ببار بر دل من بر کویرِ بی‌باران ببار آیه به آیه به ایها‌الانسان مرا که شاخه‌ی خشکیده‌ای خزان شده‌ام دوباره زنده کن و مثل یک جوانه جوان هزار راهِ نرفته، هزار راهِ خطا مرا به راه بیاور به وادی ایمان درون سینه‌ام از رنج‌ها پر از زخم است که در برابرت انگار باز کرده دهان مرا همیشه صدا کرده‌ای و نشنیدم ازینکه مهر تو برجاست، مانده‌ام حیران من انتهای رسیدن به خویشتن بودم در ابتدای صدا کردنت به صوت اذان "تو را برای خودم آفریده‌ام" یعنی؛ که مهربانی تو قصه‌ای‌ست بی‌پایان... #فاطمه_معصومه_بهزادیان #مناجات @goharshadqom