🔻#زندگی_لاکچری_طلاب 🔸#قسمت_اول ❇️روایتی از زندگی #محمد_مداح (طلبه جهادی برای مبارزه با ویروس منحوس) «◾️روز اولی که تو بیمارستان دیدمش، کلی با هم شوخی کردیم و خندیدیم😂، پر انرژی و با روحیه💪، با اون لهجه با نمک ترکی. ◾️طلبه تبریزی که چند وقتی بود از تبریز اومده بود قم برای ادامه تحصیلات حوزوی📚 و به قول خودش کسب فیض…. گاری را بار زدیم و راه افتادیم به سمت بخش تا اقلام را بین بیمارها و پرسنل بیمارستان پخش کنیم. ◾️از 🏢طبقه پنجم کار شروع می شد، طبقه طبقه چرخیدیم تا رسیدیم طبقه اول بخش مراقبتهای ویژه، خب آنجا دیگه برای ما ورود ممنوع بود. ◾️داشتیم اقلام را دم در خالی می کردیم که دیدم محمد با چندتا از 👨‍⚕پرستارها سلام و احوال پرسی کرد و رفت پشت در و شروع کرد از گوشه درب داخل را نگاه کردن. ◾️😮تعجب کردم پرسیدم داستان چیه، بچه ها گفتند مگه نمی دونی؟ خانمش بارداره و حالش بد شده. الان هم تو 🏥آی سی یو بستری است با یک 👶بچه شش ماهه تو شکمش و علائم شبیه کرونا، خشکم زد باورم نمی شد، زنت تو آی سی یو باشه و تو اینقدر با روحیه کنار جهادی ها مشغول خدمت باشی. ◾️گذشت تا امروز بعد از 🕋نماز مغرب، یکی از بچه ها بهش گفت محمد برو ☎️تلفن خونه کارِت دارند، یک ربع نشد که برگشت با چشمهای قرمز گفت: 😔صادق ….. خانمم فوت کرد😔….. نوزادش که هرگز متولد نشد😔. ◾️ایندفعه همه خشکمون زد…. سکوت حاکم شد….. رفته است یک گوشه خلوت را پیدا کرده و آرام 😭گریه می کند تا روحیه بقیه مریض‌ها خراب نشود.» _____________

🔻#زندگی_لاکچری_طلاب 🔸#قسمت_دوم ❇️#محمد_مداح (طلبه جهادی برای مبارزه با ویروس کرونا) ✅یکی دیگر از طلابی که برای همدردی به خانه اش رفته بود، اینگونه توضیح می دهد: «◾️میهمان خانه ساده اش شدیم، پدر و مادر خانمش هم بودند. آذری هستند و در شهر قم غریب. محمد می گفت در این شهر تنها آشنامان حضرت معصومه بود. ◾️پدر خیلی داغ دار است و دعا می کند هیچ کس داغ فرزند نبیند. هنوز باورش نیست، فرزندش قبل از او از این دنیا رفته است. ◾️محمد در مدتی که خانمش در بیمارستان بستری است، دست از کمک به مریضها بر نمی دارد، خدایا این مردم چقدر الهی اند.! ◾️پدر می گوید این جنگ آمریکا با ماست، ما نباید کوتاه بیاییم، الحق که با این مردم، شکست از هر قدرتی بی معناست. ◾️آخر مجلس با روضه حضرت زهرا، مجلس غوغا شد. محمد بی تاب بود، می گفت بنا بود اسم بچه مان، محسن باشد. ◾️مادر هم که از اول مجلس گاهی آرام و گاهی بلند، بی بهانه می گریست.» _____________