<><><>🌟<><>🌟<><>🌟<><><> بسم اللّه الرحمن الرحیم دوستان سوره مائده آیه ۶۴ به همراه ترجمه،تفسیر و صوت لطفا پس از خواندن نشر دهید. التماس دعا ... ... ... ... ... ... ... ... وَقَالَتِ الْيَهُودُ يَدُ اللَّهِ مَغْلُولَةٌ غُلَّتْ أَيْدِيهِمْ وَلُعِنُوا بِمَا قَالُوا بَلْ يَدَاهُ مَبْسُوطَتَانِ يُنْفِقُ كَيْفَ يَشَآءُ وَلَيَزِيدَنَّ كَثِيرًا مِنْهُمْ مَآ أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ طُغْيَانًا وَكُفْرًا وَأَلْقَيْنَا بَيْنَهُمُ الْعَدَاوَةَ وَالْبَغْضَآءَ إِلَىٰ يَوْمِ الْقِيَامَةِ كُلَّمَآ أَوْقَدُوا نَارًا لِلْحَرْبِ أَطْفَأَهَا اللَّهُ وَيَسْعَوْنَ فِي الْأَرْضِ فَسَادًا وَاللَّهُ لَا يُحِبُّ الْمُفْسِدِينَ <><><>✨.✨<><><> آیه۶۴) و یهود گفتند: «دست خدا (با زنجیر) بسته است.» دستهایشان بسته باد! و بخاطر این سخن، از رحمت (الهی) دور شوند! بلكه هر دو دست (قدرت) او، گشاده است؛ هرگونه بخواهد، می‌بخشد! ولی این آیات، كه از طرف پروردگارت بر تو نازل شده، بر طغیان و كفر بسیاری از آنها می‌افزاید. و ما در میان آنها تا روز قیامت عداوت و دشمنی افكندیم. هر زمان آتش جنگی افروختند، خداوند آن را خاموش ساخت؛ و برای فساد در زمین، تلاش می‌كنند؛ و خداوند، مفسدان را دوست ندارد. ... ... ... ... ... ... ... ... تفسیر آیه۶۴)دست هاى خدا گشوده است در این آیه، به یکى از مصداق هاى روشن سخنان ناروا و گفتار گناه آلود یهود که در آیه قبل به طور کلّى آمده بود، اشاره شده است، توضیح این که: تاریخ نشان مى دهد: یهود، زمانى در اوج قدرت مى زیستند، و بر قسمت مهمى از دنیاى آباد آن زمان، حکومت داشتند، که زمان داود و سلیمان بن داود(علیهما السلام) را به عنوان نمونه مى توان یادآور شد، و در اعصار بعد نیز، قدرت آنها با نوسان هائى ادامه داشت. ولى با ظهور اسلام، مخصوصاً در محیط حجاز، ستاره قدرت آنها افول کرد، مبارزه پیامبر(صلى الله علیه وآله) با یهود بنى النّضیر ، بنى قریظه و یهود خیبر موجب نهایت ضعف آنها گردید، در این موقع بعضى از آنها با در نظر گرفتن قدرت و عظمت پیشین از روى استهزاء گفتند: دست خدا با زنجیر بسته شده و به ما بخششى نمى کند. گوینده این سخن طبق نقل بعضى از مفسران فنحاس بن عاذورا رئیس بنى قینقاع یا نباش بن قیس طبق نقل بعضى دیگر بوده است. و از آنجا که بقیه نیز به گفتار او راضى بودند، قرآن این سخن را به همه آنها نسبت داده، مى فرماید: یهود گفتند: دست خدا با زنجیر بسته شده ! (وَ قالَتِ الْیَهُودُ یَدُ اللّهِ مَغْلُولَةٌ). باید توجه داشت: ید در لغت عرب به معانى زیادى اطلاق مى شود که دست ، نعمت ، قدرت ، زمامدارى و حکومت و تسلط از آن معانى مى باشند. البته معنى اصلى همان دست است. و از آنجا که انسان بیشتر کارهاى مهم را با دست خود انجام مى دهد، به عنوان کنایه در معانى دیگر به کار رفته است، همان طور که کلمه دست در زبان فارسى نیز چنین است. از بسیارى از روایاتى که از طریق اهل بیت(علیهم السلام) به ما رسیده استفاده مى شود: این آیه، اشاره به اعتقادى است که یهود درباره مسأله قضا و قدر و سرنوشت و تفویض داشتند، آنها معتقد بودند: در آغاز خلقت خداوند همه چیز را معین کرده و آنچه باید انجام بگیرد، انجام گرفته است، که حتى خود او هم عملاً نمى تواند تغییرى در آن ایجاد کند! ادامه تفسیر:👇 ▪️ @ghorun 🍃

🌟✨✨✨✨✨✨ ✨ ادامه تفسیر: البته جمله بَلْ یَداهُ مَبْسُوطَتان به طورى که خواهد آمد همان معنى اول را تأیید مى کند، ولى معنى دوم نیز مى تواند با معنى اول در یک مسیر قرار گیرد; زیرا هنگامى که زندگى یهود به هم خورد و ستاره اقبالشان غروب کرد، معتقد بودند این یک سرنوشت است و سرنوشت را نمى توان تغییر داد; چرا که از آغاز، همه این سرنوشت ها تعیین شده و عملاً دست خدا بسته است!! و خداوند در پاسخ آنها نخست به عنوان نکوهش، مذمت و نفرین از این عقیده ناروا مى فرماید: دست آنها در زنجیر باد، و به خاطر این سخن ناروا از رحمت خدا دور گردند (غُلَّتْ أَیْدیهِمْ وَ لُعِنُوا بِما قالُوا). آنگاه براى ابطال این عقیده نادرست مى فرماید: هر دو دست خدا گشاده است، و هر گونه بخواهد و به هر کس بخواهد مى بخشد (بَلْ یَداهُ مَبْسُوطَتانِ یُنْفِقُ کَیْفَ یَشاءُ). نه اجبارى در کار او هست و نه محکومِ جبر عوامل طبیعى و جبر تاریخ مى باشد، بلکه اراده او بالاتر از هر چیز و نافذ در همه چیز است. قابل توجه این که: یهود، ید را به عنوان مفرد آورده بودند، اما خداوند در پاسخ آنها ید را به صورت تثنیه مى آورد و مى گوید: دو دست خدا گشاده است و این علاوه بر تأکید مطلب، کنایه لطیفى از نهایت جود و بخشش خدا است، زیرا کسانى که زیاد سخاوتمند باشند، با هر دو دست مى بخشند. به علاوه، ذکر دو دست، کنایه از قدرت کامل و شاید اشاره اى به نعمت هاى مادى و معنوى ، یا دنیوى و اخروى نیز بوده باشد. بعد از آن مى گوید: حتى این آیات که پرده از روى گفتار و عقائد آنان بر مى دارد، به جاى این که اثر مثبت در آنها بگذارد و از راه غلط باز گردند، بسیارى از آنها را روى دنده لجاجت مى افکند و طغیان و کفر آنها بیشتر مى شود (وَ لَیَزیدَنَّ کَثیراً مِنْهُمْ ما أُنْزِلَ إِلَیْکَ مِنْ رَبِّکَ طُغْیاناً وَ کُفْراً). اما در مقابل این گفته ها، اعتقادات ناروا و لجاجت و یک دندگى در طریق طغیان و کفر، خداوند مجازات سنگینى در این جهان براى آنها قائل شده مى فرماید: ما عداوت و دشمنى در میان آنها را تا دامنه قیامت افکندیم (وَ أَلْقَیْنا بَیْنَهُمُ الْعَداوَةَ وَ الْبَغْضاءَ إِلى یَوْمِ الْقِیامَةِ). در این که منظور از این عداوت و بغضاء چیست؟ در میان مفسران گفتگو است. ولى اگر ما از وضع استثنائى و ناپایدار کنونى یهود صرف نظر کنیم و تاریخچه زندگى پراکنده و توأم با در به درى آنها را در نظر بگیریم، خواهیم دید که یک عامل مهم براى این وضع خاص تاریخى، عدم وجود اتحاد و صمیمیت در میان آنها در سطح جهانى بوده است. زیرا اگر اتحاد و صمیمیتى در میان آنها وجود مى داشت در طول تاریخ این همه شاهد پراکندگى و بدبختى و در به درى نبودند. در ذیل آیه ۱۴ همین سوره توضیح بیشترى درباره مسأله عداوت و دشمنى مداوم در میان اهل کتاب ذکر کردیم. سپس به کوشش ها و تلاش هاى یهود براى برافروختن آتش جنگ ها و لطف خدا در مورد رهائى مسلمانان از این آتش هاى نابود کننده اشاره کرده، مى فرماید: هر زمان آتشى براى جنگ افروختند، خداوند آن را خاموش ساخت و شما را از آن حفظ کرد (کُلَّما أَوْقَدُوا ناراً لِلْحَرْبِ أَطْفَأَهَا اللّهُ). و این در حقیقت یکى از نکات اعجاز آمیز زندگى پیامبر اسلام(صلى الله علیه وآله) است; چرا که یهودیان از تمام مردم حجاز نیرومندتر، به مسائل جنگى آشناتر، و داراى محکم ترین قلعه ها و سنگرها بودند. علاوه بر این، قدرت مالى فراوانى داشتند که در پیکارها به آنها کمک مى کرد، تا آنجا که قریش براى جلب کمک آنها تلاش مى کردند و اوس و خزرج هر کدام سعى داشتند پیمان دوستى و همکارى نظامى با آنها ببندند. ولى با این همه، چنان طومار قدرت آنها در هم پیچیده شد که به هیچ وجه قابل پیش بینى نبود. یهود بنى نضیر ، بنى قریظه و بنى قینقاع تحت شرائط خاصى مجبور به جلاى وطن شدند، و ساکنان قلعه هاى خیبر و سرزمین فدک تسلیم گردیدند، و حتى یهودیانى که در پاره اى از بیابان هاى حجاز سکونت داشتند، آنها نیز در برابر عظمت اسلام زانو زدند، یعنى نه تنها نتوانستند مشرکان را یارى دهند، که خودشان نیز از صحنه مبارزه کنار رفتند. سرانجام قرآن اضافه مى کند: آنها براى پاشیدن بذر فساد در روى زمین تلاش و کوشش پى گیر و مداومى دارند (وَ یَسْعَوْنَ فِی الأَرْضِ فَساداً). در حالى که خداوند مفسدان را دوست نمى دارد (وَ اللّهُ لا یُحِبُّ الْمُفْسِدینَ). بنابراین، قرآن هیچ گاه به آنها از نظر نژادى ایراد ندارد، بلکه مقیاس انتقادات قرآن و الگوى سرزنش هاى آن اعمالى است که از هر کس و هر جمعیتى صادر مى شود و در آیات بعد خواهیم دید که با این همه، قرآن راه بازگشت را به روى آنها باز گذاشته است. تفسیر نمونه) ▪️ @ghorun 🍃

سوره مائده: ۶۴ محمد حسین سعیدیان ▪️ @ghorun 🍃

🎦 #سخنرانی استاد قرائتی سوره مائده آیه ۶۴ ✳️ سیمای عقائد و عملکرد یهود ▪️ @ghorun 🍃

🌾🌾🌾◻️▫️◻️▫️◻️▫️◻️▫️◻️ 🍂هدیه زن یهودی به پیامبر: پس از آنکه رسول خدا(ص)از کار صلح و تقسیم غنایم خیبر فارغ شد زنی از یهودیان که زن سلام بن مشکم و دختر حارث بن ابی زینب بود گوسفندی را کشته و بریان کرد و آن را با زهر مسموم نموده به عنوان هدیه برای رسول خدا(ص)و مسلمانان آورد و چون شنیده بود که پیغمبر اسلام کتف گوسفند را بیش از جاهای دیگر دوست می دارد زهر بیشتری در کتف ریخته بود.رسول خدا(ص)و مسلمانان دست دراز کرده و پیغمبر و بشر بن براء بن معرور پیش از دیگران لقمه ای از آن در دهان گذاردند،بشر بن براء بن معرور لقمه خود را از گلو فرو داد ولی پیغمبر آن را از دهان بیرون انداخته فرمود:استخوان این گوشت به من خبر داد که زهر آلود است از این رو مسلمانان دیگر از آن نخوردند،ولی بشر که لقمه ای از آن خورده بود مسموم شد و در اثر همان زهر از دنیا رفت و چون آن زن را طلبیدند و جریان را از او پرسیدند صریحا اعتراف کرد که آن را مسموم ساخته است.رسول خدا از او پرسید:برای چه این کار را کردی؟گفت:تو خود می دانی با قوم و قبیله من چه کردی،از این رو من این کار را کردم و با خود گفتم:اگر این مرد پادشاه است و قصد کشورگشایی دارد که بدین وسیله از دستش آسوده خواهیم شد و اگر پیغمبر است که از مسموم بودن آن با خبر خواهد شد!رسول خدا از آن زن درگذشت. و در روایات بسیاری است که در هنگام رحلت رسول خدا(ص)به خواهر بشر بن براء که به عیادت آن حضرت آمده بود فرمود:هم اکنون اثر آن لقمه مسمومی را که با برادرت بشر در خیبر خوردیم در رگ حیات خود احساس کردم و دانستم که همان موجب قطع زندگی من گردید.و از این رو بسیاری را عقیده بر آن است که پیغمبر اسلام شهید از دنیا رفت و گذشته از تمام فضایل و افتخاراتی که داشت به درجه شهادت نیز نایل آمد. کتاب : زندگانی حضرت محمد ( صلی الله علیه و آله و سلم )/هاشم رسوای محلاتی ▪️ @ghorun 🍃

🔸➿🔸➿🔸➿➿➿➿➿➿➿➿➿ 📜داستان های کوتاه از نبی رحمت صلی الله علیه و آله 🌴 کاشتن درخت جابربن عبدالله انصارى (ره ) گفت : رسول خدا صلى الله علیه و آله بر ام مبشر انصارى در نخلستانى که داشت، وارد شدند و فرمودند: این نخل ها را مسلمان کاشته یا کافر؟ عرض کرد: مسلمان آنها را کشت کرده است. فرمودند: مسلمان هر درختى بنشاند، یا زراعتى بکند و آدمى و چهارپایان از آن بخورند براى او صدقه به حساب مى آید. #صدقه ▪️ @ghorun 🍃

فضیلت، آثار و فواید قرآن کریم #قرآن_کریم ▪️ @ghorun 🍃

🍃📚🍃📚🍃〰〰〰〰〰〰〰 📚برادری نهج البلاغه با قرآن به نهج البلاغه« اخ القرآن » و به صحیفه سجادیه « اخت القران » گفته می شود  همچنانکه صحیفه به «انجیل اهل بیت» و «زبور آل محمد» نیزمعروف است. واژه «اخ» در اصل به معنی برادر، رفیق و مصاحب است و در واقع كسی را گویند كه با دیگری در پدر و مادر و یا در یكی از آن دو و یا همشیر بودن با دیگری شریك باشد و به صورت استعاره به هر كه با دیگری در قبیله یا در دین یا در كار وصفت یا معامله و دوستی و در مناسبات دیگر مشاركت داشته باشد برادر گویند; و در معنای مجازی به مفهوم مصاحب و همزاد و مانند و مشابه به كار می رود و روشن است كه اخوت نهج البلاغه با قرآن از همین باب است، و به همین دلیل است كه نهج البلاغه هرگز طراوت و تازگی و جلوه گری خویش را از دست نمی دهد و از هر زبان كه شنیده شود نامكرر است. ☀️نهج البلاغه، محرم اسرار قرآن رابطه نهج البلاغه با قرآن كریم رابطه ای طولی است و نهج البلاغه تالی تلو قرآن عزیز و محرم اسرار آن و بیانگر حقایق آن و جلوه لطایف آن است. رابطه نزدیک نهج البلاغه و قرآن عجیب نیست زیرا این کلمات از کسی صادر شده که جان پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله است و از آغاز وحی در كنار او همه چیز را می شنید و می دید. نورانیت قرآنی و بوی خوش كلام نبوی در نهج البلاغه آشكار است; و به تعبیر برخی اندیشمندان تنها فرق نهج البلاغه با قرآن در آن است كه وحی نیست. نهج البلاغه از طرف خداوند نازل نشده است! نهج البلاغه كتابی است كه گویا خداوند الفاظش را با گوهرهای آیات قرآنی زینت داده است. این كتاب شامل حكمت هایی است مانند مروارید درخشان كه به راستی و صداقت سخن میگوید و فرقی میان آن و قرآن كریم نیست، جز آنكه نهج البلاغه از طرف خداوند نازل نشده است. ✨موضوعات نهج البلاغه و قرآن قرآن كریم مجموعه ای است از معارف حقیقی درباره خدا، انسان، هستی، جامعه و تاریخ; و در آن بینشها، گرایشها، ارزشها، روشها، كنشها و گویشها تبیین شده است و نهج البلاغه نیز به تبع قرآن كریم كتابی است كه در آن بینش ها و نگرش های اصیل و حقیقی نسبت به عالم و آدم و خالق عالم و آدم تبیین شده است و بیانگر گرایش ها و تعلق ها و ریشه یابی تعلق های انسانی و تلاش برای سیر دادن آدمیان به تعلقی صحیح است كه موجب سعادت و عزت این جهانی و فلاح و رستگاری آن جهانی مردمان می شود. 🍃نهج البلاغه به تبع قرآن كریم بیانگر ارزشها و ضد ارزشها و راهنمای انسان و جوامع انسانی به سوی ارزشهای الهی- انسانی و همچنین نشان دادن روشها و خط مشی های درست برای رساندن انسان و جوامع به مقصد و مقصود و دور كردن آنان از به كارگیری روشهای باطل و فرو غلطیدن در راههای نادرست است. 💫نهج البلاغه به تبع قرآن كریم مجموعه ای است از: ۱- بحث های توحیدی و معارف حقیقی ۲- مباحث نبوت و هدایت الهی ۳- معرفی جامعیت اسلام و قرائت و فهم درست آن و تبیین هندسه صحیح اسلام ۴- بحث از كائنات و خلقت ۵- ارائه نظامنامه رهبری و سیاست و مدیریت و حكومت نورانیت قرآنی و بوی خوش كلام نبوی در نهج البلاغه آشكاراست; و به تعبیر برخی اندیشمندان تنها فرق نهج البلاغه با قرآن در آن است كه وحی منزل نیست. ۶- بیان مواعظ و آموزش حكمت ۷- تبیین تاریخ و درس عبرت ۸- تعلیم احكام و آموزش عبادات ۹- مباحث معاد و قیامت ۱۰- راه بندگی و عبودیت 📖رابطه نزدیک نهج البلاغه و قرآن عجیب نیست زیرا این کلمات از کسی صادر شده که جان پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله است و از آغاز وحی در كنار او همه چیز را می شنید و می دید. همانطور که می فرماید: «به هنگام نزول وحی بر محمد صلی الله علیه و آله، صدای ناله شیطان را شنیدم. از رسول خدا پرسیدم: این ناله چیست؟ فرمود: این شیطان است كه از پرستش خویش مایوس گردیده است. تو آنچه را من می شنوم، می شنوی; و آنچه را من می بینم، می بینی; تنها فرق من و تو این است كه تو پیامبر نیستی، بلكه وزیر منی و بر طریق و جاده خیر و درستی قرار داری.» #نهج_البلاغه ▪️ @ghorun 🍃

🌱.🌾.🌱.🌾.🌱➿➿➿➿➿➿  حکمت ۵۴ نهج البلاغه: 🔆 ارزش عقل و ادب و مشورت وَ قَالَ (علیه السلام): لَا غِنَى كَالْعَقْلِ، وَ لَا فَقْرَ كَالْجَهْلِ، وَ لَا مِيرَاثَ كَالْأَدَبِ، وَ لَا ظَهِيرَ كَالْمُشَاوَرَةِ.  و فرمود (ع): هيچ بى نيازيى چون عقل و هيچ بينوايى چون جهل و هيچ ميراثى چون ادب و هيچ پشتيبانى چون رأى زدن با ديگران نباشد. #نهج_البلاغه 💠 @ghorun