✍ #نکته : ✅ چگونه یار بگیریم؟! 🍃 «امام صادق(ع) مى‌فرمايد: "اگر مى‌خواهى يار بگيرى، بايد او را در چند مرحله بررسى كرده باشى: در سفر، در حضر، در غضب و در رضا" گاهى انسان به اميد اينكه به چيزى مى‌رسد، خيلى راحت فداكارى مى‌كند، ولى اين در واقع فداكارى نيست؛ چون اميد دارد كه اين لقمه را بدهد و لقمۀ چرب‌ترى را به دست آورد، اما هنگامى كه به سفر مى‌رود امكانات او همين است و بس، اگر صندلى خود را رها كند، بايد تا آخر، سرش به سقف ماشين بخورد. در اينجاست كه فداكارى معنا مى‌دهد و روحيه‌ها و افراد شناخته مى‌شوند. يكى از اساتيد ما نقل مى‌كرد: دو رفيق بودند كه مدت‌ها با هم بودند. شريک و هم مغازه بودند. همديگر را امتحان كرده بودند. روزى از روزها با هم به سفر حج رفتند. سفر حدود سه يا چهار ماه طول كشيد. در سفر، بر سر اينكه اول چه كسى قليان بكشد، دعواشان شد. يكى به ديگرى مى‌گفت: تو تنباكوها را مى‌كشى و دود قليان را مى‌گيرى. خلاصه دعواى مفصلى داشتند. از طرفى هم نمى‌توانستند از همديگر جدا شوند. لذا كار به مصالحه كشيد. دو طرف قليان را سوراخ كردند و با هم كشيدند. وجودهايى كه در حَضَر، اين قدر فانى و فداكار هستند، در سفر نسبت به هم، سخت‌گير و خشن مى‌شوند. همين كه به راحتى و فراغتى مى‌رسند، شُل مى‌شوند. همين كه غضب مى‌آيد، آنچه در وجود آنهاست، ديوارهايى كه بسته است باز مى‌شود، نيروهايى كه كنترل شده، سركش مى‌شود. تو با اين توجه، براى خود رفيق بگير. رفيقت را به غضب وادار كن، ببين چطور با تو كنار خواهد آمد! در حالت‌هاى طبيعى، در راه‌هاى هموار، هر راننده‌اى خوب رانندگى مى‌كند. در پيچ و خم و درگيرى‌هاست كه تعادل از دست مى‌رود و درست لحظه‌اى كه به آن احتياج داريم، آن را از دست مى‌دهيم. لحظه‌اى كه به تسامح و گذشت احتياج داريم، از دوست خشونت و سخت‌گيرى مى‌بينيم. لحظه‌اى كه دست خود را دراز مى‌كنيم تا ميوه‌اى بچينيم يا دست را مى‌بُرند و يا درخت را مى‌سوزانند. بايد مهره‌هايى را انتخاب كنيم كه در حادثه‌ها متزلزل نشوند. اين چنين افرادى التهاب ندارند و سقف‌هاى سنگين بر دوش آنها تَرَک بر نخواهد داشت.» ‌‌ 📚 حرکت، ص۲۴۴ ✍ #استاد_علی_صفایی_حائری #عین_صاد

🔆 مواظب باش اسیر چشم‌ها و زبان‌ها نشوی! 🔻 تو سعی کن #امیر دنیا باشی، نه #اسیر آن. اگر بخواهی امیر باشی و در باتلاق نمانی، باید #هدف را فراموش نکنی و از #حرکت چشم نپوشی. باید سنگ راه دیگران نباشی و گرد و خاک بلند نکنی. 🔸 در #زن، #جلوه‌کردن‌ها و #خودنمایی‌ها ریشه‌دار است. می‌خواهد چشم‌ها را به خودش جلب کند و زبان را به دنبال خود بکشد. مواظب باش اسیر چشم‌ها و زبان‌ها نشوی و سعی کن تا به گونه‌ای حرکت کنی که خلق خدا را گرفتار حالت‌ها و رفتارت نسازی و آن‌ها را اسیر ننمایی؛ که اگر کسی آلوده شد، این آلودگی دامان تو را می‌گیرد و تو را رها نمی‌سازد. 👤 #استاد_علی_صفایی_حائری 📚 از کتاب #نامه‌های_بلوغ 📖 صص ۱۳۳-۱۳۲ #⃣ #حجاب ❤️

✳ ولایت علی، نه علی را دوست‌داشتن که فقط علی را دوست‌داشتن است! 🔻 هر کس با هر مشربی و عقیده‌ای می‌تواند دوستدار #علی علیه السلام باشد. در علی، علم و عشق، تدبیر و شمشیر، حریّت و عبودیت، نجوای دل و آتش سخن، زمزمه‌ی شب و فریاد روز، قدرت و عزت و تواضع و ذلت، نرمش و آشنایی و خشونت و پایداری، در علی این همه هست و این همه به‌خاطر حق است و برای اوست و این است که همه‌ی او دوست‌داشتنی است و حتی دشمنش در دل، شیفته‌ی اوست و مخالفش در پنهان، شیدای او. ✅ #ولایت علی، نه علی را دوست‌داشتن که فقط علی را دوست‌داشتن است. 👤 #استاد_علی_صفایی_حائری 📚 برگرفته از کتاب #غدیر 📖 صفحات ۱۱ و ۱۲ #غدیر #غدیر_را_زنده_نگه_داریم

✳️ خدایا از ثواب‌هايم بگذر! 🔻 من گاهى كه مى‌خواهم از خودم جمع‌بندى نمايم، مى‌گويم خدايا! گناهانم كه گناه است براى خودت، ولى تو از ثواب‌هايم بگذر. از طاعاتم بگذر! اين را بدون شوخى مى‌گويم، كه خدايا! تو از اين‌ها بگذر! چون ما مغرور همين طاعات هستيم. ‼️ به حقّ حق قسم! خوبى‌هاى ما، بد است. اين همان تعبيرى است كه «اباعبداللّه» با عرفان در «روز عرفه» مى‌گفتند: «اِلهِى مَنْ كَانَتْ مَحَاسِنُهُ مَسَاوِىَ فَكَيْفَ لاتَكُونُ مَسَاوِيهِ مَسَاوِىَ»؛ كسى كه خوبى‌هايش بدى است، پس چطور بدى‌هايش بدى نباشد. 🔺 كارهاى خوب ما مثل كارها و خوبى‌هاى بچّه‌هاست، كه مى‌خواهند كارى بكنند، چيزى بياورند، ولى براى ما رنج‌آور است و مى‌گوييم: بس است. پس واى به بدى‌هاشان! 👤 #استاد_علی_صفایی_حائری 📚 از کتاب #فوز_سالک 📖 ص ۲۰۴ ـــــــــــــــــــــــ

✳️ رنج و عذاب هر كس به اندازهٔ توقع و تعلق اوست 🔻 رنج و عذاب هر كس به اندازهٔ «توقع» و «تعلق» اوست. توقع زیاد، تحمل را كم می‌كند و رنج را كارگر و مؤثر مى‌سازد. و تعلق و وابستگى در دنياى تحول‌ها و دگرگونى‌ها، دل آدمى را مدام مى‌لرزاند و آرامِ او را مى‌گيرد. و آدمى در متن قدرت، التهاب فردا را دارد و در بهار، رنج پاييز و هراس زمستان را به دل مى‌كشد. اين‌طور نيست كه امكانات و قدرت و ثروت، امن و آرامش را فراهم كند. آن‌جا كه احساس مى‌كنى تو يا بهار رفتنى هستيد، چه امنى می‌تواند ريشه بگيرد؟ 👤 #استاد_علی_صفایی_حائری 📚 از کتاب «تطهیر با جاری قرآن» 📖 ص ۴۲۴