🌙▫️✨▫️🌙▫️✨▫️🌙▫️✨▫️🌙▫️✨ بسم اللّه الرحمن الرحیم دوستان سوره فاطر آیات ۴۵ به همراه ترجمه،تفسیر و صوت لطفا پس از خواندن نشر دهید. التماس دعا 〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰 ۴۵وَ لَوْ یُؤاخِذُ اللّهُ النّاسَ بِما کَسَبُوا ما تَرَکَ عَلى ظَهْرِها مِنْ دَابَّة وَ لکِنْ یُؤَخِّرُهُمْ إِلى أَجَل مُسَمّىً فَإِذا جاءَ أَجَلُهُمْ فَإِنَّ اللّهَ کانَ بِعِبادِهِ بَصِیراً 🖋✒️🖋✒️🖋✒️🖋✒️🖋✒️ ۴۵ ـ اگر خداوند مردم را به سبب کارهائى که انجام داده اند مجازات کند، جنبنده اى را بر پشت زمین باقى نخواهد گذاشت! ولى (به لطفش) آنها را تا سر آمد معینى تاخیر مى اندازد اما هنگامى که اجل آنان فرا رسد، (خداوند هر کس را به مقتضاى عملش جزا مى دهد) او نسبت به بندگانش بیناست. 🖋✒️🖋✒️🖋✒️🖋✒️🖋✒️ اگر لطف او نبود، جنبنده اى بر پشت زمین نبود! آیه فوق، که آخرین آیه سوره فاطر است بحثهاى تند و تهدیدهاى شدید گذشته، این سوره را با بیان لطف و رحمت پروردگار، بر مردم روى زمین پایان مى دهد، همان گونه که: این سوره را با گشایش رحمت خدا، بر مردم آغاز کرد. به این ترتیب، آغاز و انجام آن، در بیان رحمت الهى، متفق و هماهنگ است. افزون بر این، آیه گذشته که مجرمان بى ایمان را تهدید به سرنوشت پیشینیان مى کرد، این سؤال را براى بسیارى از آنها و دیگران مطرح مى سازد که: اگر سنت الهى درباره همه گردنکشان چنین است، پس چرا این قوم مشرک و سرکش مکّه را مجازات نمى کند؟! در پاسخ این سؤال مى فرماید: اگر خداوند همه مردم را به خاطر اعمالى که انجام داده اند مجازات کند (و هیچ مهلتى براى اصلاح، تجدیدنظر و خودسازى به آنان ندهد) جنبنده اى را بر پشت زمین باقى نخواهد گذاشت (وَ لَوْ یُؤاخِذُ اللّهُ النّاسَ بِما کَسَبُوا ما تَرَکَ عَلى ظَهْرِها مِنْ دَابَّة). آن چنان مجازاتها پى درپى نازل مى شود، صاعقه ها و زلزله ها و طوفانها گنهکاران ظالم را در هم مى کوبد که، زمین جاى زندگى براى کسى نخواهد بود. ولى خداوند به لطف و کرمش آنها را تا زمان معینى، به تأخیر مى اندازد، و به آنها فرصت براى توبه، و اصلاح مى دهد (وَ لکِنْ یُؤَخِّرُهُمْ إِلى أَجَل مُسَمّىً). اما این حلم و فرصت الهى، حسابى دارد، تا زمانى است که، اجل آنها فرا نرسیده باشد، اما هنگامى که اجل آنها فرا رسد، هر کس را به مقتضاى عملش جزا مى دهد; چرا که خداوند نسبت به بندگانش بصیر و بیناست هم اعمال آنها را مى بیند و هم از نیات آنها با خبر است (فَإِذا جاءَ أَجَلُهُمْ فَإِنَّ اللّهَ کانَ بِعِبادِهِ بَصِیراً). در اینجا دو سؤال مطرح مى شود، که پاسخ آنها از آنچه گفتیم روشن مى شود: نخست این که: این حکم عام (اگر خداوند مردم را به اعمالشان مجازات کند کسى را بر صفحه زمین باقى نخواهد گذاشت) شامل انبیاء و اولیاء و صالحان نیز مى شود؟! پاسخ این سؤال، روشن است، زیرا این گونه احکام نظر به توده انسانها و اکثریت قاطع آنها دارد، و پیامبران، امامان و صالحان که در اقلیّت اند مسلماً از آن خارج مى باشند، خلاصه، هر حکمى استثنائى دارد، و آنها از این حکم مستثنى هستند. این درست، به آن مى ماند که: مى گوئیم اهل جهان غافلند، حریصند، و مغرورند، منظور اکثریت آنها است، در آیه ۴۱ سوره روم مى خوانیم: ظَهَرَ الْفَسادُ فِی الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ بِما کَسَبَتْ أَیْدِی النّاسِ لِیُذِیقَهُمْ بَعْضَ الَّذِی عَمِلُوا لَعَلَّهُمْ یَرْجِعُونَ: فساد در خشکى و دریا به خاطر اعمال مردم آشکار شد، خدا مى خواهد: بعضى از نتائج اعمال آنها را به آنها بچشاند، شاید باز گردند ! بدیهى است، فساد نتیجه اعمال همه مردم نیست، بلکه نظر به اکثریت است. آیه ۳۲ همین سوره، که انسانها را به سه گروه ظالم و میانه رو و سابق بالخیرات (نیکان و پاکان) تقسیم مى کند، شاهد دیگرى بر این معنى است. بنابراین، آیه فوق هیچ گونه منافاتى با مسأله عصمت انبیاء ندارد. 🆔@ghorun

🌙▫️✨▫️🌙▫️✨▫️🌙▫️✨▫️🌙▫️✨ دیگر این که: آیا تعبیر به دابة (جنبنده) در آیه فوق، شامل غیر انسانها نیز مى شود، یعنى آنان هم، به خاطر مجازات انسانها از میان خواهند رفت؟! پاسخ این سؤال با توجه به این نکته که، فلسفه وجود جنبندگان دیگر بهره گیرى انسانها از آنان است و هنگامى که نسل بشر، بر چیده شود ضرورتى براى وجود آنها نیست، روشن است. سرانجام، این بحث را با حدیثى که از پیامبر(صلى الله علیه وآله) در تفسیر آیه اخیر وارد شده، پایان مى دهیم: طبق این حدیث، پیامبر(صلى الله علیه وآله) مى گوید: خداوند عز و جل فرموده: اى فرزند آدم، به وسیله اراده و خواست من است که تو مختار آفریده شده اى، و مى توانى هر چه را بخواهى براى خودت بخواهى، و به اراده من تو صاحب اراده شده اى که مى توانى هر چه را بخواهى براى خویشتن اراده نمائى، با نعمتهائى که به تو دادم نیرو پیدا کرده اى، و مرتکب معصیت من شدى، و با قدرت و عافیت من توانستى فرایض مرا انجام دهى، بنابراین من نسبت به حسنات تو از خودت اولى هستم، و تو نسبت به گناهانت از من اولى هستى، پیوسته خیرات از سوى من به وسیله نعمتهائى که به تو داده ام، واصل مى شود، و همواره شر و بدى از سوى تو، به خودت به خاطر جنایاتت مى رسد... من هرگز از انذار و اندرز تو فروگذار نکردم، و به هنگام غرور و غفلت، تو را فوراً مورد مجازات قرار ندادم (بلکه فرصت کافى براى توبه و اصلاح در اختیار تو گذاردم) سپس پیامبر(صلى الله علیه وآله)فرمود: این همانست که خدا مى فرماید: وَ لَوْ یُؤاخِذُ اللّهُ النّاسَ بِما کَسَبُوا ما تَرَکَ عَلى ظَهْرِها مِنْ دَابَّة . 🆔@ghorun

سوره فاطر: ۴۵ استاد پرهیزکار 🆔@ghorun

💬سخنرانی حجت الاسلام قرائتی با موضوع تفسیر سوره فاطر - آیه ۴۵ 🆔@ghorun

🌺🌙🌺🌙🌺🌙🌺🌙🌺🌙🌺 قالَ امام حسن عسکری (عليه السلام) : لَيْسَتِ الْعِبادَةُ كَثْرَةُ الصّيامِ وَالصَّلاةِ، وَ إنَّمَا الْعِبادَةُ كَثْرَةُ التَّفَكُّرِ في أمْرِ اللهِ. امام حسن عسکری علیه السلام: عبادت در زياد انجام دادن نماز و روزه نيست، بلكه عبادت با تفكّر و انديشه در قدرت بى منتهاى خداوند در امور مختلف مى باشد. 🌿ولادت امام حسن عسکری (ع) مبارک #امام_زمان 🆔 @ghorun

💐🌿💐🌿💐🌿💐〰〰〰〰 امام صادق (ع): «مَن قَرَاَ القُرآنَ وَ هُوَ شابٌّ مُؤمِنٌ اِختَلَطَ القُرآنُ بِلَحمِهِ وَ دَمِهِ وَ جَعَلَهُ اللّه عَزَّوَجَلَّ مَعَ السَّفَرَةِ الكِرامِ البَرَرَةِ، وَ كانَ القُرآنُ حَجيزا عَنهُ يَومَ القيامَةِ» هر جوان مؤمنى كه در جوانى قرآن تلاوت كند، قرآن با گوشت و خونش مى آميزد و خداوند عزّوجلّ او را با فرشتگان بزرگوار و نيك قرار مى دهد و قرآن نگهبان او در روز قيامت، خواهد بود. (کافی، ج2، ص603) 🆔 @ghorun

امام حسن عسکری (ع) با دشمن خود چگونه رفتار کرد؟ #امام_زمان @ghorun🆔

🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿 حدیث زیبا از امام حسن عسکری(ع) قالَ (علیه السلام) : لا یَشْغَلُكَ رِزْقٌ مَضْمُونٌ عَنْ عَمَل مَفْرُوض. فرمود: مواظب باش كه طلب روزى كه از طرف خداوند متعال تضمین شده تو را از كار و اعمالِ واجب باز ندارد (یعنى; مواظب باش كه به جهت تلاش و كار بیش از حدّ نسبت به واجبات سُست و سهل انگار نباشى). 🆔 @ghorun

🔵🔷🔵🔷🔵🔷🔵🔷🔵🔷🔵🔷🔵🔷🔵 بسم اللّه الرحمن الرحیم دوستان سوره سبا آیه ۱ به همراه ترجمه،تفسیر و صوت لطفا پس از خواندن نشر دهید. التماس دعا 〰〰〰〰〰〰〰〰〰 بسم اللّه الرحمن الرحیم ۱الْحَمْدُ لِلّهِ الَّذِى لَهُ ما فِى السَّماواتِ وَ ما فِى الأَرْضِ وَ لَهُ الْحَمْدُ فِى الآخِرَةِ وَ هُوَ الْحَکِیمُ الْخَبِیرُ ▫️🔺▫️🔻▫️🔺▫️🔻▫️🔺 به نام خداوند بخشنده بخشایشگر ۱ ـ حمد (و ستایش) مخصوص خداوندى است که تمام آنچه در آسمانها و زمین است از آن او است; و (نیز) حمد (و سپاس) براى اوست در سراى آخرت; و او حکیم و آگاه است. ▫️🔺▫️🔻▫️🔺▫️🔻▫️🔺 او مالک همه چیز و عالم به همه چیز است پنج سوره از سوره هاى قرآن مجید، با حمد پروردگار شروع مى شود، که در سه سوره آن حمد و ستایش خداوند، به خاطر آفرینش آسمان و زمین و موجودات دیگر است (سوره سبأ، سوره فاطر، و سوره انعام). و در یک سوره، (سوره کهف) این حمد و ستایش به خاطر نزول قرآن بر قلب پاک پیامبر(صلى الله علیه وآله) مى باشد. در حالى که در سوره حمد تعبیر جامعى شده، که همه این امور را در بر مى گیرد: الحَمْدُ لِلّهِ رَبِّ الْعالَمِینَ . به هر حال، سخن در آغاز سوره سبأ از حمد و ستایش خدا است، به خاطر مالکیت و حاکمیت او در دنیا و آخرت، مى فرماید: حمد مخصوص خداوندى است، که تمام آنچه در آسمانها و زمین است از آن او است (الْحَمْدُ لِلّهِ الَّذِى لَهُ ما فِى السَّماواتِ وَ ما فِى الأَرْضِ). و نیز حمد و سپاس براى او در سراى آخرت است (وَ لَهُ الْحَمْدُ فِى الآخِرَةِ) . به این ترتیب، حاکمیت و مالکیت هر دو جهان، از آن او است، هر نعمتى، هر موهبتى، هر فایده و برکتى، و هر خلقت موزون، شگرف و عجیبى، همه تعلق به ذات پاک او دارد، و به همین دلیل حمد که حقیقتش، ستایش به خاطر کارهاى نیک اختیارى است، همه به او باز مى گردد، و اگر مخلوقاتى نیز شایسته حمد و ستایش اند، آنها نیز، پرتوى از وجود او، و شعاعى از افعال و صفات او هستند. بنابراین، هر کس در این عالم، مدح و ستایش از چیزى کند، این حمد و ستایش، سرانجام به ذات پاک او بر مى گردد. و در پایان آیه مى افزاید: او حکیم و خبیر است (وَ هُوَ الْحَکِیمُ الْخَبِیرُ). بر اساس حکمت بالغه اوست که، این نظام عجیب، بر جهان حکومت مى کند، و بر اساس علم و آگاهى اوست که، هر چیز به جاى خود قرار گرفته، و هر موجودى آنچه را که نیاز دارد، در اختیار دارد. در این که: منظور از حمد و ستایش خداوند در آخرت چیست؟ مفسران گفتگو بسیار کرده اند: بعضى گفته اند: گر چه سراى آخرت دار تکلیف نیست، اما بندگان خدا عاشقانه در آنجا او را مى ستایند، و حمد مى کنند، و از حمد و ستایش او لذت مى برند! بعضى دیگر گفته اند: بهشتیان او را به خاطر فضلش، حمد مى کنند و دوزخیان، به خاطر عدلش! گاه گفته مى شود: انسانهائى که در این دنیا هستند به خاطر وجود حجابهاى مختلف بر قلب و فکرشان، غالباً حمد خالص ندارند، اما در قیامت که همه حجابها بر چیده مى شود، و به مصداق: المُلْکُ یَوْمَئِذ لِلّهِ: مالکیت خداوند بر پهنه هستى بر همگان آشکار مى شود، همگى با خلوص نیت کامل، زبان به حمد و ستایش او مى گشایند. و نیز در این جهان ممکن است، انسانها غافل شوند، و موجوداتى را مستقل از ذات خداوند پندارند و آنها را ستایش کنند، اما در آنجا که ارتباط همگى به ذات پاک او همچون شعاع آفتاب به قرص خورشید، آشکار مى گردد، کسى جز او را ستایش نخواهد کرد. از همه اینها که بگذریم، در قرآن مجید کراراً آمده است: بهشتیان در آنجا خدا را حمد مى گویند: وَ آخِرُ دَعْواهُمْ أَنِ الْحَمْدُ لِلّهِ رَبِّ الْعالَمِینَ: آخرین سخن بهشتیان این است: مى گویند: حمد براى خدائى است که پروردگار جهانیان است . در جاى دیگر مى خوانیم: هنگامى که مؤمنان وارد باغهاى بهشت جاویدان مى شوند، مى گویند: شکر براى خداوندى است که اندوه را از ما بر طرف ساخت (وَ قالُوا الْحَمْدُ لِلّهِ الَّذِى أَذْهَبَ عَنَّا الْحَزَنَ). این حمد، نه تنها از زبان انسانها و فرشتگان است، که از تمام ذرات جهان هستى نیز، زمزمه حمد و تسبیح او، به گوش هوش مى رسد، هیچ موجودى نیست جز این که: حمد و تسبیح او مى گوید. 🆔@ghorun

سوره سبا: ۱ استاد پرهیزکار 🆔@ghorun