⚫️ مثنوی شاعر رشتی برای شهید جمهور | #پگاه_آذر چشمی سیاوشانه به ایمان نگاه کرد با رویکرد تازه به میدان نگاه کرد شعر یگانگی که به آتش کشیده شد چون جاودانگی که به آتش کشیده شد مضمون تازه می‌شود از دود هم نوشت چون کوه از هوای مه‌آلود هم نوشت ما آتشِ که را به تماشا نشسته‌ایم؟ مبهوتِ کیستیم که اینجا نشسته‌ایم؟ پرواز دسته‌جمعی قوها عجیب نیست وقتی قفس، مجالِ فراز و نشیب نیست باید پرید حال که زنجیر نیستیم ما آن پرنده‌ایم زمین‌گیر نیستیم حزن ایم حُزن، در حرمِ حضرتِ رضا برداشت دوباره‌ای از ظهر کربلا اینجا که گوشه‌گوشه‌ شهیدی مطهر است این خاک نیست شعله‌ی پروانه‌پرور است باران گرفته رنگِ عبایش عوض شده چون کفتری که حال و هوایش عوض شده از دام خسته نیستم از دانه خسته‌ام از حرف‌ بی اساس در این خانه خسته‌ام با قلب پاره‌پاره به مقصود می‌رسیم با سینه‌ی کباب به معبود می‌رسیم در ارتفاع، خونِ شهیدی جوانه زد در جنگلِ سیاه، سپیدی جوانه زد از چیزها، زمانه‌ی ناچیز سهمِ تو از میوه‌های وسوسه، پرهیز سهم تو عشق است عشق میوه‌ی کالی نمی‌دهد عشق است عشق، عشق مجالی نمی‌دهد داغ تو در دوراهیِ اندوه مانده است چون آفتاب در پسِ این کوه مانده است نام‌ات کبوتری ست که در صحن دیده شد لبخند بود از لبِ این باغ چیده شد 🆔 @Gilan_Press