گفتمان حکمت
جنگ شناختی با موشک و پیجر ها!!!
اصابت موشک هایپرسونیک یمن، در قلب تل آویو و انفجار گسترده ی پیجرهای مخابراتی در لبنان در اثر حمله ی سایبری اسرائیل، دو خبر مهم در رسانه های جهان بودند. در این یادداشت سعی میشود تاثیر شناختی این عملیات ها مورد بررسی قرار گیرد.
دوئل شکل گرفته بین اسرائیل و جبهه ی مقاومت، از جنس توانمندی های علمی و تکنولوژیک بود. انصار الله به نمایندگی از ایران و جبهه ی مقاومت، دستیابی به تکنولوژی موشک های نقطه زن مافوق صوت؛ را به رخ اسرائیل کشید. اثر شناختی این عملیات، شکسته شدن باور به امن و قابل اعتماد بودن سامانه های پدافندی ارتش، در افکار عمومی مردم اسرائیل بود. به عبارتی با فرود موفق موشک انصار الله در قلب تل آویو، مردم اسرائیل دیگر اعتماد خود به ارتش و حکومتشان را از دست دادند. این به معنی ورود آسیبی سخت به مشروعیت رژیم اسرائیل در افکار عمومی است. آسیب به مشروعیت در شرایط فعلی می تواند شورش های خشونت بار در سرزمین های اشغالی را افزایش دهد.
در جبهۀ مقابل، اسرائیل با انجام حمله ی سایبری به سیستم های مخابراتی (پیجر ها) و وارد شدن آسیبهای جدی به مردم، قدرت سایبری خود در آسیب زدن به مردم (حتی در امن ترین پناهگاه ها) را به نمایش گذاشت. نکته ی مهم در این مسئله آن است که سیستم های ارتباطی، از نیازهای ضروری مردم برای زندگی در دنیای فعلی است. از سوی دیگر، عدم توانایی کشورهای حوزه‌ی مقاومت در تولید ابزارهای مخابراتی مدرن مورد نیاز مردم، باعث ایجاد ترس و نگرانی در مردم کشورهای جبهۀ مقاومت شده است. ترسی که اگر برطرف نشود، می تواند به ایجاد تزلزل در روحیه ی مقاومت مردم و کاهش پشتوانه ی مردمی جبهه ی مقاومت بینجامد.
وقوع این دوئل رزمی-سایبری-شناختی بین رژیم صهیونیستی و جبهۀ ی مقاومت، اهمیت و حساسیت جنگ شناختی را بیش از پیش به تصویر کشید. حال باید دید که در آینده با توجه به هزینه ی مالی کم و بهره برداری زیاد از این نوع جنگ ها، آیا طرفین درگیری به این نوع عملیات ها ادامه خواهند داد یا با توجه به خطر فوق العاده زیاد آن بر بنیان مشروعیت دولت ها، فضای جنگ را به سطح رزم فیزیکی تقلیل خواهند داد؟
چرا اعلامیه حقوق بشر کاری نمیکنه؟!
یکی از مدرن‌ترین اعلامیه‌های جهانی حقوق بشر با ایجاد سازمان ملل متحد از دل خرابی‌های جنگ جهانی دوم سر برآورد. معاهده‌ای که باعث تأسیس سازمان ملل متحد شد، یکی از اهداف خود را تأکید مؤکد به حقوق اساسی بشر می‌داند.
در سال۱۹۴۸ اعلاميه جهانی حقوق بشر تصویب شد.
این سند توسط کمیته‌ای بین المللی به سرپرستی النور روزولت نوشته شد.
یک مشکلی اساسی این اعلامیه این است که نمی‌توان آن را در سراسر جهان لازم الاجرا کرده و متخلف را مجازات کرد!
بدنه یا مسئول اصلی حراست حقوق بشر، اغلب تخلف‌ها را رسیدگی و درباره آنها تحقیق می‌کند، اما نمی‌تواند متخلف‌ها را مجبور به تغییر سیاست هایش کند!
این روزها به صورت آشکار می‌توان دید که رژیم صهیونیستی در غزه و لبنان و... جنایت کرده و حقوق بشر را رعایت نمی‌کند.
اما اعلامیه حقوق بشر قدرت تغییر سیاست‌های این رژیم را ندارد و به همین جهت منتقدان می‌گویند که حقوق بشر منافع این رژیم و قدرت‌های حامی او را تأمین می‌کند، بنابراین؛ باید سیاست‌های بازدارنده را تقویت کرد.
@Gofteman_Hekmat