پاشو ای مست که دنیا همه دیوانه توست همه آفاق پر از نعره مستانه تست درِ دکان همه باده‌فروشان تخته است آن که باز است همیشه درِ میخانه توست دست مشاطه طبع تو بنازم که هنوز زیورِ زلفِ عروسانِ سخن شانه توست ای زیارتگه رندانِ قلندر برخیز توشهٔ من همه در گوشهٔ انبانه توست #شهریار

حیلت رها کن عاشقا؛ دیوانه شو، دیوانه شو. و اندر دل آتش درآ؛ پروانه شو، پروانه شو. هم خویش را بیگانه کن، هم خانه را ویرانه کن، وآنگه بیا با عاشقان هم‌خانه شو؛ هم‌خانه شو. #مولانا

گفتم چشمم ، گفت به راهش می‌دار گفتم جگرم ، گفت پر آهش می‌دار گفتم دل من ، گفت چه دارے در دل ؟ گفتم غم تو ، گفت نگاهش می‌دار #ابوسعیدابوالخیر ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‎‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌

کف دریاست صورت‌های عالم ز کف بگذر اگر اهل صفایی #مولانا

در دو چَشمِ مَن نِشین اِی آن که از مَن مَن‌تری تا قمر را وانمایم کز قمر روشن‌تری اندرآ در باغ تا ناموس گلشن بشکند ز آنک از صد باغ و گلشن خوش‌تر و گلشن‌تری #مولانا

عشق را اندیشه نبود زانک اندیشه عصاست عقل را باشد عصا یعنی که من اعمیستم روح موقوف اشارت می بنالد هر دمی بر سر ره منتظر موقوف یک آریستم #مولانا

چونک در باغت به زیر سایه طوبیستم گرم در کار آمدم موقوف مطرب نیستم همچو سایه بر طوافم گرد نور آفتاب گه سجودش می کنم گاهی به سر می ایستم #مولانا

تا که سَرو از شرمِ قَدَت قدِ خود پنهان کند تا زبان اندرکشد سوسن که تو سوسن‌تری وقتِ لطف ای شمعِ جان مانند مومی نرم و رام وقت ناز از آهن پولاد تو آهن‌تری #مولانا

آن را که منم خرقه عریان نشود هرگز وان را که منم چاره بیچاره نخواهد شد #مولانا

ای بی نشان محض نشان از که جویمت گم گشت در تو هر دو جهان از که جویمت #عطار‌نیشابوری

بیا، کز عشق تو دیوانه گشتم وگر شهری بدم، ویرانه گشتم چنان کاهل بدم، کان را نگویم چو دیدم روی تو، مردانه گشتم #مولانا

ای دریغا که حریفان همه سر بنهادند باده عشق عمل کرد و همه افتادند همه را از تبش عشق قبا تنگ آمد کله از سر بنهادند و کمر بگشادند #مولانا