گاهی با خودم فکرمیکنم #مرد_بودن چقدر میتونه سخت باشه! هیچکس از دنیای مردونه نمیگه، هیچکس از حقوقشون دفاع نمیکنه، مردا نمادی مثل رنگ صورتی ندارن! درحالی که حامی هرکدوم ازما یکی از همین آقایونیه که خیلی ساده و قشنگ دوستمون دارن... پدر، #همسر یا برادر... یکی از همین مردایی که همیشه خسته ن، از ۱۸سالگی دویدن رو شروع میکنن و همیشه باید عقب باشن... مدام باید حرص رسیدن به جایی رو داشته باشن. سربازی، شغل، مدرک. همه ازشون توقع دارن. باید #تحصیلکرده باشن، خوشتیپ، #پولدار ، #قد_بلند ، #خوش_اخلاق و #قوی باشن و مدام با دیگران توی این چیزا مقایسه بشن. و وااای به حال روزی که یکی از اینا نباشن! ماهم از مردی که صبح تا شب داره زحمت میکشه انتظار داریم بعد ازکارش توی کارای خونه هم پابه پامون کارکنه و همزمان واسمون شعرای #عاشقانه بخونه. و از مردی که یه شاعر تمام عیاره انتظار داریم عضو هیئت علمی باشه...! غرغرامونو صبورانه بشنوه، قربون صدقه مون بره و دلداریمون بده. همیشه بوی عطر بده و زود به زود سلمونی بره و غذاهای بی‌نمک یا شور مارو با اشتها بخوره و کلی تعریف کنه... توی تمام مهمونیا همپای ما باشه ولی خودش با دوستای مجردیش قطع رابطه کنه. مردا دنیای صبورانه و دردناکی دارن. وقتایی که کاغذبازیای اداری به نتیجه نمیرسه، وقتی چکا پاس نمیشه، وقتی صاحب خونه میگه باید خونه رو خالی کنید و...توی تمام این وقتا ما منتظر میشینیم ببینیم چطور مشکلاتو حل میکنن و مارو نجات میدن. اونام تمام این وقتا خسته‌ن ولی صبور. دوسِمون دارن و دوست داشتنشون هم مثل دنیاشون ساده و منطقیه. و تفسیرشون از خوشبختی ساده ست. فقط کمی آرامش 🌸