردن غذا با نام و ياد آفريدگار مهربان که انواع غذاهاي مفيد را براي تامين نيازهاي انسان، در نظام آفرينش قرار داد. نيز تکرار نام خدا به هنگام خوردن هر نوع غذا و تکرار آن هرگاه که در ميان غذا خوردن، سخن گفته شود و همچنين شکرگزاري فراوان در هنگام خوردن.
🔸ج. آغاز کردن غذا با نمک، البته در صورتي که خوردن نمک براي انسان ضرر نداشته باشد.
🔸د. آغاز کردن از سبک ترين غذاها.
🔸ه. نخوردن غذاي داغ و خوردن غذاي نيم گرم، پيش از آن که سرد شود.
🔸و. خوردن با دست راست.
🔸ز. کوچک گرفتن لقمه.
🔸ح. خوب جويدن غذا.
🔸ط. طولاني کردن نشستن بر سر سفره.
🔸ي. گرامي داشتن نان و نگذاشتن آن زير ظرف غذا.
🔸ک. استفاده کردن از آنچه از سفره مي ريزد. اين براي وقتي است که غذا در منزل ميل مي شود، آن هم در صورتي که آلوده نشده باشد؛ ولي اگر کسي دربيرون از منزل غذا ميل نمود، بهتر است که آنچه را از سفره مي ريزد، براي حيوانات بگذارد.
🔸ل. دست کشيدن از خوردن غذا، پيش از سير شدنِ کامل و در حالي که مقداري از اشتها باقي است.
♦️بخش دوم: اموري که هنگام غذا خوردن، ترک آنها شايسته است، و آنها عبارتند از:
🔸الف. زياده روي در کيفيت و کميت خوراک.
🔸ب. نکوهش غذايي که نسبت به آن بي ميل است.
🔸ج. دميدن در غذا.
🔸د. خوردن با دست چپ.
🔸ه. خوردن با يک انگشت يا دو انگشت.
🔸و. بلند آروغ زدن.
🔸ز. پاک کردن کامل استخوان هاي موجود در غذا.
🔸ح. آب خوردن در بين غذا.
🔸ط. آب خوردن پس از خوردن گوشت.
🔸ي. خوردن در حال سيري.
♦️بخش سوم: حالاتي که غذا خوردن در آنها نکوهش شده است:
در اسلام، به طور کلي، ميل کردن غذا در حالات غير بهداشتي، يا به شيوه غير اخلاقي، مانند غذا خوردن به شيوه متکبران و يا به گونه اي که عرف جامعه برنمي تابد، نکوهيده است.
♦️بخش چهارم: توصيه به هم غذا شدن با ديگران.
در روايات اسلامي، غذا خوردن به تنهايي، مذموم شناخته شده و توصيه شده که انسان هر قدر مي تواند، ديگران را در غذاي خود سهيم نمايد. نيز غذا خوردن با خانواده، خدمتگزاران و يتيمان، مورد تاکيد قرار گرفته است.
✨آدابي که رعايت آنها به هنگام غذا خوردن با ديگران ضروري است، عبارتند از:
🔸الف. خوردن از قسمت جلوي خود.
🔸ب. خوردن از اطراف ظرف و نه از وسط آن، در جايي که غذا براي همگان آماده شده است.
🔸ج. نگاه نکردن به لقمه ديگران.
🔸د. رعايت حقوق ديگران در آنچه بر سر سفره است.
🔸ه. آغاز شدن غذا خوردن به وسيله صاحب سفره يا بهترين شخص حاضر بر سر سفره.
🔸و. ادامه دادن صاحب سفره به خوردن تا سيرشدن همه کساني که بر سر سفره نشسته اند.
🔸ز. بلند شدن از سر سفره، قبل از برچيدن آن.
♦️آداب پايان غذا و برچيدن سفره
پايان غذا خوردن همانند آغاز آن، آدابي دارد که رعايت آنها براي سلامت جسم و جان، سودمند است. اين آداب رابه آداب عرفاني، اجتماعي و بهداشتي مي توان تقسيم کرد:
✨الف. آداب عرفاني عبارتند از: سپاسگزاري از ولي نعمت حقيقي که خداوند متعال است و دعا کردن براي برکت يافتن روزي.
✨ب. آداب اجتماعي عبارتند از: يادآوري گرسنگان و مسئوليتي که افراد سير در برابر آنان دارند و اقدام جهت کاستن فقر و گرسنگي از جامعه در حد توان.
✨ج. آداب بهداشتي عبارتند از: شستن دست ها، خلال کردن و مسواک زدن دندان ها، جارو کردن آنچه زير سفره ريخته است، مقداري استراحت بر پشت و نخوابيدن بلافاصله پس از خوردن غذا.
منبع: سايت طعام اسرار
🆔 @ghorun
💌{حکایاتی از ائمه معصومین (علیهم السلام)}
🌟پندی از ابلیس!!
امام صادق (ع) برای حفص بن غیاث حکایت فرمودند که:
روزی ابلیس بر حضرت یحیی (ع ) ظاهر شد در حالی که ریسمان های فراوانی به گردنش آویخته بود، حضرت یحیی (ع) پرسید:
این ریسمان ها چیست؟ ابلیس گفت: اینها شهوات و خواسته های نفسانی بنی آدم است که با آنها گرفتارشان می کنم. حضرت یحیی (ع) پرسید: آیا چیزی از ریسمان ها هم برای من هست؟ ابلیس گفت: بعضی اوقات پرخوری کرده ای و تو را از نماز و یاد خدا غافل کرده ام. حضرت یحیی (ع) فرمود: به خدا قسم، از این به بعد هیچ گاه شکمم را از #غذا سیر نخواهم کرد. ابلیس گفت: به خدا قسم، من هم از این به بعد هیچ مسلمان موحدی را نصیحت نمی کنم. امام صادق (ع) در پایان این ماجرا فرمود: حفص! به خدا قسم، برجعفر و آل جعفر لازم است هیچ گاه شکم شان را از غذا پر نکنند. (صراط سلوک ص 41)
#حکایت
🆔 @ghorun
🍃🌺🌺🍃 🍃🌺🌺🍃
🍃🌸🌸✨.✨🌸🌸🍃
بسم اللّه الرحمن الرحیم
دوستان سوره احزاب آیه۵۹ به همراه ترجمه، تفسیر و صوت لطفا پس از خواندن نشر دهید. التماس دعا
—🍃🍃🍃—
آیه۵۹} «يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ قُلْ لِأَزْوَاجِكَ وَبَنَاتِكَ وَنِسَاءِ الْمُؤْمِنِينَ يُدْنِينَ عَلَيْهِنَّ مِنْ جَلَابِيبِهِنَّ ۚ ذَٰلِكَ أَدْنَىٰ أَنْ يُعْرَفْنَ فَلَا يُؤْذَيْنَ ۗ وَكَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَحِيمًا»
✨🌺🌺✨
✨آیه۵۹}اى پيامبر، به زنان و دخترانت و به زنان مؤمنان بگو: «پوششهاى خود را بر خود فروتر گيرند. اين براى آنكه شناخته شوند و مورد آزار قرار نگيرند [به احتياط] نزديكتر است، و خدا آمرزنده مهربان است.
—🍃🍃🍃—
تفسیر آیه۵۹} اخطار شدید به مزاحمان و شایعه پراکنان!
به دنبال نهى از ایذاء رسول خدا(صلى الله علیه وآله) و مؤمنان در آیات گذشته، در اینجا روى یکى از موارد ایذاء تکیه کرده، و براى پیشگیرى از آن از دو طریق اقدام مى کند:
نخست به زنان با ایمان دستور مى دهد که، هرگونه بهانه و مستمسکى را از دست مفسده جویان بگیرند، سپس با شدیدترین تهدیدى که در آیات قرآن کم نظیر است، منافقان، مزاحمان و شایعه پراکنان را مورد حمله قرار مى دهد.
🔹در قسمت اول مى گوید: اى پیامبر! به همسران و دخترانت و زنان مؤمنین بگو، روسرى هاى بلند خود را بر خویش فرو افکنند تا شناخته شوند و مورد آزار قرار نگیرند (یا أَیُّهَا النَّبِیُّ قُلْ لِأَزْواجِکَ وَ بَناتِکَ وَ نِساءِ الْمُؤْمِنِینَ یُدْنِینَ عَلَیْهِنَّ مِنْ جَلاَبِیبِهِنَّ ذلِکَ أَدْنى أَنْ یُعْرَفْنَ فَلایُؤْذَیْنَ).
در این که: منظور از شناخته شدن چیست؟ دو نظر در میان مفسران وجود دارد که منافاتى با هم ندارند:
*نخست این که: در آن زمان، معمول بوده است، کنیزان بدون پوشیدن سر و گردن، از منزل بیرون مى آمدند، و از آنجا که از نظر اخلاقى وضع خوبى نداشتند، گاهى، بعضى از جوانان هرزه، مزاحم آنها مى شدند، در اینجا به زنان آزاد مسلمان، دستور داده شد: حجاب اسلامى را کاملاً رعایت کنند تا از کنیزان شناخته شوند و بهانه اى براى مزاحمت به دست هرزگان ندهند.
بدیهى است، مفهوم این سخن آن نیست که: اوباش حق داشتند مزاحم کنیزان شوند، بلکه منظور این است که: بهانه را از دست افراد فاسد بگیرند.
*دیگر این که: هدف این است که: زنان مسلمان در پوشیدن حجاب، سهل انگار و بى اعتنا نباشند، مثل بعضى از زنان بى بند و بار که در عین داشتن حجاب، آن چنان بى پروا و لا ابالى هستند که، غالباً قسمتهائى از بدنهاى آنان نمایان است و همین معنى، توجه افراد هرزه را به آنها جلب مى کند.
🔸در این که: منظور، از جلباب چیست؟ مفسران و ارباب لغت چند معنى براى آن ذکر کرده اند:
۱ ـ ملحفه (چادر) و پارچه بزرگى که، از روسرى بلندتر است و سر و گردن و سینه ها را مى پوشاند.
۲ ـ مقنعه و خمار (روسرى).
۳ ـ پیراهن گشاد.
گرچه، این معانى با هم متفاوتند، ولى قدر مشترک همه آنها این است که: بدن را به وسیله آن بپوشاند (ضمناً باید توجه داشت جلباب به کسر و فتح جیم هر دو قرائت مى شود).
اما بیشتر به نظر مى رسد: منظور پوششى است که از روسرى بزرگتر و از چادر کوچکتر است، چنان که نویسنده لسان العرب روى آن تکیه کرده است.
و منظور از یُدْنِیْنَ (نزدیک کنند) این است که: زنان جلباب را به بدن خویش نزدیک سازند، تا درست آنها را محفوظ دارد، نه این که آن را آزاد بگذارند، به طورى که گاه و بى گاه کنار رود، و بدن آشکار گردد، و به تعبیر ساده خودمان، لباس خود را جمع و جور کنند.
اما این که: بعضى خواسته اند، از این جمله استفاده کنند که: صورت را نیز باید پوشانید، هیچ دلالتى بر این معنى ندارد و کمتر کسى از مفسران پوشاندن صورت را در مفهوم آیه داخل دانسته است.
به هر حال، از این آیه استفاده مى شود که: حکم حجاب و پوشش براى زنان آزاد، قبل از این زمان نازل شده بود، ولى بعضى روى ساده اندیشى درست مراقب آن نبودند، آیه فوق تأکید مى کند که در رعایت آن دقیق باشند.
و از آنجا که نزول این حکم، جمعى از زنان با ایمان را نسبت به گذشته پریشان مى ساخت، در پایان آیه مى افزاید: خداوند همواره غفور و رحیم است (وَ کانَ اللّهُ غَفُوراً رَحِیماً).
هر گاه، از ناحیه شما تاکنون در این امر، کوتاهى شده، چون بر اثر جهل و نادانى بوده است، خداوند، شما را خواهد بخشید، توبه کنید، و به سوى او باز گردید، و وظیفه عفت و پوشش را به خوبى انجام دهید.
{تفسیر نمونه}
🍃🌺 @ghorun 🌺🍃